Bij The Boxer Rebellion is het hoogtij. De populariteit van de band heeft de afgelopen jaren een gigantische vlucht genomen. Vanuit de diepste krochten van de alternatieve underground vond The Boxer Rebellion de weg naar gerenommeerde poppodia en airplay op populaire radiozenders. Het is een interessante ontwikkeling, zeker omdat de muziek van de heren toch eigenlijk meer underground dan mainstream klinkt. Voorafgaand aan het concert in het Paard van Troje in Den Haag sprak Snoozecontrol met zanger Nathan Nicholson en drummer Piers Hewitt over de nieuwe status van de band.
The Boxer Rebellion trekt lang niet overal in Europa volle zalen. In België zijn ze bijvoorbeeld al een veel minder grote band dan in Nederland, erkent Nathan Nicholson. "In de UK (The Boxer Rebellion opereert vanuit Londen) spelen we doorgaans voor ongeveer 400 mensen", vult Piers Hewitt aan. Zeker de helft minder dan in Nederland. Afgelopen september gaf The Boxer Rebellion een concert in een vol Paradiso en nu zijn alle beschikbare kaarten voor de show in het Haagse Paard over de toonbank gegaan. Een podium waar The Boxer Rebellion wel bekend mee is, maar dan vooral als support act. "Dit is de eerste keer dat we als headliner in het Paard van Troje spelen".
De setting, backstage in het Paard van Troje, is perfect. Op tafel verschijnen wat pilsjes en chipjes. De heren zitten er ontspannen bij en nemen uitgebreid de tijd voor het interview. Alle tijd dus om terug te gaan naar het begin, naar wat met de kennis van nu een stilte voor de storm was. Debuutalbum Exits verscheen in 2005 en was geen plaat waarmee de band meteen haar naam vestigde.
Hebben jullie daar een verklaring voor?
Dit komt volgens Nicholson omdat dit album nooit gepromoot is. "We waren toen een beginnende band en hadden nog niet de mogelijkheden om Exits te promoten. Volgend jaar is het 10 jaar geleden dat Exits uitkwam, we spraken laatst over de mogelijkheden voor een heruitgave. Maar dat weten we nog niet, we hebben niet alle originele tapes meer."
En live? In de recente tournee speelden jullie slechts één, hooguit twee nummers van Exits! Waarom?
Nicholson: "De nummers op Exits zijn toch wezenlijk anders dan de songs die we later hebben geschreven. Als we te veel nummers van Exits in de set zouden opnemen raakt de balans zoek."
Even valt er een stilte en dan blijkt er nog een reden te zijn waarom de heren, en dan vooral Nathan Nicholson, niet zo happig is op het spelen van nummers van Exits. "De meeste nummers op Exits vragen iets heel anders van mijn stem. Eigenlijk is het geen zingen, meer schreeuwen."
Dat Nicholson hier niet zo angstig voor hoeft te zijn, bewijst de live-uitvoering van Watermelon op 23 februari in Den Haag. Tijdens het laatste nummer van de reguliere set springt hij van het podium af en loopt al schreeuwend ('inside, outside, inside your love') door het publiek. Misschien doet hij dat juist om de aandacht van zijn stem af te leiden, maar het publiek is in ieder geval enthousiast. Het andere nummer van Exits dat The Boxer Rebellion in Den Haag ten gehore brengt is het hemelbestormende We Have This Place Surrounded, dat zowel op album als live nog altijd tot het allerbeste behoort van wat de band ooit gemaakt heeft.
In tegenstelling tot Exits is Promises (het vierde en meest recente album van The Boxer Rebellion) wel de sleutel tot het succes.
Het materiaal was toegankelijker dan op de voorgangers. Was dit een bewuste keuze om meer airplay op de radio te kunnen genereren?
Piers Hewitt: "Het is geen harde voorwaarde, maar bij elk nummer kijken we wel of het geschikt is voor airplay op de radio." Nathan Nicholson is het daarmee eens: "We wilden een aantal nummers schrijven die makkelijker door radiostations opgepikt konden worden, maar we hadden niet verwacht dat dit juist met Diamonds zou gebeuren."
Het woord Diamonds is gevallen: het nummer dat uiteindelijk opgepikt werd en zelfs de weg naar de hitlijst vond. Opvallend dat het succes met juist dit nummer begon, beaamt ook Nicholson. "We namen Diamonds aanvankelijk als albumtrack op. Het idee om dit als promotiesingle uit te brengen is pas later ontstaan. We dachten: waarom ook niet?"
Waar gaat de tekst Diamonds over?
