We citeren uit het persbericht: “Leuven Jazz is terug! Vanaf 19 maart zorgen de Leuvense jazzpartners weer voor een jazzy lentegevoel. De eerste festivalhelft focust op online concerten, met als hoogtepunt een streaming concert met Belgische premières én de Amerikaanse toppianist Fred Hersch. Verder staan ook Too Many Fish, Eve Beuvens solo en swingende beiaardconcerten op het programma. In maart 2020 viel de achtste editie van Leuven Jazz nog in het water om de gekende redenen: de eerste lockdown startte immers op de openingsdag van het festival. Ook een jaar later zijn events met publiek nog niet haalbaar, daarom werd een online editie uitgewerkt. Klepper van deze online editie wordt ongetwijfeld het streaming concert 'Opening Night'. De Amerikaan Fred Hersch is al drie decennia een van de meeste innovatieve jazzpianisten, met een ongeziene virtuositeit en fantasie. Exclusief voor Leuven Jazz brengt hij een soloconcert vanuit de Soapbox Gallery in New York, waarbij zijn recentste album 'Songs from Home' centraal staat. Het wordt een warm, toegankelijk concert met eigen werk, Standards en bewerkingen van popsongs uit de sixties. Dit concert geeft ook al een voorsmaakje op Leuven Jazz 2022, waar Hersch gepland staat als artist in residence. Ook de drie andere optredens van deze avond, opgenomen in de 30CC/Schouwburg, zullen de jazzfans weten te bekoren. Drummer Antoine Pierre (Urbex, Next.Ape ...) brengt zijn gloednieuwe soloproject 'VAAGUE' voor het eerst voor een (online) publiek en voor Cinema Paradiso ft. Jozef Dumoulin betekent dit concert de première van de gloednieuwe plaat 'Volume #2'. Leuven Jazz brengt ook twee artiesten voor het eerst samen op een podium: in 'Blind Date #1' zorgen Nabou Claerhout en Lynn Cassiers voor een verrassende versmelting van trombone, zang en elektronica. “ Bron: https://www.leuvenjazz.be/nl/programma/detail/opening-night Ons verslag van een sfeervolle jazz avond in onze huiskamer, leest u hieronder:
Cinema Paradiso ft. Jozef Dumoulin (****)
Cinema Paradiso is een Belgisch jazztrio met Kurt Van Herck (sax), Eric Thielemans (drums & percussie) en Willem Heylen (gitaar & efx) “Geïnspireerd door de muziek van Paul Motian gaat het trio aan de slag met zijn composities, afgewisseld met eigen werk en improvisaties” Lezen we in de biografie. Met Jozef Dumoulin op piano - Op het nieuwe album 'Volume #2' fungeert hij als gastmuzikant - brengt dit collectief uiteenlopende jazz klanken naar voor die vooral een rustgevende invloed hebben op uw gemoed, zonder je echter in slaap wordt gewiegd. Integendeel zelfs. Als extra kers op de taart brengt elk van de muzikanten een prachtige solo naar voor, waarmee ze hun uitzonderlijk talent extra in de verf weten te zetten. Neem nu de indrukwekkende drum solo van Eric Thielemans, die lekker aan je ribben blijft kleven. Of Saxofonist Kurt Van Herck die door het voortbrengen van warme klanken zorgt voor een warme gloed over je hoofd. Terwijl gitarist Willem Heylen meerdere toverkunsten uithaalt op zijn instrument, doen piano klanken van Jozef Dumoulin je verder wegdromen naar verre oorden waar het steeds fijn vertoeven is. We schreven het al, Cinema Paradiso ft. Jozef Dumoulin bespeelt het publiek op een zodanig ingenieuze wijze dat je als aanhoorder er stil van wordt, maar houdt dus ook van improviseren met allerlei uiteenlopende klankenborden. Daardoor blijft je dan ook geboeid zitten luisteren en genieten. Soms worden de teugels ook lichtjes gevierd, en geflirt met geluidsnormen overschrijdend gedrag. Niet te lang echter, want het is vooral de bedoeling dat je ondergedompeld wordt in een ingetogen vaarwater, waar de rust in je hoofd wederkeert.
Antoine Pierre Vaague (*****)
In de categorie jazz muzikanten van uitzonderlijk kaliber, die niet zomaar hun instrument bespelen maar daadwerkelijk een onderdeel van dat betreffende instrument zijn geworden? Daartussen kunnen we jazz drummer Antoine Pierre zeker rekenen. Met zijn nieuwste solo project VAAGUE zet hij dit op een gevarieerde, kleurrijke en vooral experimentele wijze stevig in de verf. Niet alleen ontpopt hij zich tot de drum virtuoos die we al kenden, door het gebruik maken van speciale elektronisch effecten, krijg je en heel dansbare set voorgeschoteld die, als het weer mag, zal zorgen voor een wervelend dansfeestje. Met een ingenieus gebrachte vocale inbreng als kers op de taart, blijkt VAGUEE een uniek concept. Dit vooral doordat Antoine Pierre de perfecte connectie heeft gevonden tussen elektronisch vernuft en het betere drumwerk. We kunnen dan ook besluiten: Een virtuoos die zichzelf heruitvind, en blijft heruitvinden? Dat is Antoine Pierre zeker en vast. Dat bewees hij reeds in andere projecten, dat zet hij ook nu weer met dit solo project in de verf. Drie kwartier lang zorgt hij, ervoor dat je op je puntje van je stoel zit te genieten, of net die stoel opzij schuift om lekker te gaan dansen doorheen de huiskamer. Maar vooral genieten we intens van de onaardse virtuositeit die Antoine Pierre op een uitgekiende wijze tentoon spreidt. Aanstekelijk , maar ook subtiel ingetogen wegen inslaande, zet Antoine Pierre je voortdurend op het verkeerde been. Binnen die context verlegt Antoine Pierre grenzen met zijn drumstijl, waar geen grenzen meer zijn en doet bovendien voortdurend aan stijlbreuken plegen door buiten elk lijntje van jazz en doorsnee drum muziek te kleuren.
