Bij het voor het eerst horen van de singles: Versailles en Rambo was ik verkocht (de eerste single: Roxanne had me niet bereikt). Ik reviewde een tijd geleden het allereerste album WNSTN en was verkocht. Omdat ik vond dat deze artiest een duwtje in de rug verdiende (ik geef toe: ik neem amper interviews af) besloot ik om op zoek te gaan naar het verhaal achter de artiest/album! Het werd een boeiende trip!
Mijn klassieke starter gaat over de naam van het project: vanwaar Komt Winston en waar staat die naam voor?
De naam ontstond tijdens een reis door Engeland. Het plan was om met de fiets door het zuiden van Engeland te trekken, maar vlak voor het vertrek kreeg ik een spierblessure. Ik heb mijn reis daarom moeten aanpassen en kwam zo op onverwachtse plaatsen. Een daarvan was het graf van Winston Churchill. In mijn hoofd ging ik een praalgraf ontdekken, zoals bv dat van Napoleon in Parijs, maar ik trof een sober een eenvoudige kerkje aan enkele kilometers ten noorden van Oxford. En voor de al even sobere grafsteen van Winston Churchill besliste ik plots dat ik een band moest starten met die naam. Het enige wat ik nog moest doen was muziek schrijven.
Wat bracht je in de wereld van de poëzie en de muziek?
Muziek is iets wat van kindsbeen af in mij zit. Ik zie me nog steeds als jongetje op mijn slaapkamer meekwelen op (eerst) Samson en Gert en (wat later) Queen. Ik spendeerde uren op mijn kamer tot mijn ouders uit pure miserie mij een instrument cadeau deden. Dit was een basgitaar. Na vijf jaren Queen van voor naar achter meer te spelen, besefte ik dat ik de Freddie in mij niet op die vier snaren zou vinden, maar dat ik die op de piano moest gaan zoeken. Sindsdien zit ik met een lichte identiteitscrisis (lacht).
De poëzie is meer onverwachts op mijn pad gekomen. Tijdens mijn studies kwam ik in aanraking met de dichtbundel ‘Wij zijn evenwijdig’ van Maud Vanhauwaert. Dat is een startpunt geweest dat me de deuren naar de schoonheid van het woord heeft geopend.
Hoe leuk is het voor je om clips te bedenken bij je nummers en het geheel werkelijkheid zien te worden? Over welke clip ben je het meest tevreden en waarom?
Ik ben een grootdenker. Ik zie altijd een eindproduct voor mij nog voor ik begonnen ben aan de uitwerking ervan. In die fase krijg ik een boost van energie en ga ik als een stormram door. Maar tijdens de uitvoering haalt de realiteit van het budget me wel heel snel in hoor. Soms heb ik gewoon te veel ideeën en moet ik meer darlings killen dan dat me lief is. (lacht)
Maakte je ook zelf het artwork van het album? Waarom die cover?
De minotaurus op de cover heeft 2 betekenissen: een mythische en een mysterieuze. De eerste betekenis vind je terug in de Griekse mythe van de minotaurus. In dit verhaal wordt koning Minos opgevoerd, wat niet alleen mijn fetisj voor Queen likete, maar wat ook nog eens een anagram van mijn voornaam bleek te zijn. Maar de echte betekenis van die hoes ligt in real life: het is simpelweg mijn trouwfoto. Mijn vrouw en ik hadden tijdens de photoshoot beiden zo’n maskers op. Gewoon omdat we dat geestig vonden. En een van die foto’s heb ik herwerkt tot zeefdruk en tot logo van Winston. En daarmee maak ik dan toch weer een link naar de plaat. Want wie tot onder mijn masker kijkt, kan minstens een halve biografie van mij reconstrueren. Het enige wat je als luisteraar moet doen is luisteren. Veel luisteren. (Knipoog)
Wat denk je zelf over de vergelijkingen met Stijn, De Mens, Doe Maar, Nine Inch Nails enz die ik in de review van het album maakte? Wie (anders) waren je muzikale helden?
