Gazzomind zag in 2006 het licht van het leven. De groep brengt naar eigen zeggen rauwe rock aangevuld met een ongezonde passie voor het echte, het onvervalste. Pure grunge met invloeden uit o.a. de stonermuziek. Zo omschrijven ze zichzelf in hun biografie. Maar wat brengt deze EP bij mij terecht. De kritische reviewer met het oog op perfectie.
Dat de band niet meer in zijn kinderschoenen staat is wel duidelijk na het lezen van hun myspace. Gazzomind won op 14 april 2010 de halve finale van “Next Stage” en stroomt op die manier door naar de allerlaatste finaleronde. Deze zou op 4 juni 2010 plaatsvinden te Ballroom (Gent). Doch staat deze datum nog niet met zekerheid genoteerd zeggen ze.
De EP “always keep some gazz for an open mind” opent heel strak met een gitaarsolo wat tevens de verwachtingen vrij hoog legt voor de rest van het album. “Lost In Luxury” dat zijn de eerste 3 woorden die de zanger naar zijn luisteraars toegooit. Geen slecht begin kan ik Jullie meedelen want de volledige eerste song voldoet alvast aan de manier waarop ze zich omschrijven. Onvervalste, passievolle rock!
Zoals ik eerder heb meegedeeld is het strak openen van een CD meestal iets wat moet doorgetrokken worden in het volledige album. Desalniettemin kan een rustiger nummer net die ene touch geven aan een EP die we nodig hebben om een plaat goed te vinden. Gazzomind voldoet hier volledig aan mijn eisen. “Diamond Ring”, track 2, is het begin van het einde voor dit album. Niet negatief te interpreteren. Want waar vele albums van rustige nummers naar de harde ken gaan doet dit album het net andersom. Track nummer 2 geeft mij het gevoel dat ik op route 66 aan het rijden ben in mijn cabriolet met de benzinetank op ¼ van zijn totale inhoud. Een pruttelende motor zou het gevolg moeten zijn en dit herkennen we in track nummer 3.
De pruttelende motor die tevens de sfeer brengt in mijn ganse autoavontuur is het perfecte lied om te kunnen genieten van hun rauwe softrock. “We will do it all as we see to fitto change the world …” is de opener van track 3. Het lied vertelt over de mensen die de waarheid onder ogen moeten komen en op het einde van de rit geconfronteerd zullen worden met alles wat ze hebben meegemaakt en hebben gedaan. De gitaren en het drumwerk zijn desmatig afgestemd dat ze niet te overheersend zijn voor de luisteraars waardoor dit een aangenaam gevoel creëert
Track 4, "Isolation", trekt de kalmte door. Doch vinden we doorgaans het lied een kleine opwelling van de gitarist die opnieuw het ruige naar boven probeert te trekken. Ook de zanger gaat hierin mee door zijn stem te versterken en tevens kracht uit te stralen via de luidsprekers. Voor wie dacht dat het album in zijn gehele van ruig naar soft zou gaan zal verkeerd gedacht hebben want Gazzomind voorziet ons bij track 4 toch nog die ene opwelling die het album ideaal maakt als midnachtelijke afsluiter van mijn autorit.
Om deze review in alle rust en eenvoud af te sluiten met mijn beeldspraak wil ik nog dit meedelen. De laatste song op hun album loopt na een stilte van bijna 1 volledige minuut nog door en dit gedurende 6 minuten ... wat er in die laatste 6 minuten gespeeld en gezongen wordt laat ik aan de luisteraar over ...
Tracklist
1. One Taste
2. Diamond Ring
3. Leaving The Wasteland
4. Isolation
