Graspop Metal Meeting (26-29 juni 2014): Preview - Dag 3: zaterdag 28 juni 2014

Previews:Festivals
  Erik Vandamme    31 mei 2014

Op de derde dag, -als je er donderdag bij rekent-, is het vooral uitkijken naar Volbeat en Limp Bizkit als headliners op de mainstages. Maar ook Carcass op Graspop, als headliner in de Marquee, lijkt ons een niet te missen act. Daarnaast zijn er natuurlijk voldoende artiesten op de verschillende podia die iedereen zouden moeten kunnen aanspreken. Powerwolf, Neurosis, W.A.S.P, Gojira, Pro-Pain, Dark Tranquillity of Amenra zijn dan ook maar een kleine greep uit het aanbod van bands die de moeite waard zijn om te gaan bekijken op deze Graspop dag. We geven enkele eigenzinnige tips over deze festivaldag:


DAG 3: zaterdag 28 juni 2014 :
Volbeat (23:50 - 01:20) Mainstage 1:
Volbeat werd gevormd in 2001 nadat Michael Poulsen zijn vorige band Dominus verliet. De stijl van de uit Denemarken afkomstige band houdt het midden tussen pure heavy metal en Rockabilly. Als voornaamste invloeden vernoemen ze : Elvis Presley, Johnny Cash en Metallica. In hun nummer Wild Rover Of Hell wordt Metallica trouwens ook vermeld. In eigen land gooiden ze al vrij vroeg hoge ogen: The Strength / The Sound / The Songs (2005) en Rock The Rebel / Metal The Devil kregen hier hitnoteringen. Vanaf 2008, met het uitbrengen van de DVD Live: Sold out ! leek ook de rest van Europa te vallen voor Volbeat. In 2009 stonden ze voor het eerst op Graspop Metal Meeting, in de marquee. Een jaar later, met het album Beyond Hell/Above Heaven, was het hek volledig van de dam. 2011 was een topjaar voor Volbeat, ze stonden toen ook in een bomvolle Lotto Arena. Ondertussen lijkt de door Johnny Cash zijn muziek geïnspireerde band de grootste podia wereldwijd in te nemen. Twee jaar geleden stonden ze dan ook al op het hoofdpodium van Graspop, en nu opnieuw, maar dan als headliner van de dag. Dat Volbeat ook een mainstream publiek aanspreekt, bewezen ze op Rock Werchter vorig jaar. Kortom, Volbeat is uitgegroeid tot een wereldband, en daarom de ultieme en helemaal terechte headliner op zaterdag. Mainstage, tien voor twaalf!

Carcass (23:00 - 00:00) Marquee:
In de Marquee zal één van de meest legendarische goregrind/deathgrind bands ooit op het podium staan, zaterdag. Carcass zag het levenslicht in 1985. Ze stonden dus als het ware aan de wieg van een nieuwe beweging in het metalgebeuren: de Goregrind. Ze werden een voorbeeld voor vele bands in de toekomst, met veelzeggende platen als : Necroticism - Descanting the Insalubrious (1991) en Heartwork (1993). Eén voor één klassiekers in het genre. Bezettingsproblemen en andere veranderingen binnen de muziekindustrie leidden tot een split in 1995. In 2007 kwamen Carcass terug samen voor enkele festivals. Het bracht hen in 2008 o.a. naar Wacken Open Air. Voor nieuw werk was het wachten tot 2013. Het album Surgical Steel werd overal op opvallend goede recensies onthaald. Carcass leek terug, van nooit weg te zijn geweest. Op 11 november 2013 stonden ze in Ancienne Belgique, in het voorprogramma van Amon Amarth. Wij schreven hierover :  Carcass kwam, zag en overwon alsof ze nooit weg zijn geweest. Een optreden dat wel degelijk mag gezien worden als "headliner-waardig". Dit zou voldoende moeten zijn om u te overtuigen deze legendarische band te gaan bekijken, zaterdag Marquee, 23u. Niet te missen.


