Het uit Berlijn afkomstige Kadavar is een retro rock band met een moderne insteek. Op Graspop Metal Meeting kreeg Snoozcontrol de kans om deze opkomende band enkele vragen voor te schotelen. Drummer Christoph "Tiger" Bartelt schoof bij in de zetel en leek op het eerste zicht een zeer bedeesd man. Schijn bedriegt want bijna elke vraag werd beantwoord met een lang uitgesponnen uitleg waarbij hij graag benadrukt dat de muziek met een groot hart wordt geschreven.
Het interview gaat door in een gezellig ingerichte zwarte tent in een zetel die comfortabel lijkt maar dat niet helemaal is. Het was onmogelijk om met mijn 1m74 op een normale manier te zitten gezien het brede zitvlak. Het was veel handiger voor mijn gesprekspartner. Drummer/beest Christoph “Tiger” Bartelt van de Duitse retro rock band KADAVAR is immers een erg lange man. Later die dag zouden ze een prachtig optreden geven in de Metal Dome waar ze volgens mij weer heel wat nieuwe fans hebben bijgekregen. Niet in het minst door de manier van drummen van “Tiger”. Geen slechte keuze qua artiestennaam trouwens, maar ik moest meteen aan Animal van de Muppets denken. Bij elke slag en stoot bewoog hij zijn flink behaard hoofd alle richtingen uit en daardoor wist hij de aandacht van het publiek op te eisen. Het is duidelijk dat hij erg geniet van live te spelen.
Het viel me bij het op voorhand beluisteren van hun muziek – een mens kan niet alles reeds kennen – dat het gaat om zogenaamde Retro-rock. De bandnaam die me meteen te binnen schoot was immers Black Sabbath, niet in het minst door de zang. De rijzige man keek er niet zozeer van op maar vond het erg moeilijk om zijn eigen band te beschrijven. “Goh, het is moeilijk om onze muziek voor te stellen. Ik weet niet echt wat ik daarop moet antwoorden” was het stamelend antwoord terwijl hij duidelijk zat na te denken.
Om het ijs wat te breken vroeg ik waarom ze hun laatste cd Berlin hadden genoemd. De heren opereren immers vanuit de Duitse hoofdstad dus het leek me plausibel dat dit een hommage aan de hipster stad is. “We hebben elkaar in Berlijn ontmoet, Christoph (“Lupus” Lindemann – gitarist/vocalen – FV) en ikzelf zijn tien jaar geleden naar Berlijn verhuisd. Veel mensen verhuizen naar Berlijn omdat er een specifieke sfeer lijkt te hangen. Er gebeurt veel en het is allemaal erg internationaal. De kosten zijn er minder hoog dan in andere steden en je merkt dat meer en meer mensen naar daar gaan om creatieve redenen. Iedereen van ons had hetzelfde doel: iets met muziek doen. Niet zozeer zelf muziek maken. We doken vaak het nachtleven in om mensen te ontmoeten. Iedereen die in Berlijn komt wonen lijkt een jaar lang niet anders te doen dan feestjes bezoeken. Zo hebben we elkaar vijf jaar na onze verhuis ook ontmoet. Dus je kan zeggen dat de band een serieuze connectie heeft met de stad Berlijn”. Berlin is hun derde album en voor ze aan het schrijfproces begonnen hebben ze toch eens flink nagedacht over wat er tot dan toe allemaal gebeurd was. “Na het touren voor de tweede cd namen we even de tijd om stil te staan bij de band en onze muziek zelf. Waar wilden we naartoe? We waren in ieder geval blij dat we daar over konden nadenken in Berlijn. Dus in zeker zin kan je het inderdaad een hommage noemen”.
Je kan geen Kadavar review lezen zonder het woord retro-rock te lezen. Deze term slaat op bands die deze oude stijl of gans overnemen of er iets moderns mee doen. Kadavar rekent zich tot de laatste groep. “Onze stijl is geïnsipreerd door de heavy muziek van de latere jaren 60 en begin jaren 70. Niet enkel voor de songwriting maar ook voor het geluid want dat is de blauwdruk van hoe metal en rock dienen te klinken. We wilden het puur houden, deze sound hercreëren. Vooral op ons debuut zochten we duidelijk naar manieren om het raar en obscuur te doen klinken. Old school maar toch anders”. Dat het allemaal ook wat modern aandoet kan Tiger beamen. “In de jaren 70 kwam Punk en Hardcore opzetten, wat erg belangrijk was tijdens onze jeugd. Je kon je agressie en boosheid kwijt, je kon het als het ware kanaliseren. Dat is iets dat ons ook altijd is bijgebleven en dat nog een deel is van hoe we zijn. Je hoort de punk spirit wel wat in onze muziek.”
