Neck Deep, om met slechts enkele woorden te beschrijven, zijn 5 enthousiaste muzikanten uit Wales die catchy pop-punk met een edge ten gehore brengen. Ondanks dat ze pas sinds 2012 bestaan, zijn ze bezig met hun nochtans naamloze tweede studioalbum bij Hopeless Records, en op het moment zijn ze aan het touren door Engeland en Europa als support voor All Time Low. Onze reporter sprak met Fil Thorpe-Evans, bassist van de band, over het opnemen van het album en openen voor grotere bands.
Vanavond spelen jullie in Utrecht (NL), met All Time Low en Real Friends. Wat vind je van de tour tot nu toe?
We hebben pas één show gespeeld, in Milaan, maar dat was fantastisch. Een goede start van de tour! Onze tourmanager Ian speelt gitaar voor ons omdat onze gitarist [Lloyd Roberts] thuis is met zijn vriendin en pasgeboren baby. Het is grappig om Ian met ons op het podium te zien, we zien hem eigenlijk een beetje als onze tour papa. Dit hadden we nog niet eerder gedaan, dus dat was in ieder geval erg amusant. Maar de show was geweldig, een goed begin!
Hoe bevalt het openen voor een band als All Time Low? Heb je het idee dat er een andere sfeer hangt?
Ja, er hangt wel een iets andere vibe maar het is fenomenaal. We zijn allemaal grote fans, ik luister al jaren naar deze gasten, en bovendien zitten ze bij hetzelfde label als wij [Hopeless Records] dus dat is fantastisch. De show is fantastisch, en ik heb het idee dat de kids die naar deze shows komen ons ook zouden kunnen waarderen. Het is een geweldige kans voor ons om te openen voor een grotere band in een verwant genre, het is een goede gelegenheid om nieuwe fans te maken en grote zalen te spelen die wij niet vol zouden krijgen zonder een band van dit formaat.
Is het moeilijk weer gewend te raken aan het touren na zo lang in de studio te zijn geweest?
Ja, we waren écht lang in de studio! Ik denk niet dat je ooit echt vergeet hoe het is om onderweg te zijn, hoeveel tijd je er ook uit bent geweest. Het kost misschien wat moeite weer gewend te raken aan een laat slaapritme, dat soort dingen. Het is fijn, touren is vermoeiend, maar zodra je even een pauze hebt wil je het liefst direct weer terug om shows te spelen. We zijn allemaal blij weer terug te zijn.
Zou je zeggen dat jullie, als band, liever touren dan tijd in de studio doorbrengen om muziek op te nemen?
Eigenlijk ben ik dol op in de studio zijn! Ik hou van touren, begrijp me niet verkeerd, shows spelen is het belangrijkste van dit alles. Maar ik heb het gevoel dat de meeste bands, wanneer je interviews met ze hoort, volledig voorbij gaan aan het opnemen en altijd zeggen dat "touren zoveel beter is dan opnemen", maar ik vind juist de tijd in de opnamestudio leuk. Het is leuk om alle aspecten van de muziek op z'n plaats te zien vallen. Om te beginnen met niets en te eindigen met een album, en zeker ook de vooruitgang tussendoor te kunnen horen. Dat is één van mijn favoriete aspecten van dit alles. Maar beide hebben hun voors, en ook hebben ze allebei hun tegens.
Kijk je uit naar het live spelen van nieuwe nummers? Kunnen we misschien al nieuwe nummers verwachten bij deze tour?
Vanavond nog niet, maar wel binnenkort; we zijn ermee bezig. Ik heb het gevoel dat de nieuwe nummers de beste zijn die we ooit hebben gedaan en dat ze live zelfs nog beter gaan klinken. Door het vele optreden leer je wat werkt live en wat niet, en ik denk dat alle songs op het nieuwe album veel meer 'live' songs zijn. Onze publiek zal het waarschijnlijk tof gaan vinden, dus daar kijk ik erg naar uit.
Zou je dan ook zeggen dat je sommige nummers die jullie al langer spelen zat bent?
