Interview met Royal Wood

Interviews:Nederlands
  Kim Andriessen    8 oktober 2014

Enkele weken geleden bespraken we op deze plek het nieuwe album van de Canadese singer-songwriter Royal Wood. The Burning Bright is de vijfde studioplaat van de man die iTunes in 2008 als "Songwriter of the Year" betitelde. Op vrijdag 10 oktober a.s. speelt Wood in Paradiso (Amsterdam) en ter gelegenheid van dit concert sprak Snoozecontrol met Royal Wood over de muziek op The Burning Bright. Een eerlijk gesprek over het passeren van grenzen, op verschillende manieren.


Een van de nummers op Woods nieuwe album is 'Forever And Ever'. Dit is de promotiesingle van The Burning Bright. Een opvallende keuze, want dit is met afstand de vrolijkste song op het 12-nummers tellende album. Terwijl het verdriet in de andere songs doorklinkt, is 'Forever And Ever' juist opzwepend.

Wood over 'Forever And Ever': "Het zou ook niet mijn eerste keuze zijn geweest om dit nummer als single uit te brengen. Maar een single moet pakkend zijn, barsten van de energie en catchy klinken. In die opzet slaagt 'Forever And Ever' goed. Ik ben ook trots op het nummer, maar eerlijk gezegd is het niet mijn favoriet van The Burning Bright. Misschien zelfs wel mijn minst favoriete nummer."

Het is een even eerlijke als opvallende uitspraak van Wood over het nummer dat niet alleen in muzikaal opzicht afwijkt van de andere nummers op The Burning Bright. Ook tekstueel is 'Forever And Ever' een beetje een vreemde eend in de bijt. Wood: "De teksten op alle nummers van The Burning Bright zijn gebaseerd op eigen ervaringen. Er is één uitzondering: promotiesingle 'Forever And Ever'. Dat is fictie."

De andere 11 nummers verhalen wel over persoonlijke gebeurtenissen in het leven van Wood. Om tot deze teksten en de melodieën te komen ging Wood zowel letterlijke als figuurlijke grenzen over. The Burning Bright schreef Royal Wood niet in zijn thuisland Canada, maar in Ierland. Op het Ierse platteland zonderde de singer-songwriter zich 5 weken achtereen volledig af van de wereld.

Royal Wood over deze geestverruimende ervaring: "Vooral de eerste weken waren emotioneel heel zwaar. Ik heb mij 5 weken volledig afgesloten van alles en iedereen. Ik was alleen met mijn gitaar, volledig gefocust op mezelf. Na verloop van tijd wen je aan de isolatie en gaat het welhaast vertrouwd voelen. Ik kan wel zeggen dat ik als een ander persoon uit deze ervaring ben gekomen. Als herboren."

Behalve spiritueel verruimend, leverde de afzondering ook iets tastbaars op: de tekst en muziek van The Burning Bright. Wood vervolgt hierover: "Het is de eerste keer dat ik op deze manier aan een album heb gewerkt. Voorheen schreef ik eerst hier een liedje, dan daar een liedje. Maar doordat ik nu onafgebroken op één locatie werkte aan het tekst- en muziekschrijven, heb ik emotioneel een veel sterkere connectie met de songs. Het is ook niet zo dat ik van te voren een plan had. Alles is volkomen natuurlijk gegaan. En juist daardoor is The Burning Bright mijn meest persoonlijke album tot nu toe."

Een mooi voorbeeld van zo'n persoonlijk, intiem nummer op The Burning Bright is 'I'm Afraid'. Wood over deze song, waarop Carleigh Aikins meezingt: "Ook dit nummer openbaarde zich als het ware. Het was er ineens, ik ben er niet speciaal voor gaan zitten. 'I'm Afraid' is een dialoog. Ik zat met vragen en ineens hoorde ik de antwoorden. Het was alsof de vrouwenstem in mijn hoofd sprak."

De meeste nummers van The Burning Bright zal Wood in Paradiso ten gehore brengen. Het spelen in Europa is voor Royal Wood een bijzondere ervaring. Zeker vergeleken met de gigs in Noord-Amerika. Wood: "In Canada en de Verenigde Staten ben ik bekender. Mijn nummers zijn daar op de radio te horen. Er komen daarom meer mensen op de concerten af dan in Europa. Het zijn ook andere shows. Omdat wij in Noord-Amerika op grote podia staan, speel ik daar met een volledige band, of zelfs met een heel orkest. In bijvoorbeeld Ierland en Nederland sta ik in kleine zaaltjes, waar ik praktisch alleen op het podium sta. Maar dit verandert helemaal niets aan hoe ik mij voel. Elk concert speel ik met dezelfde passie. Op dezelfde manier."

Speelt het tijdens het schrijvenproces ook door je hoofd dat de nummers 'radioproof' moeten zijn?
"Absoluut niet. Ik werk vol overgave aan muziek die dicht bij mij staat. Als ik rekening ga houden met mogelijke airplay, moet ik dingen gaan veranderen. De muziek wordt daardoor minder persoonlijk. En dat wil ik niet. Maar het is wel mooi dat de radiozenders mijn muziek waarderen."

De eerlijkheid en oprechtheid in de teksten en de muziek van Royal Wood is bijzonder. De toewijding die hij aan de dag legt evenzeer. De man is continue opzoek naar vernieuwing, of, zoals hij het zelf treffend omschrijft: "break boundaries as an artist". Met The Burning Bright heeft Royal Wood er weer een boeiende ontdekkingsreis opzitten.

Royal Wood live: vrijdag 10 oktober in Paradiso, Amsterdam.