Bij het bespreken van de veelvuldige albums , die we bijna dagelijks te verwerken krijgen, hoort ook enig opzoekwerk. Doorgaans vinden we de nodige informatie heel gemakkelijk via het internet. Vaak echter vergt het meer inspanningen om bands te leren kennen. Cóndor uit Colombia is zo één voorbeeld. Hoewel ze met hun debuutplaat Nadia (2013) hoge ogen lijken te hebben gegooid, bleven ze vooralsnog een nobele onbekende voor ons, en vermoedelijk voor vele van onze lezers?
Daar verandering in brengen is zowat onze grootste drijfveer. Wij namen het tweede album Duin onder de loep. Deze plaat komt eigenlijk pas eind januari op de markt, wij mochten echter nu al proeven van deze kostbare vrucht.
De bandleden hebben, zo vernamen we, al heel wat ervaring opgedaan bij andere bands uit het continent, Zuid Amerika. Die ervaring bracht hen samen om Cóndor op te richten. Ze brengen, volgens de biografie, een mix van heavy, death /doom metal. Nu, dat is inderdaad merkbaar, alleen slagen deze heren erin die genres tot één waar kunstwerk te verheffen. We vroegen ons af, wat maakt hen zo uniek tegenover de overdaad aan doom en death metal die we doorgaans over ons heen krijgen? Net de instrumentale aanpak, het totaalpakket en de manier waarop ze dit alles brengen, is het antwoord.
Het meest opvallende is dat dit album quasi instrumentaal is samengesteld, de zang is vaak beperkt tot eerder gefluister in de verte, tot typische death metal growls. Al is dat laatste eerder subtiel en bijna op de achtergrond. Het verhoogt wel de meerwaarde van dit album enorm. Op zich is Duin geen gemakkelijk in het gehoor liggende plaat, het vergt van de luisteraar enige inspanning om te begrijpen. Globaal bekeken zou je dit kunnen zien als een minpunt, maar net door die unieke aanpak echter, klinken Cóndor enorm grensverleggend.
Elk van de songs lijken op het eerste zicht wat diezelfde, aangrijpende, lijn op te gaan. Maar binnen elk van hen zitten verrassende wendingen. Zo is er een verstilde sfeer merkbaar, tot riffs die angstaanjagend de hoogte ingaan. Sommige nummers zijn vrij kort, andere lang, vaak trage tot rillingen bezorgende trips. De ervaring in het bespelen van hun respectievelijke instrumenten, spelen deze heren bovendien ook voldoende uit. Daardoor krijg je, een puur technisch, haast perfect in elkaar gestoken plaat voorgeschoteld.
Nergens hebben we echt favoriete songs, of zijn er liedjes die boven de rest uitsteken. Allen zitten ze op diezelfde golflengte, en bezorgen onze koude rillingen. Wij hebben echter wel de voorkeur voor de wat langere songs op dit album, die traag onze keel dichtknijpen. El lamento de Penélope is bijvoorbeeld zo een meesterwerk van circa zes minuten, waar de combinatie van pure doom tot death metal uitvoerig uit de doeken wordt gedaan. Alles is verweven rond een waas van donkere, angstwekkende soundscapes die de luisteraar de ene keer doet wegdromen, gesteund door een twinkelende gitaar riff, de volgende keer je de stuipen op het lijf haalt. Net die aanpak zorgt er dus voor dat we uiteindelijk moeten bekennen, dat er in dit album eigenlijk wel degelijk voldoende tempowisselingen merkbaar zijn.
Bovendien zijn de gezongen stukken in het Spaans, ook dat maakt dit alles toch vrij uniek. De melodische aanpak, in één duister kleedje, zorgen er in elk geval voor dat je als luisteraar geboeid blijft genieten. Een ander mooi voorbeeld is het tien minuten durende Condordäle. Met één aanpak waar vooral wordt ingespeeld op verschillende emoties, worden we als luisteraar tot pure waanzin gedreven. Dat alles bijna geheel door gitaar riffs, die heel diep op je inhakken. De fluisterende zang boezemt je nog wat meer angst in, waardoor de trip doorheen het donkere bos je naderhand wellicht nachtmerries zal bezorgen.
We kunnen dus vooral stellen, Duin is geen hapklare brok vlees maar vergt van de luisteraar een inspanning. Echter zouden zowel de globale doom als death metal fans zich hierin moeten kunnen vinden. Net doordat Cóndor de sfeer die bij beide genres ook merkbaar is, hier perfect kunnen weergeven. Dit alles maakt deze Zuid-Amerikanen vrij uniek, en een te ontdekken band in dit nieuwe jaar 2015.
Tracklist:
1. Río frío
2. El lamento de Penélope
3. La gran laguna
4. Coeur-de-lion
5. Condordäle
6. Helle gemundon in mod-sefan
7. Adagio
8. Duin