Dark Tranquillity (22:10 - 23:10) Metal Dome:
Dark Tranquillity is een Zweedse melodieuze Deathmetalband. Ze worden samen met At The Gates en In Flames  beschouwd als pioniers van de zogeheten Gothenburg stijl. Dit is een mengeling van de bruutheid van deathmetal met invloeden uit volksmuziek en jaren 80 New Wave of British Heavy Metal, een weinig gespeeld genre. Dark Tranquillity werd opgericht in 1991 en heeft ondertussen, naast het uitbouwen van een sterke live reputatie, ook klasse platen uitgebracht. Hun debuutalbum Skydancer (1993) kreeg zowat overal lovende perskritieken mee. Het album werd heruitgebracht samen met een andere plaat in 1999 onder de naam Skydancer/Of Chaos and Eternal Night. Het daarop volgende album Projector liet een heel ander geluid horen dan we van hen al gewoon waren. Meer Clean vocals en veelvuldige gebruik van de keyboard , waren de meest opvallende vaststellingen. Maar ook in de meer recente jaren bleef Dark Tranquillity stevig op hun voetstuk staan, zowel op als naast het podium. Hun meest recente plaat Construct (2013) was volgens menig pers, en de band zelf, weer een heel andere wending in hun carrière. De plaat laat een veel donkerder kantje zien van Dark Tranquillity, dat ons persoonlijk ook kan bekoren.  Dark Tranquillity is niet alleen één van de meest toonaangevende bands in het Gorgrind of Deathgrind genre, ze is ook één van de meest experimentele. Telkens opnieuw slagen ze erin zichzelf opnieuw uit te vinden. Legendarisch, vernieuwend en nog steeds zichzelf aan het updaten. Reden genoeg om u te overtuigen?

Neurosis (21:00 - 22:00) Marquee:
Postmetal op graspop metal meeting? Het leek tot op heden ondenkbaar. Maar de gemiddelde metal fan staat open voor eerder instrumentale muziek in het genre, hebben we al ondervonden. Eén van de meest toonaangevende bands in die muziekstijl is Neurosis. In 1985 begonnen ze als een hardcore band, maar  ondertussen groeiden dus uit tot één van de meest invloedrijke alternatieve acts van de jongste twintig jaar. Naast voornoemde invloeden zitten er ook folk en Ambient elementen in hun muziek. Voorwaar zal dit voor menig Graspop festivalganger een unieke belevenis zijn. Elk van hun optredens zijn voor de fans een overdonderende, unieke belevenis die verslavend werkt. Bovendien doet de band niet echt veel concerten: een paar exclusieve optredens per jaar. Zowel op plaat als live bedwelmen ze het publiek door hun sound. Komt daarbij het pak speelervaring die de heren meedragen, en je hebt genoeg reden om dit niet te missen. De reviews over hun recente aantreden in zaal Trix in Antwerpen zeggen haast allemaal hetzelfde. De Postmetal van Neurosis gaat door merg en been en behoeft verder geen uitleg dan "je moet erbij geweest zijn om het te snappen." Bron: Skylinereviews.com.Wij hoeven hier niets meer aan toe te voegen, aan jullie om te beslissen. We kunnen alleen maar zeggen: Neurosis is zo een band die je minstens één keer in je leven live moet hebben gezien.


Trivium (19:50 - 20:50) Mainstage 2:
In de nieuwe lichting metalbands is er één band die er wat uitspringt. Trivium. Deze Metalcore/thrash metal band uit Orlando, Florida (USA) ontstond in 2000. Hun debuutalbum Ember to Inferno (2003) was meteen een schot in de roos. Trivium bleef naarstig aan de weg timmeren, en hun schare fans groeide stevig aan. Intussen hebben ze circa zes albums uitgebracht, waaronder Vengeance Falls (2013), dat overal op goede recensies kon rekenen. De grootste verdienste van Trivium is dat ze altijd rechtlijnig en vrij eigenzinnig hun eigen weg zijn blijven volgen, zonder om te kijken. Door hun eerlijkheid hebben ze dan ook veel mensen kunnen overtuigen, waaronder ikzelf, om hen te omarmen. Zo speelden ze in 2012 nog in de Ancienne Belgique. Wij waren toen danig onder de indruk. Bovendien stonden ze in 2006 reeds op het podium van Graspop Metal Meeting. Toen al voorspelde men hen een grote toekomst. Nu blijkt inderdaad dat Trivium is uitgegroeid tot een waarde binnen het metalgebeuren. Meer nog, ze staan klaar om de fakkel over te nemen. Mainstage 2, tien voor acht. Go see for yourself.


