Dit album is per ongeluk bij mij terechtgekomen en na een luisterbeurt besloot ik er toch een korte review over te schrijven. Ik had wel al gehoord van een Andy Bell van Erasure, maar deze Andy Bell deed bij mij geen belletje rinkelen.
Andrew Piran Bell, aldus Wikipedia, is een Welshe zanger, songwriter, muzikant, producer en dj. Hij is vooral bekend van zijn werk met de bands Ride, Hurricane #1, Oasis en Beady Eye. En het verbaast me overigens dat dit pas zijn eerste solo-album is, gezien zijn sterke muzikale C.V.
Love Comes In Waves doet me denken aan vrolijke surfrocktoestanden. Als je je ogen sluit is het heel makkelijk om een zonnig strand en een stralend blauwe zee met grote golven voor te stellen. Wie vertrouwd is met de dromerige rustigere nummers van Chemical Brothers zou kunnen zweren dat ze Indica al eerder gehoord hebben. GhostTones biedt mooie instrumentale licht psychedelische klanken die doen verlangen naar warme zomerse toestanden. In het electropop-nummer Skywalker is dat gevoel nog sterker aanwezig. Door de oriëntaalse (Indisch geïnspireerde?) toets, herinnert het me ook sterk aan Kula Shaker.
Aubrey Drylands Gladwell staat weer garant voor een licht psychedelische door zonnestralen beschenen zomerse trip. Cherry Cola is niet mijn favoriete cola. En in dit geval ook niet mijn favoriete song op het album. Het is best een aardige song, maar het geluid zit niet helemaal goed en laat net zoals bij cherry cola een te zoete kunstmatige smaak na. I Was Alone klinkt in mijn ogen een heel stuk beter en ik kan me voorstellen dat het bij gebruik van bepaalde roesmiddelen opperbest klinkt. Het sterk elektronische Heat Haze On Weyland Road brengt me weer terug bij Chemical Brothers.
