Ploho - Фантомные Чувства (Artoffact Records/ Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    21 april 2021

Een Russische post-punk band op een Amerikaans label, is niet iets dat je elke dag tegenkomt. Ik vraag me af hoe Artoffact Records deze Russen heeft ontdekt.


Ongetwijfeld hebben Viktor Ujakov (gitaar, synths, zang), Igor Starshinov (synths) en Andrej Smorgonsky (bas) een fles uitstekende vodka soldaat gemaakt, om hun platendeal te vieren.

Het Siberische ‘sovietwave’ trio brengt een eigenzinnig geluid dat vroege post-punk, new wave en Russische rock combineert. De band is duidelijk geïnspireerd door de esthetiek en muziek van de late jaren 80 en de vroege jaren 90. De koude en op het randje van depressie balancerende sound roept herinneringen op naar de hoopvolle en tegelijk angstige tijd van de Sovjetunie net voor haar ineenstorting.

“Фантомные Чувства” vertaalt zich in het Engels als “Phantom Feeling”. Wat ze daar precies mee bedoelen; weet ik niet, aangezien alle teksten in het Russisch zijn. Dat heeft het nadeel dat ik er het raden naar heb waarover men precies zingt, Maar anderzijds voegt het ook een exotische charme toe aan de muziek. Een vergelijking met het Turkse She Past Away is haast onvermijdelijk. Niet enkel is de muziek gelijkaardig en net als bij die geniale Turkse band versta ik geen woord van wat ze zingen, maar ben ik begeesterd door de melodie en sfeerschepping. De muziek lijkt zowel triestig als tegelijkertijd vrolijk en dansbaar. Deze ogenschijnlijke tegenstelling is net wat deze ‘sovietwave’ aantrekkelijk maakt.

Ujakov is dan wel niet zo ‘n goede zanger, maar weet met zijn stem zijn gevoelens over te brengen. Muzikaal is het zoals al eerder geschreven een mengsel van post-punk, new wave en rock. En af en toe verrassen ze met een streepje country of met een compositie die aan The Cure doet denken. De meeste tijd echter vaart hun schip op koude golven.

Conclusie:
Met Ploho heeft Artoffact Records een uitstekende darkwave band in hun labelrooster. Zo zie je maar dat het niet altijd in het Engels, Ijslands of Turks hoeft te zijn om post-punk goed te doen klinken. Hopelijk kan ik Ploho ook eens live beleven op een festival van de donkere scene.