Horrorwish - No Place To Hide (Eigen beheer / Hard Life Promotion)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Koen Asaert    4 april 2020

In het najaar van 2019 werd het Horrorwish-project opgestart door muzikant / producer Gio Smet. Bekend van andere bands / projecten zoals Gitaron, Giotopia, Devil's Desire en Sons Of The Migrator, en samenwerkingen met muzikanten als Fabio Lione (Rhapsody), Ralf Scheepers (Primal Fear), Herbie Langhans (Avantasia) en ApolloPapathanasio (Ex-Firewind ), wilde Gio Smet zijn passie voor horrorverhalen combineren met donkere en intrigerende metalmuziek.


De gitaren zijn donker, dik en "vlezig". Samen met een diepe en monsterlijke basgitaar resulteert het in een enorm en gruwelijk geluid. De rauwe en ongesneden zang past perfect bij de macabere deuntjes.

Het debuutalbum “No Place To Hide” bevat dertien angstaanjagende metalnummers, die elk een griezelig verhaal vertellen dat rillingen over je rug jaagt. Gio wil van Horrorwish overigens ook een echte live-band maken en startte audities. Dus aarzel niet om Gio te contacteren als je denkt binnen het plaatje van Horrorwish te passen.

 

 

Welcome To My Nightmare zit alleszins al snor wat betreft een pakkende griezelige intro. Horror wish is een catchy metal song die de sfeer van het album goed samenvat. Hopelijk krijgen we hier binnenkort een bijhorende video van. De sublieme horrormetal van No Place To Hide roept bij mij beelden van halloween, griezelfilms en wilde feestjes op. Demon From Below vangt aan als klassieke doom metal, schakelt dan enkele versnellingen hoger naar een degelijk ritme, waarop nog enkele lagen heaviness wordt gesmeten. De zang is overigens voortreffelijk.

Whispering Truth biedt aanstekelijke theatrale heavy metal, waarbij je enthousiast kan meezingen terwijl je op je luchtgitaar speelt. Reaching For Piece Of Mind is de ballade van dit album. Alhoewel, dit is geen zeemzoeterig liefdesverdriet gedoe, maar eerder een gebed van een waanzinnige die gewoon rust wil in zijn geest. In het meer dan degelijke Game Of Torture worden de snaren gegeseld met schitterend gitaarspel als gevolg. The Ghost Of Lady V doet me, buiten de zang, wat aan Merciful Fate denken, maar ook aan een rock musical adaptatie van een gothic novel. Kortom, een uitstekend nummer.

Het eveneens erg gotische Deadly Sinners klinkt alsof het in een duister vampierenkasteel is opgenomen en dat geeft toch de ideale sound voor dit soort horror metal. Beastly Thoughts komt heel toepasselijk iets brutaler uit de hoek, maar heeft ook een refrein dat zich oorwormsgewijs diep in je gehoor nestelt. Het gif van Hatesick verspreidt zich langzaam door je lichaam en bezorgt je bizarre dromen waaruit je misschien nooit meer ontwaakt . Desperate Calling is het soort muziek dat je hoort wanneer de doden uit hun graf opstaan. Man In Dreams neemt in schoonheid afscheid. Ik neurie mee terwijl ik het deksel op mijn kist schuif.

Conclusie:
Gio Smet mag dan met Horrorwish niet de eerste zijn die horror en metal combineert, maar hij doet dit wel op een redelijk originele en innovatieve manier. “No Place To Hide” is dan ook geen industriële shockrock ode aan het slasher genre maar een uitstekend heavy metal eerbetoon aan het klassiekere horrorgenre. Dit verdient een kus van de juffen Elvira en Morticia.
 

Website / Facebook / Bandcamp