Interview met Carsten van John Coffey

John Coffey, een van Nederlands’ meest succesvolle herriemakers, brachten eerder dit jaar alweer hun derde plaat uit, getiteld ‘The Great News’. En mooi nieuws dat dit was! Vlak voor een memorabele show op Paaspop had onze reporter de gelegenheid een praatje te maken met Carsten Brunsveld, drummer van de band, over touren en dit laatste album.

Paaspop, het begin van het festivalseizoen! Hoe bevalt dat, na zo’n drukke clubtour?

Eerlijkheid gebied te zeggen dat we nu net onze Duitse releasetour afgesloten hebben en hierna direct weer onze Nederlandse clubtour inknallen. Die is door heel april heen, dus voor ons begint het festivalseizoen eigenlijk pas in mei. We hebben Scumbash al gespeeld, een Rotterdams indoor festival, in februari. Maar Paaspop blijft toch de officiële opening.

Hoe ervaren jullie het spelen van festivals ten opzichte van zalen? Is het anders?

Het is 100% anders. Op festivals komen heel veel mensen die gaan ‘bandjes checken’. Dus wat je te doen staat op festivals is deze mensen te overtuigen. Gewoon iedereen compleet van de poten afblazen, da’s de instelling tijdens een festival. Bij een clubtour is het wat meer laid-back;mensen kopen kaartjes voor jou, dus iedereen komt ook speciaal voor jou. Dat voelt heel anders. Je kunt in een clubtour dan ook veel meer de tijd nemen voor alles. Bij een festival gaat het veel meer gehaast. Maar allebei hebben absoluut charme en ik heb ook geen voorkeur voor een festival of een clubshow. Ik vind het eigenlijk allebei even vet. Maar je staat nu wel even in één klap voor iets meer man dan je normaal gesproken voor speelt, dus dat heeft natuurlijk absoluut charme.

Kun je iets vertellen over waar jullie nu mee bezig zijn wat betreft het buitenland?

Het is allemaal begonnen! Het is echt ongelofelijk surreal. Vorige week werden we op de BBC gedraaid, toen dachten we wel even what the f*ck! In Nederland, met 3fm was het gewoon afwachten of ze ons zouden gaan draaien, wat dus wel gebeurde, maar dat BBC gaat draaien.. Het zegt nog niet zo vreselijk veel, we zijn nu één keer gedraaid. Maar er zijn meer radiostations die dingen met ons doen in Engeland, dus dat is een goed voorteken, en we hebben een paar mooie dingen daar staan. Engeland blijft gewoon het aller-moeilijkste land om te veroveren. Duitsland is voor ons een tweede thuis, dus dat heeft voornamelijk de focus: we spelen heel veel clubshows en festivals daar. Het gewoon een beetje kijken wat we daarnaast kunnen doen in Engeland, hoe de agenda ervoor staat; de focus ligt momenteel wel gewoon op Nederland en Duitsland.

Deze Britse uitbreiding was dus niet jullie doel an sich?

Toen we de plaat uitbrachten hebben we onszelf targets gesteld; welke landen willen we doen, welke landen hebben de focus? Engeland zat daar absoluut bij. Daarmee had je dus de Benelux, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, en de UK. Dat zijn altijd wel de targets geweest. Maar de set-up van labels en dergelijke ging veel sneller in Nederland en Duitsland. Engeland zijn we even wat langer mee bezig geweest, maar daar gaan we nu ook de plaat officieel uitbrengen. Aan het eind van de maand spelen we Hit The Deck Festival, wat héél erg vet is, en van de week zijn er weer wat boekingen bijgekomen in Engeland. We moeten nog zien hoe dat gaat, maar volgens mij gaat het heel gaaf worden.

Even over die laatste plaat: hebben jullie een andere insteek gekozen ten opzichte van oudere albums?

