Misstress – Resurrected (Blasphemous Records)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    18 mei 2021

Misstress is een shock rock/ horror glamour band uit Polen die in 2011 opgericht werd, enkele albums en EP’s uitbracht om dan in 2015 voor 5 jaar de pauzeknop in te drukken.


In 2020 werd de band gereanimeerd met als line-up: Mateusz "Buczyfer" Buczek - vocals, Andy "Ankh" Schoeneich - lead gitaar, Gerard "Gere" Chodyra - bas en Tomasz "Kliman" Klimczak - drums. De band bracht een geremasterde en uitgebreide editie van hun debuutalbum "Vampire's Drirty Pleasures (Expanded & Remastered)", en werkte daarna aan het nieuwe album "Resurrected". Ik had eerlijk gezegd nog nooit van Misstress gehoord, maar een video op YouTube overtuigde me om “Resurrected” aan een grondig luisteronderzoek te onderwerpen.

Resurrection is een intro, die meteen duidelijk maakt, dat deze Polen hun inspiratie bij klassieke horror halen. Welcome To Hell biedt ouderwetse horrorpunk die sterk aan Frankenstein Drag Queens From Planet 13 doet denken. Lilith (Sanctificetur Nomen Tuum) vermengt op sublieme wijze shockrock met psychedelische doom.

 

 

I’m goin to get u klinkt erg jaren 80 en serveert glam metal met een punky randje. No risk no fun bevat een stevig gehalte sleazerock. Jesus Christ Pornstar gaat verder de heiligschennende sleazy toer op. Bij Deal To The Devil lijken we eerder te maken hebben met een gladde glamoureuze hairmetalband. Sex Blood and Rock n roll blijkt een heerlijke hybride van Ramones en Marilyn Manson en nodigt uit tot pogoën. Bij Lady Katharina neemt Misstress gas terug en voegt zowaar progressive rock elementen toe aan hun geluid. Geniale passages wisselen helaas af met rommelige episoden. Dit nummer draagt veel potentie in zich, maar er is precies nog wat werk aan.

Blood Sucker klinkt als een bende vampieren die glammetal spelen. Evil klinkt industriëler en roept herinneringen op aan Ministry. Awakening Of The Vampire is geen song maar een kort en nogal overbodig instrumentaal intermezzo. Als je je over het knullige intro kunt zetten, dan blijkt Time To Hunt best een aardig nummer en ideaal luistervoer voor fans van Lordi, Wednesday 13 en Mister Misery.

Conclusie:
Hoewel “Resurrected” mij niet op alle vlakken kan overtuigen, moet ik wel toegeven dat Misstress een talentvolle band is. Ze pakken uit met gevarieerde nummers in een stijl die de ene keer meer de richting van horrorpunk op gaat, een andere keer een sterke dosis glammetal bevat, en bij een volgend nummer duidelijk de shockrock kaart trekt. Kortom een degelijk en interessant album, dat hier en daar nog wat schoonheidsfoutjes bevat. Ik kijk alvast uit naar de volgende release van deze band met groeipotentieel.
 

Het album kun je o.a. hier bestellen.