Ik zou niet zeggen dat ik ze zat ben, het is niet iets negatiefs, maar misschien wel een beetje. Sommige van deze nummers spelen we al sinds de eerste show die we ooit deden! Wij zijn op een rare manier begonnen, met een complete EP, dat was het eerste wat we deden als band. We hebben dus nooit een periode gehad met nummers die nooit zijn uitgebracht, of nummers die we alleen live speelden, waardoor we sommige van onze songs hebben gespeeld op elke Neck Deep set ooit. Als het publiek fantastisch is, is het een goede show en sta je er niet zo bij stil, maar het wordt wel wat.. Ik vind ze nog steeds leuk om te spelen, dat zeker, het is gewoon dat je ze kunt spelen zonder erbij na te denken, soms lijken het geen songs meer, maar een trucje dat je op de automatische piloot doet. Ik zou dus niet zeggen dat ik het zat ben deze nummers te spelen, maar ik ben zeker klaar om ook de nieuwe nummers te doen.
Op 8 december hebben jullie support gespeeld voor Blink-182 in Brixton Academy [Londen, UK]. Hoe zou je deze ervaring omschrijven?
Dat was absurd! Ik kon gewoon niet geloven dat dat echt gebeurde. Het was eigenlijk wel grappig, ik had gezien dat Blink twee shows in Brixton bekend had gemaakt, dus ik belde onze manager en vroeg hem half-serieus of hij ons kon laten openen voor een van de shows. Toen zei onze manager dat hij met de band had gesproken, en dat het misschien wel zou gebeuren; dat was niet te geloven. We waren op dat moment bij Warped Tour [in de VS] en de volgende dag liet iemand van ons label een bericht zien wat hij had gekregen van Mark [Hoppus] van Blink-182, waarin hij zei dat hij naar Neck Deep had geluisterd en dat ze 'deze misschien wel wilden'. Niet lang daarna kregen we de bevestiging dat we de show mochten openen, dat het alleen wij en zij zouden zijn. De rest was geschiedenis, het was waanzinnig.
Zijn er nu nog wel doelen over die jullie willen bereiken als band, nadat jullie dit gedaan hebben?
Pffff... Dat zijn er niet veel meer, zoveel is zeker! Als we een tour zouden kunnen doen met Blink, dat zou tof zijn. Er zijn er nog wel wat, in Wembley [Stadium, Londen; capaciteit 100,000] spelen was er een van, maar dat doen we de laatste dag van deze tour. Tenzij ik er voor die dag mee stop kan ik die ook van de lijst strepen! [lacht] We hebben heel, heel veel geluk gehad. De Blink-show was zeker een hoogtepunt voor mij, staat in mijn Top 3, zo niet nummer 1. Ik kan zo even niets bedenken wat anders op nummer 1 zou staan. Dat was voor mij hét moment, gewoon omdat de show insane was; het was Brixton; het was Blink-182; kon gewoon niet beter.
Een gewaagde vraag: een van jullie meest populaire nummers is 'A Part Of Me'. Kunnen we een akoestisch nummer verwachten op het nieuwe album?
Dat is een goede vraag, niemand heeft die nog gesteld! Ik weet niet zeker wat ik hierover kan zeggen, dus ik kan niet vertellen of er een zal zijn of niet. Maar wat ik wél kan zeggen is dat toen we begonnen met schrijven van het album, toen we besloten over hoe we wilden dat het zou gaan klinken, welke kant we ermee op zouden willen, dat een van de dingen die hoog op ons lijstje stond het schrijven van een heel goed akoestisch nummer was. We dachten dat het cool zou zijn als we zo'n nummer erop konden zetten. Ik kan niet zeggen of we het uiteindelijk gedaan hebben of niet, maar het stond zeker op ons to-do-lijstje voor het album.
Hebben jullie het gevoel dat Jeremy [McKinnon, zanger in A Day To Remember en producent] veel invloed heeft gehad op het creatieve proces bij het schrijven van het album?
Zeker, hij en Andrew [Wade, geluidstechnicus en producent] hebben zeker invloed gehad. Ze hebben ons geholpen op een andere manier naar dingen te kijken en op een andere manier aan te pakken. Hun bijdrage was van onschatbare waarde. Sommige van mijn favoriete nummers hebben stukjes erin die hun idee waren. Jeremy is heel erg iemand van vibes, soms zei hij dagenlang niets, en andere dagen had hij overal iets over te zeggen. Hij heeft er gevoel voor, bovendien doet hij dit al jaren dus het is logisch dat hij weet wat een nummer echt goed maakt. Ik heb het gevoel dat ze allebei erg hebben geholpen en het album zou niet hetzelfde klinken zonder hun bijdrage. We zijn erg blij samengewerkt te mogen hebben met deze twee personen.
We kijken nu al uit naar alles wat jullie voor ons in petto hebben en hartelijk bedankt voor je tijd!
