Omega is het eerste echt nieuw album in vijf jaar tijd, tevens het 8ste studio album! Met het lanceren van hun nieuwste schijf valt het natuurlijk op hoe hard we met z’n allen smachten naar optredens en dus ook naar een Epica optreden! Een nieuwe schijf opent die wonde opnieuw, maar toch smijt ik me wellustig op deze vette schijf die krachtiger dan ooit klinkt!
Omega is het sluitstuk van een metafysische trilogie, welk begon met het legendarisch album The Quantum Enigma. Mark Jansen heeft opnieuw zijn stinkende beste gedaan om het beste te brengen binnen het symphonic metal superpower segment en slaagt daar met brio in! Uiteraard was er COVID-19 die alles dreigde tegen te houden, maar de band kon alles op lokaal vlak opnemen en hadden ook wat geluk bij het boeken en plannen, want anders had er geen kinderkoor geweest (de dag na de laatste opnamesessie had het verboden geweest), noch was er een bijdrage geweest van hetPrague Philharmonic Orchestra.
Op nu naar de muziek! Alpha – Anteludum is de eerst titel die we horen: een bombastisch begin, met heel wat symfonische elementen, haast filmisch gebracht en een stevig koor! Het is een begin. Maar echt beginnen doen we met Abyss of Time – Countdown To Singularity. We horen de stevige grunts van Mark en de magistrale engelenstem van Simone. Er huist héél wat kracht in dit nummer en dat hoor je ook goed. Iedereen is duidelijk op elkaar afgesteld. Het bombastische wisselt af met een filmisch gedeelte waarbij het tempo even zakt, maar algauw nemen de gitaren en de grunts het over, gevolgd door het koor. Het nummer is weerbarstig als een onstuimige zee die haar golven heen en weer stuur en steeds weer beukt, zich terugtrekt, beukt … The Skeleton Key weet de symfonische krachten te Mengen met een prachtig kinderkoor en dat onder de leiding van de krachtige en bij momenten breekbare en ontroerende stem van Simone. Wat een meesterlijke schoonheid! Een pareltje, tussen de vele anderen op dit magistraal album! Mark’s grunts mogen uiteraard niet ontbreken! Seal Of Solomon brengt naast het krachtige koor ook nog Oosterse invloeden met zich mee, wat best logisch klinkt gezien de titel. Het nummer is één en al bombast, krachtig en betoverend! Gaia laat Simone iets meer aan het woord en kent enkel momenten die je als catchy kan beschrijven.
Code Of Life start me Arabische invloeden, waarna het bombastische gedeelte het overneemt en we opnieuw met een rotvaart doorheen het nummer. Het kinderkoor zorgt voor een zeemzoete toets.
Freedom – The Wolves Within is gedragen door krachtige stemmen en grunts en kan héél wat potten breken eens ze het op een podium mogen brengen, want het nummer straalt letterlijk erngie uit en vraagt om een publieke beleving! Het meesterwerk en dat kan ik zeggen zonder enige twijfel op deze schijf is: Kingdom Of Heaven Part 3 – The Antediluvian Universe. Tijdens het componeren van dit nummer verloren zowel Mark als Isaac hun grootmoeder. De passie, de emoties, de grandeur, de energie, … Alle sklinkt sterkerder als in de ander nummers. Dat het nummer ook nog is afklokt na 13 minuten valt niet eens op: het nummer vraagt van bij de eerste noot naar je aandacht en laat je niet meer los! Rivers neemt in het begin wat gas terug en levert ons de prachtige nachtegalen stem van Simone op een platteau. Gaandeweg kleuren ze het nummer in met meer instrumenten en een rijker klankpalet. Het kinderkoor zorgt wederom voor de zachte toets. Het is een hemels nummer! Velen zullen dit mogelijks aanstippen als hun favoriete nummer op deze vette schijf! Synergize – Manic Manifest is een bom van een nummer, waarbij letterlijk iedereen alles uit de kast haalt om hard en luid te klinken! Het einde klinkt dan weer zeemzoet. Twilight Reverie – The Hypnagozic State mengelt zachtere momenten met lekker doorrammen zonder het betoverende aspect uit het oog te verliezen. Het koor en het symfonische gedeelte zorgen voor de krachtige impuls. Het laatste nummer is meteen ook de titel van het album: Omega – Sovereign Of The Sun Spheres. Ik hou echt wel van het strakke gitaarwerk en de knallende drums! Het is letterlijk afsluiten met héél wat geknetter of kortweg een bom van een nummer!
Wederom een pracht van een schijf en ook deze keer gaat het niet over het vechten tegen draken en monsters, maar over het universum en universele gevoelens. Knap gedaan! Nu nog Epica live aan het werk zien in post COVID-19 era en het plaatje is compleet (ik duim voor Alcatraz)!