W.A.S.P (17:50 - 18:40) Mainstage 2:
W.A.S.P kunnen we zondermeer als legendarisch bestempelen. Frontman Blackie Lawless maakte op 18-jarige leeftijd deel uit van de al evenveel tot de verbeelding sprekende, New york Dolls. De Amerikaanse band zag het levenslicht in 1982. Hun debuutplaat W.A.S.P (1984) wordt tot op heden nog steeds beschouwd als één van de meest toonaangevende albums ooit. I Wanna Be Somebody , School Daze en Animal zijn songs die iedere metalfan wel kent, of ooit heeft gehoord. W.A.S.P bleef ondanks turbulente jaren en vele line-up wissels, platen maken, maar vooral heel sterke concerten geven. Van de originele line-up is trouwens enkel Blakie Lawless overgebleven. Hun schockrock optredens blijven nog steeds, zowel visueel als muzikaal, belevenissen die zowel jong als oud aanspreken. In de meer dan dertig jaar van hun bestaan hebben ze nog niets van hun pluimen verloren. Zondermeer, een van de meest indrukwekkende acts uit de jaren '80, die we om die reden dan ook ten zeerste aanraden te gaan zien op graspop.


Legion of the Damned (16:15 - 17:05) Marquee:
Legion of the Damned is een death/thrashmetalband uit Venlo, Nederland. De band werd gevormd in 2005, maar bestond, voordat de naam werd veranderd, al sinds 1992 onder de naam Occult. De groep heeft tot nog toe vijf albums onder de naam Legion of the Damned uitgebracht en vijf onder de naam Occult. De Nederlanders bewezen ondertussen niet te moeten onderdoen voor enig gerenommeerde buitenlandse band in het genre, wel integendeel. Het leek hen voor de wind te gaan, tot in 2011 alles dreigde mis te lopen. Richard Ebisch verlaat de band, en de voormalige bassist Twan Fleuren pleegt zelfmoord. Dat zijn klappen die je als groep moeilijk te boven komt. Maar Legion of the Damned vocht terug en bracht in het begin van dit jaar een nieuw album uit : Ravenous Plague. We schreven daarover :  'De luisteraar blijven bekoren en hem/haar stevig in de greep houden. Daarin slaagt Legion of the Damned zonder enig probleem. Met Ravenous Plague brengen ze een sublieme plaat uit die we kunnen bestempelen als één van de betere comebacks van het prille jaar 2014. We krijgen daarbij nog een goede raad: gaat het even allemaal verkeerd in het leven, blijf niet bij de pakken zitten, fight back! Bij deze...missie geslaagd heren!' Het lijkt dus dat ze terug zijn, van nooit weggeweest, deze uiterst sympathieke Nederlanders. Lees hier het interview dat we hadden aan het einde van hun tour met Sepultura: http://www.snoozecontrol.be/index.php/interviews/2710-interview-met-legion-of-the-damned. Zondermeer, wij houden van artiesten die na zware dobbers niet bij de pakken blijven zitten, en terug uit die put kruipen.

Powerwolf (14:00 - 14:45) Mainstage 2:
Powerwolf werd opgericht in 2003. Deze Duitse powermetal band maakt voor hun imago gebruik van corpse paint en brengt gothic getinte composities en liederen over weervolven,  vampieren, legendes en vooral, donkere religieuze verhalen. Hun podiumact is inmiddels bijna legendarisch en de verslavingsfactor ligt hoog. De bandleden komen doorgaans met geverfde gezichten het podium op, en er wordt duchtig gebruik gemaakt van occulte ingrediënten om het publiek te bekoren, hoewel dit alles met een knipoog en de nodige humor gepaard gaat. Vanaf hun debuutalbum Return in Bloodred (2005) tot het recente Preachers of the Night (2013) blijven Powerwolf hun adoratie voor schepsels uit de hel, om het zo te noemen, naar voor brengen. Bovendien lijkt dit de fans , en ook ons, nog steeds niet te vervelen. Ze stonden ook onlangs in Biebob en onze reporter ter plaatse was onder de indruk. Ze schreef over dit optreden : De grens tussen het kruis rechtop en het omgekeerd kruis wordt alweer dunnetjes bewandeld. 'Do you drink beer? Do you know what we drink?'. 'Blood' natuurlijk, en daar laat imposant kopstuk Attilla Dorn weinig twijfel over bestaan. De hele show gedraagt hij zich als een priester, en tussen ieder nummer draait hij zich met de rug naar het publiek zoals honderd jaar geleden in onze kerken gebeurde, om er aan zijn altaar van zijn kelk te drinken en een paar rituele handelingen uit te voeren. En toch kan dit alles met een knipoog, want Powerwolf vergast ons zoals altijd op een flinke hap ingestudeerde zowel als geïmproviseerde humor. Voeg daaraan toe het indrukwekkende stembereik van Attila Dorn, de manifeste skills van Nederlandse drummer Roel van Helden, het perfect op elkaar afgestemd gitaarwerk van Matthew en Charles Greywolf, en de feilloze timing van mime figuur en toetsenist Falk Maria Schlegel, en we praten over een groep professionals met vaardigheden die deze van een muzikant ver overstijgen. Powerwolf is veel meer dan muziek, het is een fenomeen op zich. We hoeven hier niets meer aan toe te voegen, dachten we zo?