Kadavar bestaat uit zanger Christoph “Lupus” Lindemann op gitaar, Tiger op drums en Simon “Dragon” Bouteloup als bassist. Dat zeg ik nu niet zomaar. “Als je goed luistert naar onze muziek kan je horen dat er drie verschillende mensen de muziek schrijven, met elk hun eigen invloed en stijl”. Ze geven elkaar de ruimte om te experimenteren zonder dat dat noodzakelijk moet worden aangepast in de studio. “Ik ben ook een producer en mensen vragen me vaak of ik dit of dat niet even kan aanpassen of iets anders kan doen klinken voor op de plaat. Dat werd ik grondig beu. Waarom niet gewoon je ding doen? Als je er niet tevreden over bent lijkt het me best dat je het maar eens opnieuw probeert in plaats van aan een producer te vragen om er alsnog iets van te maken. Toon wat karakter en sta achter wat je zelf creëert. Dat is wat ik leuk vind aan Rock muziek in het algemeen. Puurheid en authenticiteit”
Muziek is voor veel mensen een vorm van ontspanning. Maar ook tijdens inspanningen kan muziek de nodige assistentie bieden. Bij het hardlopen, bij het auto rijden, en ook tijdens de grote kuis. Een taak die helaas ook eens moet gebeuren en de drummer kijkt geamuseerd op als ik hem vertel dat ik Kadavar daar prima bij vind passen.
Niet zo gek dat de band werd opgepikt door Nuclear Blast. Dit Duitse label stond vroeger vooral bekend voor Death metal maar in de 21ste eeuw zijn ze zich gaan focussen op een behoorlijk aantal specifieke stijlen. Ze signeren grote én kleinere bands en daar is Kadavar blijkbaar erg tevreden over. “Na ons debuut dat we hebben uitgebracht op This Charming Man Records ging het plots allemaal snel. Onze vinyl platen waren snel uitverkocht en de vraag bleef maar komen. In 2010 en 2011 haalde NuclearBlast bands als Graveyard, Orchid en Witchcraft al binnen en daardoor hadden ze ons in hun radar. De scene werd ook groter en op een dag kregen we het aanbod om bij hen te tekenen.” De beslissing viel echter nog niet meteen. “We hebben gediscussieerd over het feit of we zouden tekenen of niet want we wilden in de eerste plaats zijn wie we wilden zijn zonder dat een groot label zich met eventuele beslissingen zou bemoeien. We nemen graag alle beslissingen. Over de muziek, de teksten, het grafische aspect van de albums en dergelijke. In dat opzicht waren we wat onzeker om naar een dergelijk groot label te gaan. Maar ze hebben ons gerespecteerd en ze hebben ons ook prima geholpen op vlak van promotie. Nuclear Blast levert veel goed werk af voor hun bands. Ze geven ons de nodige vrijheid. Ze weten dat we onze sound al hadden bepaald en dat wilden ze uiteraard ook zo houden. We hebben absoluut geen spijt van deze keuze”.
In het begin van het interview gaf ik aan dat Black Sabbath het eerste was dat door mijn hoofd schoot bij het beluisteren van Kadavar. Toeval of niet, deze band zal na hen ’s avonds optreden op het hoofdpodium. Dit kadert in hun laatste tour ooit. Tiger kijkt raar op als ik hem vertel dat ik daar niet specifiek naar uit kijkt omdat ik vind dat de band er al eerder de brui aan had moeten geven. Het bevalt hem duidelijk beter dat ik een band als Kadavar ‘de nieuwe generatie’ noem. “Ik heb onlangs Black Sabbath voor de eerste keer live bekeken en verschil helemaal van mening met je. Ze straalden veel energie uit. Ik hoop ze morgen op Hellfest nog eens te kunnen bekijken. Het is uiteraard wel logisch dat je aan hen denkt bij onze sound. We volgen wel ons eigen natuurlijk proces. We willen onze sound ook steeds doen evolueren. We moeten het voor onszelf interessant houden, dat is erg belangrijk. Maar de dna van de band willen we niet veranderen. En dat dna is het feit dat we een trio zijn en dat we onze eigen blauwdruk hebben. Lupus en ik zitten al langer in de band en schrijven dus het merendeel van de songs. Maar Simon die later kwam heeft gevochten voor zijn plaats in het schrijfproces. Op die manier kunnen we een groep van leidende karakters zijn.”
(Foto: Jens De Haes - GMM 2016)
