Axelle Red heeft op maandag 16/03/2015 de Roeselaarse De Spil niet helemaal kunnen uitverkopen voor haar jongste tournéé. Het publiek bestond voornamelijk uit 40 en vijftigers die interesse hadden om de roodharige dame te aanhoren tijdens deze winter-avond.
De gelukkigen die wel zin hadden om uit hun luie zetel te komen konden genieten van een dikke 2 uur zalige en vooral zeer ontspannen Axelle. Ze zette de avond in met een warm West-Vlaams onthaal over haar grootouders afkomstig uit de Westhoek. Een los verhaaltje over de driehoek Roeselare-Menen-Ieper en wat plat West-Vlaams erdoor zoals: zet mi moar ep da piespotje. Een warm applaus vanuit de zaal en de toon was gezet voor een zeer ontspannen concert. Axelle speelde muziek als was het in haar thuishabitat.
“Acoustic” is het eerste akoutische album waarin Axelle zonder toeters en bellen terugkijkt op haar eigen hits en albumtracks die eigenlijk singles hadden moeten worden. Axelle heeft voor de meeste nummers een babbeltje met haar publiek over. Ze vertelt anekdotes, hoe de nummers ontstaan zijn, waarom ze niet werden gekozen als single, over haar vader die zowel advocaat, schepen als zoveel meer was. Over haar eigen jeugd, haar muzikanten.Eén van de beginnummers na het voorstellen van de 4 koppige band is Si tu savais wat ze ooit geschreven heeft voor haar intussen tienerdochter Janelle. Een zeer mooi samenspel tussen piano en trompet. Axelle is de ganse avond erg eerlijk. Tijdens de aanzet van het 4de nummer Amour profond stopt ze gewoon de muzikanten en vraagt hen te herbeginnen omdat ze dacht dat de toonaard niet goed zat. Geen gêne voor deze klasse dame!
Présidente handelt over sterke vrouwen over de wereld heen, in Afrika, Azië maar ook Europa. Ze doet haar verhaal over haar betrokkenheid met deze vrouwen. Een sterk nummer volgt: enkel 3 gitaren en de hemelse stem van de zangeres. Geen lichtshow, geen background, enkel zacht licht, Axelle en haar muziek. Wat volgt is mogelijk nog mooier: La liberté, c’est quoi. Een aanzet van 2 gitaren en een piano die halfweg invalt. De zaal geniet. Dit wordt een mooie lange avond. Tijd voor andermaal een intiem en mooi moment met Temps pour nous. Naakt en immer mooi gebracht nummer. Zo frêle als Axelle op het podium staat, zo mooi klinkt haar stem vandaag. Boven de muziek uit en de ganse avond duidelijk op de voorgrond.
Axelle Red heeft geen afleidingsmaneuvres nodig. Ze draagt klassieke hakjes, een niet eens spannende glitterbroek en een eenvoudig korte mouwen truitje. Meer heeft ze niet nodig. Het is haar stem die de aandacht trekt, dat weet de dame reeds tientallen jaren. Ce matin klinkt wat jazzy. Ontspannend vooral. Parce que c’est toi volgt waarna Axelle Je t’attends aan de piano afwerkt. De zaal is stil. Toujours moi gaat over de pijn van het scheiden en Axelle vraagt aan de zaal om toch 2 x na te denken bij iedere scheiding die een mens kan meemaken. Ze verhaalt over afscheid nemen, mijmert, denkt na, valt over haar woorden maar eigenlijk kan het haar deze avond niet zo veel uitmaken. Ze voelt zich duidelijk thuis in De Spil.
Tijdens Naïve laat de zangeres de zaal zingen, eerst de mannen, dan de vrouwen en niettegenstaande Roeselare wat bedeesd (West-Vlamingen hé) op gang komt lukt het haar toch om de aanwezigen te laten zingen als een kerk tijdens de jaren 50.
Nu de zaal er zin in heeft zet ze Sensualité in en de band gaat voluit. Handjeklap vanuit het publiek. Sfeer in De Spil. Frêle Axelle speelt akoestische gitaar en doet het goed. Ze vertelt over het moment waar ieder in de zaal nog best weet waar ze zich bevonden, het moment 11/09/2001. Ze verteltover een single die ze opzij gezet heeft om Alain Delon een plezier te doen en dan pas maanden later uitgebracht heeft. En dan komt een nog Je me fâche waar Axelle nog eens voluit gaat.
Begin 2015 is Axelle Red’s “Acoustic” verschenen en vanaf februari is de gelijknamige tournee doorheen België, Frankrijk, Zwitserland, Canada en nog wat exotische eilanden van start gegaan.
Een aanrader.
