Svartsinn – Traces Of Nothingness (Cyclic Law / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    7 juni 2021

Deze geremasterde reisssue van “Traces Of Nothingness” toont een iets meer melodieuze, droevige en obscure kant van Svartsinn die nog steeds de koude en donkere sfeer behoudt die zijn geluid definieert.


Het derde albumvan het Noorse Svartsinn zou kunnen worden beschouwd als het einde van een trilogie, het eerste opus "Devouring Consciousness" was een album met verhalen die werden gemaakt tijdens wat de artiest uitlegt als moeilijke en moeilijke tijden.De tweede schijf "Of Darkness And Re-Creation", was het proces van proberen om te gaan met deze worstelingen en erover na te denken. "Traces Of Nothingness" is gewoon de reactie, het resultaat en het pad dat voor ons ligt in deze voortdurende, schijnbaar eindeloze duisternis.

Op Traces of Nothingness blijkt ‘het niets’ angstaanjagend. Het is een dreigende soundscape met in de verte geluiden die een mengeling lijken van onweer en statisch geruis. Misschien is dit wel het geluid van de aarde na een nucleaire oorlog. No Passage To The Innermost komt iets minder bedreigend over, toch hoor je kanonschoten of het gehamer van de goden naast opduikende onderwaterschepen van Atlantis. Lost In Reveries schildert verontrustende muzikale droomlandschappen. Mysanthropic Odyssey lijkt op een soundtrack voor de spannendste momenten van een heel enge horrorfilm. Ook van Through Apathetic Eyes word je allerminst vrolijk. Op All The Colours Are Fading vervaagt wat nog rest van kleuren in tinten grijs en zwart. … But The Fire Burns No More brengt een kilte die door merg en been gaat.

Emptiness Is Form is een herwerking door Northaunt die volledig in de lugubere lijn ligt van de voorgaande nummers. Where No Other Can Follow (Demon Stalker) werd onder handen genomen door Lamia Vox die er o.a. een vrouwelijk stemgeluid aan toevoegen. Torchbearer Kill The Light blijkt een herinterpretatie door Triarii die van het nummer een pompeuze militaristische mars maakt. De Gydja remix van No Passage To The Innermost voegt helaas niet veel toe aan het origineel. ...But The Fire Burnt No More in een remix van Letum is in hetzelfde bedje ziek. Toch blijkt dit nummer een mooie afsluiting van dit wel heel duister dark ambient album.

Conclusie:
Svartsinn schildert op “Traces Of Nothingness” een heel donker en verontrustend muzieklandschap. Antidepressiva en kalmeermiddelen zijn ten zeerste aanbevolen bij het beluisteren van deze trip in de eindeloze en kille duisternis. Toch schuilt er ook veel schoonheid in deze muziek, die een passende soundtrack vormt bij een wel zeer enge horrorfilm.