"Het kwam uit het niets." Nathan Nicholson, verantwoordelijk voor alle songteksten van The Boxer Rebellion licht toe: "Plotseling kwam de zinsnede 'I'm no good next to diamonds' in mij op, ik weet niet waarom, noch waar en wanneer. Maar de woorden, die bleef intrigeren, vooral omdat het 'open ended' is." Even volgt een korte stilte. "Weet je", vervolgt hij voorzichtig, "in een relatie vraagt iedereen zich vast wel eens af wat de ander toch in je ziet. Eigenlijk ben jij toch veel te goed voor mij... Die gedachte kan dan een verlammend effect hebben". Dit hoeft volgens Nicholson en Hewitt overigens niet alleen op relaties met geliefden te slaan. Dit kan net zo goed betrekking hebben op de relatie met vrienden, collega's etc. "Het kan op heel veel situaties slaan. Dat is wat we bedoelen met open ended."
Nu komen volgens Piers Hewitt ook in de buurt van de essentie van Promises. "We hebben dit album Promises genoemd omdat iedereen beloften maakt die met de tijd verloren gaan. En met de teksten op dit album willen we eigenlijk zeggen dat het niet per definitie slecht is om sommige beloften los te laten. Your life worked out the way it worked out. Soms komen beloften bedrogen uit, terwijl je er leven eigenlijk alleen maar mooier op wordt." Hiermee lijkt – bewust of onbewust – Hewitt ook de razende ontwikkeling van The Boxer Rebellion treffend te vatten. We kunnen Promises dus wel met recht als het meest persoonlijke album van de band betitelen.
Zijn de andere teksten op Promises op dezelfde manier tot stand gekomen als Diamonds?
Nicholson knikt gretig. "Er ontstaat, met of zonder reden, vaak één zin of een zinsnede in mijn hoofd. Dat is de basis voor de tekst, de rest valt daar vanzelf omheen. Ik vind het belangrijk dat een tekst 'open' is, dat deze door de luisteraar op zijn of haar manier uitgelegd kan worden."
Toch weer even met Exits vergelijken.
Was dit ten tijden van Exits ook al zo, of is deze aanpak kenmerkend voor Promises?
"Ik wil graag 'open ended lyrics' schrijven. Maar dit is iets van de laatste jaren. Dat was nog niet zo toen we Exits schreven. De teksten van dat album staan nu ook verder van ons af. Het zijn verhalen van toen en die hebben nu minder betekenis terwijl Diamonds juist een prima voorbeeld is van wat wij voor ogen hebben: je kunt de woorden op meerdere situaties betrekken en op meerdere manieren uitleggen."
Op welke manier de ruim 1000 aanwezigen in het Paard van Troje de tekst van Diamonds ook mogen interpreteren, ze lijken er ieder woord van te kennen. Nagenoeg iedereen zingt de tekst van The Boxer Rebellions grootste hit feilloos mee. Tegen een achtergrond van snijdende gitaren geeft dit zaal met grote allures iets kleins en intiems.
Dit illustreert de tweespalt van The Boxer Rebellion. Het is een sympathieke band die alle succes meer dan verdient, maar de muziek van vooral Exits (2005) en Union (2009) kent haar oorsprong in de diepe ingewanden van de indie en komt toch stiekem beter tot zijn recht in kleinere ruimtes. Het mooiste voorbeeld hiervan is Evacuate. Een op plaat en in kleine zalen intens nummer dat je eerst achtervolgt, opjaagt, inhaalt en uiteindelijk volledig bezit van je neemt. Als een roofdier dat haar prooi in het vizier krijgt. Deze jagende klanken gaan in het relatief grote (en bij vlagen irritant onrustige) Paard van Troje te veel verloren en maken van het vitale roofdier een tam beestje.
Andere nummers komen overigens weer wel goed uit de verf. De meeste nummers van Promises zijn geschapen voor het grote gebaar en tijdens de explosieve afsluiter The Gospel of Goro Adachi lijkt The Boxer Rebellion ieder zieltje in het Paard van Troje gewonnen te hebben. Dat is een knappe prestatie, eens te meer een blijk van vakmanschap en het bewijs dat het succes The Boxer Rebellion meer dan toekomt.
Met de nieuwe status brengt het schrijven van nieuw materiaal ook enige druk met zich mee. Op het moment dat we met de laatste vraag van het interview – Wat staat er de komende periode op stapel? – bezig zijn, komt net gitarist Todd Howe binnen om de heren te wijzen op de tijd – bij een populaire band hoort een vol programma. Zodra hij Nicholson en Hewitt hoort vertellen dat de eerste ideeën voor nieuw materiaal er al zijn verzucht hij treffend: "Och man, wat voelt dat als een enorme opluchting." Na afloop van de huidige Europese Tour gaat The Boxer Rebellion in alle rust werken aan nieuw werk. Laten we hopen dat deze promise niet verloren gaat.
