Clan Of Xymox – Limbo (Trisol / Suburban)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Koen Asaert    2 oktober 2021

Clan Of Xymox werd in 1984 opgericht in Amsterdam en werd een van de steunpilaren van het legendarische 4AD-label. In zijn lange en legendarische geschiedenis heeft Clan Of Xymox een kenmerkende donkere elektrogotische darkwave sound ontwikkeld die zorgt dat de band over de hele wereld een trouwe fanbasis heeft opgebouwd.


 

Precies een jaar na “Spider On The Wall” keert de legendarische gothrockband Clan of Xymox terug met een prachtig nieuw album. Toen in 2020 de wereld werd gesloten en Clan of Xymox niet kon toeren, begon de band nieuw materiaal te maken, beïnvloed door de pandemie. Clan Of Xymox opent het album met Brave New World, een typisch Clan Of Xymox nummer met dat kenmerkend geluid, dat door de jaren weinig veranderd is. Dromerig en tegelijk erg dansbaar. Een dansvloervuller bij een goede gothic party.

 

 

Het gotisch feestje gaat door met Lockdown dat eveneens de klassieke Clan Of Xymox stempel draagt. Big Brother is wat minder dansbaar en meer mysterieus, maar weeral onmiskenbaar Clan Of Xymox. Ook het degelijke The Great Reset brengt geen verrassing. Forgotten blijkt een hypnotiserende sleper. De stem van Ronny Moorings houdt je gevangen in ketens gemaakt van dromen. Op titeltrack Limbo valt weinig op te merken en zeker niet als je van het typische electro-gothic rock-/ darkwave-geluid van deze clan houdt. Idem dito voor No Way Out. In Control brengt meer volk op de dansvloer. Het schitterende The One Percent vind ik persoonlijk het beste nummer op dit album. Kennelijk is het label een andere mening toegedaan want ze bracht al 3 video’s uit (wat bewijst dat ze in dit album geloven) voor de eerste 3 songs, maar dus niet voor ‘The One Percent’. De bonus track Dystopia heeft een 80ies popflair en is nog zo’n sterk nummer. Dat het slechts een bonusnummer is, is voor mij onbegrijpelijk. Het album eindigt met het tweede bonusnummer How Long, dat een volwaardig nummer van dit album had moeten zijn. Of zijn die bonusnummers een nieuw soort marketingtruc die ik niet lijk te begrijpen?

Conclusie:
“Limbo” bevat zeer goede nummers, maar die klinken zo typisch Clan of Xymox, dat ze inwisselbaar zijn met even goede nummers uit vorige Clan Of Xymox albums. Vernieuwing en verrassing blijken ver te zoeken. Voor wie nog niet bekend is met deze band, is dit album wel ideaal om Clan Of Xymox met haar uniek kenmerkend darkwave geluid te ontdekken. Wat de fans betreft zal de ene in de wolken zijn met het vertrouwd typerend geluid, terwijl een ander ontgoocheld kan zijn omdat het weer veel van hetzelfde is.