Amenra (14:05 - 14:50) Metal Dome:
Amenra (uitgesproken als "Amen Ra") is een Kortrijkse doom- of sludgemetalband, gevormd in 1999 .  De naam van de  post-metalband verbindt het Bijbelse Amen met de Egyptische god Ra en staat voor de visie van de muzikanten op moraal en leven. Intussen zijn ze uitgegroeid tot een begrip in ons land, en ver daarbuiten. De heren van Amenra staan bekend om hun intense optredens vol duisternis, emotie, innerlijke pijn en spiritualiteit. Nee, een passage van Amenra is geen optreden, het is een emotionele rollercoaster. Dit staat er te lezen bij de biografie op de site van Graspop Metal Meeting. Wijzelf waren hier meermaals getuige van, en kunnen die stelling alleen maar bevestigen. Niet alleen brengen ze albums uit die je als luisteraar rillingen bezorgen, maar hoe ze dat op het podium brengen? Dat is vrij uniek te noemen. Zonder moeite slaagt Amenra er weer eens in door een verpletterende set neer te zetten en je te doen nadenken over het leven, en over de dood. Wie de background van de band kent begrijpt nog beter de beweegreden van de teksten en van de manier waarop Amenra een optreden aanpakt, het publiek inneemt en niet de show stelen door cliche's boven te halen zoals ''handjes in de lucht'', waar we ook soms niet vies van zijn geven we eerlijk toe. Nee, Amenra moet het vooral hebben van hun muziek, en de belevenis en de diepgang die een verpletterende indruk nalaten. Wij zagen geen blije gezichten, maar mensen die diep onder de indruk waren. Dit schreven we over hun concert op 24 november vorig jaar in TRIX. Maar of dit nu is in een gezellige zaal, of een festival, Overal levert Amenra een indrukwekkende set af die je niet onberoerd laat. Zelfs op dit vroege uur, twee uur in de namiddag, lijkt ons dit een zwaar maar niet te missen dessert na het middageten. Metal Dome, graspop op zaterdag.


Civil War (11:30 - 12:10) Mainstage 1:
In 2012 kwam het vrij verrassende nieuws dat maar liefst vier leden van Sabaton de band zouden hebben verlaten. Deze leegloop betekende niet het einde van de band zelf, maar ook Daniel Myhr, Daniel Mullback, Oscar Montelius en Rikard Sundén bleven niet bij de pakken zitten. De Zweden sloegen de handen in elkaar met Stefan Eriksson (bassist) en Nils Patrick Johansson (Zanger). In 2013 brachten ze een debuut EP op de markt, gevolgd door een album : The Killer Angels. Hoezeer ze ook proberen zich los te rukken van hun verleden, kunnen ze niet voorbij aan de invloed van... Sabaton. Uit de vaak heel goede recensies, blijkt echter dat Civil War een wat meer gevarieerd geluid voort brengt. Bovendien lijkt de keyboard ook een voornamere rol te spelen. Wij schreven over deze plaat : En hoewel de vergelijking met het verleden aanwezig is, hoor je toch dat de band een eigen richting wil uitgaan. Namelijk, zich losrukken van wat ooit was. De inbreng van het keyboard geluid speelt daarin een opvallende en wordt iets meer naar voor gebracht. Elke song staat, ondanks het zogenaamde powermetal gevoel dat overal aanwezig is, eigenlijk op zichzelf en krijgt een heel eigen touch mee. Dat het stemgeluid van Patrick eerder bij dat van Dio aanleunt, zorgt ervoor dat Civil War uiteindelijk toch net iets anders klinkt dan Sabaton. Het lijkt echter alsof ze nog een beetje op zoek zijn naar welke richting ze echt willen uitgaan. Daarom is dit debuut net geen meesterwerk geworden, maar een solide plaat die een basis vormt voor de toekomst.  Civil War is daarom niet alleen een aanrader voor fans van Sabaton, maar in het algemeen voor fans van powermetal. Beetje vroeg na de middag, op mainstage 1. Maar de vroege vogels zullen zeker niet ontgoocheld worden.


Naast al deze voornoemde acts treden ook o.a. aan : Alter Bridge, Cult of Luna, Pro-Pain, Mastodon, Gojira,Carach Angren en ander veel moois. De podiumindeling van dag drie : https://www.graspop.be/nl/bands/stages/saturday