Vergelijkingen doen me eigenlijk niet zo heel veel. Ik snap de link met Stijn uiteraard, De Mens en Doe Maar vind ik soms wat ver gezocht, vooral Nine Inch Nails is wel heel erg ver van mijn bed. Ik heb die mannen letterlijk nooit een keer door mijn cd-speler gepleurd. Maar ik snap natuurlijk dat het voor de pers handig is om linken te leggen, om in vakjes te denken. Maar ikzelf denk zo niet. Ik maak gewoon wat ik fijn vind, omdat ik het fijn vind. Daarom is WNSTN ook zo gevarieerd. Pop, postrock, latin, hip hop, het passeert allemaal de revue. Dat is misschien een nadeel, omdat je niet altijd makkelijk de vinger kan leggen op wie of wat Winston nu eigenlijk is, maar net dat is dan ook weer net wie ik ben. En wat mijn indoctrinatie met Queen heeft veroorzaakt (lacht). Luister maar eens naar die eerste platen, dan besef je dat ze wel een pak diverser zijn dan de We Are The Champions of Bohemian Rhapsody's. En net dat is wat mij geboeid houdt. Ik heb niets met platen die van de eerste tot de laatste noot in dezelfde toonaard worden afgehaspeld. Ik luister daar niet naar en dus maak ik het ook niet. Alleen maakt die koppigheid het mezelf wel wat moeilijker dan nodig, ma fuck da. (Lacht)
Bij Alles Uit Mijn Tijd moest ik zelfs even aan Queen denken.
Hey, hoe fijn dat je Queen hier uithaalt, want het is eigenlijk mijn ode aan Freddie Mercury. De man wou ook alles uit het leven halen en het kon bijna nooit genoeg zijn. Maar het was ook een man met gevoel voor humor. Dat heb ik in de tekst van Alles uit mijn tijd proberen te steken. Maar ook de opbouw, de melodie en de akkoordenprogressie leunt erg dicht aan bij die typische Freddie Mercury-nummers die de mainstream vaak niet onthoudt. Luister maar eens naar de eerste albums uit de jaren ’70. Maar ik bedenk nu dat ik hiermee al een tweede keer reclame voor die albums van Queen. Damn. Vergeet wat ik zei, luister gewoon naar Alles uit mijn tijd (lacht)
Hoe was het om tijdens je muzikale promo stunts in contact te komen met één van de goden van de motorcross: Stefan Everts? Wie van de uitverkorenen in deze campagne maakte de meeste indruk op je?
De aanleiding van die #stefanvandeweek was internetbagger die ik over mij heen gegoten kreeg. Naar aanleiding van de release van Doodgewone Stefan vond iemand het nodig om zich aangevallen te voelen en al zijn verwensingen in onsamenhangende zinnen te spuien. De arme man had de disclaimer aan het einde van de clip over het hoofd gezien (lacht).
Aanvankelijk moest ik wel een paar keer slikken hoor, toen ik die commentaar las. Maar die gevoelens keerde snel om door die #Stefanvandeweek. Het is superintensief om op die manier promo te doen, maar ik weet nu al dat ik nog van die stoten ga uithalen. Dit is gewoon té fijn! Maar vooral heb ik vijf toffe Stefannen leren kennen. Stefan Everts is natuurlijk de promotionele kroon op het werk, maar ook de andere Stefannen hebben mij stuk voor stuk een uiterst aangename tijd bezorgd! Ik hoop dat ze die zeefdruk op een mooie plaats hebben hangen en nog eens kunnen nagenieten van dat interview. Want het was leute!
Heb ik het juist in mijn review bij het openingsnummer: Regen in de Drop?
Die contradictie is inderdaad typisch Simon Alice René. Als guerrilladichter zocht ik die tegenstelling ook al op: schijnbaar mooie/speelse klanken die als je wat verder leest/luistert een diepere, vaak maatschappelijke boodschap hebben. Fijn dat je dat vanaf nummer 1 al door hebt!
Wie is Roxanne?
Roxane is stiekem een ode aan de geschiedenis, want Roxane is niet het lief van Sting of zo, maar de vrouw van Alexander de Grote. In mijn hoofd is zij de eerste babe van de mensheid. En die maakt je toch helemaal knotsgek (lacht)
Waarover gaat Kaap Mij?
Kaap Mij gaat over hoe moeilijk het soms is een band op te richten waar alle neuzen dezelfde richting uitwijzen. Het nummer is geschreven nadat de eerste versie van de band Winston uit elkaar is gevallen. Vanaf dat punt ben ik alleen maar koppig verder gegaan met het schrijven van deze plaat.
Zonder haar bevat ook een dualiteit: liefde/verdriet. Hoe zie jij het?
Een nummer dat twintig jaar in een schuif van mijn bureau heeft gelegen, alvorens ik er iets mee durfde doen. Want het gaat wel degelijk over een stukgelopen relatie. Daarom is deze tekst misschien wel de meest rechttoe-rechtaan, als dat Nederlands is, want het nummer gaat plain and simple over eenzaamheid. Zonder Haar is dus het enige echte liefdesliedje op de plaat.
Is Oehoe meer dan een breekbaar slaapliedje?
Oehoe is een gedicht waarin een belangrijke levensvraag naar boven komt drijven. ‘… maar ik weet niet hoe ik Oehoe worden kan, ik weet alleen maar hoe een koekoeksjong danst.’ Verwijst naar mijn zoektocht binnen mijn eigen familie: “ben ik in het juiste nest geboren?" Dat is de zoektocht die heel vaak terug komt op WNSTN. En misschien is dat onderbewust ook wel het van de doelen van deze plaat geweest: heel die zoektocht van me afschrijven. Maar zo kijk ik er nu naar; dat had ik toen in de verste verte nog niet door.
