In 2015 zal de band Tanzwut optreden op het legendarische Trolls et Légendes festival te Bergen. Het zal een warm onthaal worden, mits er elke twee jaar zo’n 30.000 mensen afzakken naar dit drie dagen durende festival. Tijd dus om Tanzwut een paar vragen te stellen!
Als mijn inlichtingen kloppen, zou Tanzwut ontstaan zijn uit Corvus Corax (want sommigen onder jullie wilden wel eens wat anders uitproberen). Klopt dit of kunnen jullie vertellen hoe het exact gebeurd is?
De eerste experimenten met middeleeuwse rock en elektronische muziek vonden reeds plaats vooraleer er sprake was van Corvus Corax. Samen met Micha Rhein – ik speelde samen met hem in de middeleeuwse band Pullarius Furcillo – en zijn band “Noah” probeerden we middeleeuwse - en rockmuziek te versmelten met elkaar. Toen Micha en ik besloten om uit elkaar te gaan, volgde iedereen ons idee. We sloegen elk onze eigen weg in en zo ontstonden Extremo en Tanzwut. Sommige leden van Corvus Corax maakten ook deel uit van Tanzwut.
Ik moet toegeven dat het voor mij toch ietwat verwarrend was toen ik beide groepen in hun beginjaren op hetzelfde festival zag optreden. Het leek alsof ik twee keer naar dezelfde groep aan het kijken was, maar telkens met een andere inslag. Was het moeilijk om je eigen weg te vinden alsook om een eigen fanbasis op te bouwen?
Het is altijd moeilijk om twee projecten op hetzelfde podium op te voeren. Daarom hebben we dan ook consequent beslist om beide groepen los te koppelen van elkaar, om misverstanden te vermijden. Vandaag de dag brengt Tanzwut ook twee verschillende shows: een rock – en een middeleeuwse show. We merkten echter dat het mensen in de war bracht wanneer we onze akoestische set binnen een middeleeuwse marktsetting speelden en onze rockshows op festivals of in clubs. Voor alle duidelijkheid: op het Trolls et Légendes festival zullen we ons rockprogramma tonen.
Hoe was het om deel uit te maken van het EMI Label? En kan je ook iets zeggen over jullie huidige label alsook over hoe jullie daarbij terechtkwamen?
Voor ons was de samenwerking met EMI een goede start. Ze investeerden immers veel in ons. Nadien besloten we om enkele cd’s in eigen beheer uit te brengen, namelijk onder ons eigen label T.Fell Records. In 2014 waagden we het om opnieuw een contract te tekenen, deze keer bij AFM Records. We voelden ons goed bij hen en zagen hen als een goede partner om met Tanzwut een grote vooruitgang te maken. Dankzij hen zien we inderdaad ook een goede groeimarge.
Doorheen de jaren probeerden jullie verschillende genres uit, van industrial tot middeleeuwse muziek. Een groot verschil, niet?
Onze roots blijven liggen bij die pure middeleeuwse muziek. We kozen in eerste instantie voor de instrumenten die we goed kenden: doedelzakken, schalmeien en drums. Nadien verbonden we dit met “modernere” rockmuziek en andere elementen. Doorheen de jaren bleef onze muziek zich dus verder ontwikkelen. Als je terugblikt, zijn we al 15 jaar bezig sinds onze eerste release in 1999.
Bleven de fans gedurende al die jaren trouw aan jullie zijde staan? Hoe voelen jullie dit aan?
Er zijn altijd mensen die zich blijven vastklampen aan de klassieke aanpak en niet openstaan voor nieuwe dingen. Maar meestal verandert dat als je de nieuwe songs een paar luisterbeurten gunt. Natuurlijk zijn er enerzijds altijd verdedigers van de pure middeleeuwse muziek en anderzijds diegenen die kiezen voor het hardere geluid en rock. Je verneemt dat ook via het internet of door te praten met de fans na een concert. Veel andere muzikanten maken het ook mee. Denk maar aan Bob Dylan die lange tijd twee concerten speelde om al zijn fans tevreden te stellen, één met en één zonder versterker.
Een paar jaar geleden nam je een paar tracks op met Umbra et Imago, hoe was dat? En spelen jullie af en toe samen op hetzelfde podium als de kans zich voordoet?
Dat was lang geleden. In 1998 namen we twee songs op met Umbra et Imago. Nadien toerden we samen met Mozart en zijn mannen. Dat was een heel toffe periode.
Eén van mijn favoriete tracks op het nieuwe album Eselmesse is ongetwijfeld ‘Der Eselskoenig’. Waarover gaat deze song precies?
De “Eselsmesse” (ezelsaanbidding) is een (profaan) feest van de lagere clerus dat opgericht werd in de middeleeuwen. In een soort van “omgekeerde wereld” droegen de deelnemers dierenkostuums. Tijdens deze dagen werd er een “ezelsbisschop” (soort van nar) benoemd waarbij het volk zijn zegening/wijding beantwoordde met dubbelzinnige liederen en dierengeluiden zoals het typische “hee-haw hee-haw”. De zogenaamde “ezelskoning”, leider van het feest, verschijnt met zijn volgers en viert de ezelsaanbidding samen met hen. Heel veel mensen vieren mee met hen alsook een groot aantal bedelaars die op deze dag geen honger of dorst dienen te lijden. Ze worden immers ook uitgenodigd op dit drinkgelag.
Op de vorige editie van Trolls et Légendes deden Daemonia Nymphe en Rastaban samen iets leuk op het podium. Proberen jullie ook zoiets uit met één van de andere aanwezige bands?
Ik kan me best inbeelden dat we zoiets zouden kunnen doen, maar op dit moment ligt onze focus op de volgende rock-cd. We hebben dus geen tijd om zoiets te realiseren.
Hoe zien jullie ten slotte 2015 en de verdere toekomst? Wat is jullie ultieme droom met de band zelf en de muziek die jullie maken?
In februari 2015 brengen we ons nieuwe rockalbum uit en gaan we daarmee op tour. Onze droom is om nog een lange tijd muziek te kunnen maken, om nog meer plaatsen in de wereld te kunnen bezichtigen alsook om een grote groep mensen te bereiken met onze songs.
