Het Amerikaanse Escape The Fate wordt in de markt gezet als een post-hardcore band. De vraag is natuurlijk hoeveel ‘post’ eraan toegevoegd is en hoeveel ‘hardcore’ nog overblijft.
In Lightning Strike kun je het woordje ‘post’ beter vervangen door pop en de ‘hardcore’ volledig schrappen. Dit is een moderne poppy rock track. Uiterst aanstekelijk en makkelijk meezingbaar maar helaas veel te gepolijst. De band strikte de bekende violiste Lindsey Stirling voor Invincible. Haar vioolspel geeft, hoe vreemd het ook mag klinken, een hoger rock ‘n’ roll gehalte aan deze verder erg poppy song. Toegegeven, CraigMabbitt beschikt over een mooie krachtige stem en tilt daarmee het geheel naar een hoger niveau, maar toch heb ik het gevoel dat de band zachtjes het rempedaal indrukt en dat ze eigenlijk nog veel beter kunnen.
Unbreakable heeft een leuke intro en is net als voorgaande songs een indringende oorworm met het potentieel om een onbreekbare hit te worden. Chemical Warfare is een erg emotionele heavy rocksong, die doet denken aan ThirtySecondsTo Mars. EraseYou blijkt een schoolvoorbeeld van hedendaagse popmuziek. Voor mij klinkt het alsof er teveel aan is geschaafd en teveel effecten gebruikt werden. Maar de jeugd zal dit nummer hoogstwaarschijnlijk zeer appreciëren. Not My Problemfeat. Travis Barker bevat echo’s van Linkin Park en blinkt uit door stevige refreinen. Met hardcore heeft dit niks te maken. Het neigt meer naar melodieuze nu-metal en zal hoog scoren in de hitparades.
Burn The Bridges bevat wel nog wat flarden hardcore, maar blijkt vooral geïnjecteerd met hoge dosissen emo en nu-metal. Demons had een vette nu-metalhit kunnen worden, als het wat minder glad had geklonken. Nu blijf ik achter met het gevoel dat hier iets fundamenteel ontbreekt. Het lijkt alsof men te mooi wil laten klinken. Bij Handgrenade fluistert een geest de naam Alter Bridge in mijn oor. Een vergelijking die zeker opgaat. Ashes (Broken World) wordt gekenmerkt door heerlijk gitaarspel en prachtige zang maar helaas ook door een hoog radiovriendelijkheidsgehalte. My Gravity is ook een hit in wording. Het is alleen jammer dat de band afremt op momenten dat ze eigenlijk helemaal ‘los’ kunnen gaan. Escape The Fate eindigt dit album sterk met het pakkende Walk On. En ook deze song verdient het label van potentiële hit.
