Uit de bodemloze diepten van een troebel Zweeds bosmeer stijgen de angstaanjagende kreten van duizend stemmen op als verre gefluister. Liedjes van vergeten geesten die voor altijd verdrinken in het koude, stille water. Schaduwen vormen en smelten weg in de zwevende mist van ijzig groen. Offermose en Angst voeren het heilige ritueel van weleer uit. Tot diep in de nacht worden emotionele spreuken uitgesproken, die lang zullen blijven hangen.

Evigt Mörker bevat ruimtegeluiden alsof de buitenaardse ruimtewezens geland zijn. Metalige percussie weerklinkt als echo’s in de verte. De spacial sounds lijken nu eerder op gezang van onbevattelijke wezens. Intet Liv begint als meer klassieke ambient met een herkenbaar synthgeluid, dat meer aan Star Trek doet denken dan aan een duister bos. Det Tabte Slag klinkt mysterieus en aanvankelijk energetisch. Maar de opgewekte tonen veranderen stilaan in droefheid en dreiging. Forladt Af Forlaengst Slukkede Stjerner wekt beelden op van nevelige dennenwouden. Bij Den Sorte Død worden synthscapes opgevolgd door een treurmars aan percussie-effecten. Een mens wordt er alleszins niet vrolijk van. Bij I De Förlorade Årtusenden schijnt een éénzaam zonnestraaltje door de donkere wolken. Op Stille Mot Dödens Horisont sluiten de wolken zich weer dicht aaneen en drukken op het aardse leven. Kosmisk Håbløshed sluit het album af met karaktervolle kille kosmische tonen.

Facebook / Bandcamp