Mijn lievelingsnummer is toch wel Rambo (gevolgd door Versailles): krachtig, leuke tekst, kritisch, ontvlambaar en volgens mij ook perfect om live te brengen. Hoe zijn de reacties hierop tot op heden?
Ik hou ook van Rambo. Het is een eerlijk nummer. Zowel in tekst als in muziek. En ook hierin vecht ik met een aantal demonen uit mijn jeugd. De volwassenen die niet zagen wie ik echt was zijn mijn vijand, en die jongens uit het dorp die mij het leven zuur trachtten te maken zijn de eikels. Op dat vlak is deze tekst dus een fuck you naar bepaalde mensen. Maar in essentie ben ik, Rambo, een simpele dorpsjongen die wegvlucht in zijn fantasiewereld en zijn eigen weg halsstarrig blijft najagen. Ook een middelvinger in de lucht, nu ik er bij nadenk.
Soms doen je teksten me ietwat aan Marcel (Arbeid Adelt) denken, heb je met hem contact gehad? Ik weet dat hij soms ook bands die hem aanstaan (nadat hij ze draaide op Radio Willy) wel eens durft uit te nodigen om zijn voorprogramma te doen, heb je daar al iets kunnen versieren (al was het feedback)?
Ik heb met Marcel ooit een poëzieproject mogen doen. In het jenevermuseum van Hasselt. Dat was superleuk, maar ook al weer een tijdje geleden. Nog voor corona. Uiteraard heb ik hem ook met Winston gespamd, maar de man is toch nog niet helemaal overtuigd. En gelukkig maar. Want hoe saai zou het zijn dat je bij je debuutplaat al direct zo’n fan op je conto kan schrijven. Tussen ons gezegd en gezwegen, hij weet het nu nog niet, maar met de volgende plaat zal hij kaarsrecht achterover slaan (lacht).
Op hoeveel radio's hebben we je muziek al kunnen beluisteren? Is er al een TV optreden geweest? Van mij mag het gerust meer zijn, mijn steun heb je alvast!
Goh, dat zijn zaken die ik niet echt bij hou. Op Radio Benelux zitten een aantal fans en ook TV Limburg geeft me graag dat duwtje in de rug. En natuurlijk wil ik ook graag dat de nationale media Winston oppikt, maar ik ben nu al heel erg dankbaar voor de zendtijd die ik krijg. Eigenlijk is het antwoord net hetzelfde als op je Marcel Vantilt-vraag: alles komt op zijn tijd. Geen haast.
Op dit album werk je ook samen met niemand minder dan Arnout Hellofs. Drummer van Hooverphonic, hoe kwam deze samenwerking tot stand en ga je hiermee verder (is hij ook je live drummer)?
Arnout is zo iemand die ik op belangrijke momenten in mijn leven weer tegen het lijf loop. Het begon toen wij ons eerste huis van hem kochten, daarna kwamen onze kinderen op dezelfde school terecht, en met dit album was de stap naar hem uiteraard ook heel snel genomen. Tijdens de opnames heb ik superveel aan hem gehad. Eerst moest hij poetsvrouw spelen, want mijn producties zaten tot de nok gevuld met stemmetjes, synths en gitaarpartijen; muzikaal kill ik namelijk niet graag mijn darlings. (Lacht) Maar daarna heeft hij een buffet aan geheime sausjes over mijn nummers gegoten, waardoor hij het hele album elfendertig niveau’s hoger heeft gebracht. Heil, zeg ik dan, met mijn handjes in de lucht.
Wat mogen we nog meer verwachten naar de toekomst toe?
Winston 2.0. Deze plaat voelt voor mij ondertussen als een plaat die ik 20 jaar geleden moest maken. Het afrekenen met mijn eigen demonen enzo. Vandaag sta ik een heel aantal stappen verder en dat kruipt natuurlijk in mijn nieuwe nummers. Ik denk nu dat de piano meer de bovenhand gaat krijgen en vocaal gaat het sowieso een stapje verder gaan, maar ik wil mezelf daar nu nog niet te hard op vastpinnen. Ik hou graag alle wegen open. En daarnaast speel ik nog met een hele hoop andere ideeën, waarvan ik nu nog niet weet hoe ik ze binnen Winston kan integreren. Misschien moet ik nog een tweede band oprichten om al die dingen in onder te brengen. Churchill of zo? (Lacht)
Lees hier de eerder verschenen album review: SNOOZECONTROL - Winston – WNSTN (Eigen Beheer)