Fred Hersch (*****)
De Amerikaanse jazz pianist Fred Hersch kunnen we zonder verpinken tot de categorie levende legendes rekenen. Zijn onuitputtelijke oeuvre, samenwerking met ontelbare top muzikanten van over de hele wereld - zoals onze eigen Toots Thielemans - en de uiteenlopende prijzen die hij heeft gewonnen zijn daar een levend bewijs van. Met een nieuwe plaat onder de arm, ‘Songs from Home’ - opgenomen in zijn eigen huiskamer tijdens de lockdown,- bezorgt hij ons dan ook een avond om nooit meer te vergeten. Naast nummers uit die voornoemde plaat, brengt hij ook verschillende odes aan bekende jazz en aanverwante muzikanten. Fred spreekt zijn publiek bovendien voortdurend aan en dat zorgt voor een extra pluim op zijn hoed. Ook al mis je de echte interactie tussen publiek en muzikant, het overweldigend gevoel dat over ons neerdaalt bij het aanhoren van deze wereldster in onze huiskamer , bezorgen ons de ene rilling na het andere kippenvelmoment. Deze man bespeelt zijn piano dan ook op een zodanig ingenieus en gevarieerde wijze dat je er stil van wordt, of je eerder lekker gaat zweven over de dansvloer. Ondanks de toch soms melancholische ondertoon, is het echter vooral die speelse inkleuring dat ons het meest opviel. Op een haast sprookjesachtige tot filmische wijze gaat Fred Hersch improviserend tekeer op zijn piano tot je oorschelpen trillen, anderzijds zorgt Fred op ingetogen momenten ervoor dat je een traan wegpinkt. De man schippert daarbij bewust tussen lichtvoetigheid en zwaarmoedigheid, en dat zorgt er al sinds meerdere decennia voor dat een ruim jazz tot aanverwant publiek over de streep trekt. Ondanks die jaren dienst doet Fred Hersch gelukkig niet aan het afleveren van een routineklus. En vooral dat siert hem nog het meest. De hoge dosis spelplezier, dat je doorgaans terugvind bij jonge wolven in het vak, blijft dus ook anno 2021 stevig overeind staan, waardoor je circa zeventig minuten lang even compleet weg zweeft naar een bonte wereld die Hersch door middel van al die uiteenlopende klankentapijtjes je voor de voeten te gooit.
Blind Date: Nabou Claerhout & Lynn Cassiers (*****)
“Nabou zelf bespeelt haar Trombone op een zodanig uiteenlopende wijze, dat daar klanken uitkomen waarvan we het bestaan nog niet kenden. Meermaals laat ze ons ademloos achter, of worden alle registers in een wervelend en versneld tempo open getrokken , waardoor je zelfs door het geluid van de trombone letterlijk van je sokken wordt geblazen.” Schreven we over het aantreden van Nabou Claerhout en haar band op het festival Bel Jazz Fest 2020. Op Jazz Leuven gaat ze een samenwerking aan met multi-instrumentalist Lynn Cassiers die vooral gekend als jazz en improvisatiezangeres en kunstenaar. Lynn Cassiers haar spookachtige en verdovende mooie stem, aangevuld met uiteenlopende klanken, bezorgen je voortdurend koude rillingen van innig genot. Nabou Claerthout jaagt al even uiteenlopende klanken uit haar trombone, en vult de vaak mystieke tot zelfs lichtjes occulte atmosfeer, binnen een experimentele omkadering, dan ook perfect aan.. De perfecte kruisbestuiving tussen twee muzikanten die donkere en spookachtige wegen bewandelen, bezorgt ons echter geen angstzweet op de lippen. Helemaal zen geworden na deze hypnotiserende samensmelting tussen donkere krachten, duiken we de nacht in en voelen ons eerder wegdrijven naar die duistere kant van ons onderbewust waar het altijd fijn vertoeven is. Die uiteenlopende klankenborden en vocale kunsten die Nabou en Lynn tentoon spreiden voelen dus eerder aan als een donker deken ter bescherming tegen die duistere krachten om ons heen. Mysterieus en sprookjesachtige schoonheid die van begin tot einde aan je ribben kleeft? Dat is voorwaar de perfecte afsluiter van een avond boordevol onaardse virtuositeit vanuit uiteenlopende oogpunten bekeken, gevoeld en beluisterd.
