Met prachtig complexe gitaarmelodieën, dichte ritmes, poëtische teksten en gepassioneerde vocale leveringen, levert Chaos Over Cosmos een harmonieus sterrenstelsel vol georganiseerde chaos. Waar de muziek van optimisme zingt, waarschuwen de teksten en zang voor onheil en bedrog.
Chaos Over Cosmos, opgericht in 2017, levert Sci-Fi progressieve metal met elektronische en tech/melodic death invloeden. Dat is een hele mond vol om de originele stijl van dit muzikaal onlineproject van drijvende kracht Rafal Bowman te beschrijven.
Ik was redelijk positief over de voorganger “The Ultimate Multiverse”, een album vol interessante, speciale space-metal songs. Ik vond alleen dat ze te veel facetten in één lange song wilden steken. En dat het beter was op te delen in kortere tracks.
Nu keert Chaos Over Cosmos terug met een 5-track virtuoos epos met verhalen over interstellaire seriemoordenaars, introspectie en nihilistische kritiek op religieuze instellingen. De Poolse gitarist en songwriter Rafal Bowman heeft zijn voormalige Australische vocalist Joshua Ratcliff op dit album vervangen door de Amerikaan KC Lyon. Ik ben benieuwd hoe die samenwerking zal klinken.
Violent Equilibrium schiet het album op gang met aanstekende technische spacy speedmetal die getuigt van een flinke dosis gitaarvirtuositeit van Rafal Bowman. Ha lfweg dit bijna 11 minuten durend nummer valt KC Lyon in. En het moet gezegd worden dat deze Amerikaan over een geweldige strot beschikt. Wie van schreeuwerige en snelle death metal houdt moet de tweede helft van deze song zeker eens beluisteren. TheLast Man In Orbit houdt de snelheid aanvankelijk aan, maar wisselt vervolgens tussen versnellingen wat zeer originele metalcore oplevert. Op het einde is er zelfs een piano te horen. Eternal Return (instrumental) blinkt uit in gevarieerd gierend gitaarwerk en bewijst dat de muziek van Rafal Bowman ook zonder vocalist overeind blijft. Control ZED bouwt een gigantisch sonisch geluidscircuit uit in de diepe ruimte. De gitaarlijnen lijken te racen tussen de sterren en planeten en de vocale prestaties zijn echt top. The Sins Between The Stars is het beste of toch minstens meest toegankelijke nummer van dit album. Het gitaarwerk is wat soberder dan op de andere tracks, het geheel voelt minder sci-fi aan en het vocale werk is gevarieerd en van uitmuntende kwaliteit. De song is minder zwaar en doet denken aan moderne metal- en electronicore.