Voor ons heeft Bright Companions [het tweede album van John Coffey uit 2012] heel veel succes gebracht. Onze naam is daardoor gevestigd. Je bent je daarom wel heel bewust, op het moment dat je de oefenruimte instapt en aan de volgende plaat gaat schrijven, dat het fijn zou zijn als ‘ie niet ‘slechter is dan’. Dat zit wel in je achterhoofd, dat maakt het wel een klein beetje spannend. Maar we hadden wel allemaal iets van ‘fuck it’, we gaan dit gewoon weer doen! Uiteindelijk is de bottom line met z’n vijven liedjes proberen te schrijven die je tof vindt, dat is gewoon de basis. We zijn niet in ons achterhoofd bezig geweest met ‘het moet meer dit’ of ‘het moet meer dat’. We houden van harde muziek, we houden van catchy refreintjes; die twee ingrediënten zaten al in Bright Companions, dat moet ook in The Great News. Je bent wel weer twee jaar verder, je kunt misschien betere liedjes schrijven, daarom is deze plaat gewoon net weer een stap verder. Je ziet een groeiproces tussen Bright Companions en The Great News, maar het is niet radicaal anders.

Is het fijn om nieuwe nummers live te kunnen spelen?

Ja, fucking hell. Op een gegeven moment ben je het wel zat. Dan ben je aan het schrijven, maar ook nog best veel shows aan het spelen, met de oude nummers. Ik wilde echt wel die nieuwe nummers gaan spelen, maar ja, die moet je dan nog bewaren want die zijn nog niet helemaal af. Maar nu beginnen ze echt in onze vezels te komen, deze liedjes. Dat is zo genieten, je hoeft niet meer bij na te denken. Setlists schrijven is tegenwoordig ook een feest, we hebben gewoon heel veel liedjes waar we uit mogen kiezen!

Waar schrijven jullie je teksten nu eigenlijk over? Hebben ze een bepaalde boodschap?

Onze liedjes gaan wel degelijk ergens over. De thematiek is vaak persoonlijk, gebaseerd op gebeurtenissen die je tegenkomt in je leven. ‘Broke Neck’ bijvoorbeeld, gaat over medische missers: ‘I broke my neck, on a step, in the hospital’. Een kennis van ons had de diagnose ‘kanker’ gekregen in het ziekenhuis. Bij een scan zagen ze vlekjes zitten. Alle alarmbellen gaan, tot hij twee weken later nog een scan zou krijgen; twee weken helemaal in paniek geweest, en toen bleek er gewoon helemaal niks aan de hand te zijn en was het gewoon een foutje. Dat is dan een haakje, een ding dat wij dan gebruiken voor een tekst.

‘Heart of a Traitor’ gaat over dat het soms best een struggle is om elke dag te spelen, zeker wij, omdat we een hele energieke band zijn. Maar je hebt ook wel eens geen zin om te spelen. Gewoon omdat je moe bent, of je bent al vijf dagen on the road. Daar gaat dit nummer over, een beetje die strijd tussen artiest zijn en kunstenaar zijn.

En zo kan ik wel doorgaan, nummer voor nummer. Het feit is dat het er bij ons niet dik bovenop ligt. We zijn uiteindelijk live gewoon een feestband, maar teksten zijn wel degelijk, vaak, zwaardere teksten. Maar we kiezen er eigenlijk wel bewust voor dat niet uit te vergroten. Ik vind het ook veel interessanter als mensen onze muziek luisteren en hun eigen interpretatie, hun eigen idee erover geven. Dat vind ik interessanter dan dat wij zouden uitdicteren wat er allemaal aan de hand is in de wereld, en wat ik ervan vind. Ik vind het minstens zo interessant om te horen wat zij ervan vinden, en wat onze muziek met hun doet.

Een laatste vraag: gaat België de komende tijd ook nog wat van John Coffey zien?

Jazeker, en daar kan ik nog niks over zeggen [lacht]. We hebben een releaseshow gedaan in de AB Club in februari, die was echt boven verwachting. Zo’n vreselijk gave show was dat! Dat gaf wel zelfvertrouwen. De komende tijd staan er wat clubshows en wat festivals geboekt, en dan zijn er nog twee hele grote festivals waar ik niks over kan zeggen..

We zullen het mee gaan maken!

Bekijk meer foto's van Paaspop hieronder ...