Nadat ze een nieuw label hebben gevonden - Better Noise Music – laat hun zevende album “See What's On The Inside” horen, dat ze barsten van de hernieuwde creatieve energie. Volgens het promopraatje is dit zelfs hun meest samenhangende en zelfverzekerde plaat tot nu toe.

Het feit, dat ze bij bij het sterke label, Better Noise Music, zitten, en Papa Roach, Five Finger Death Punch, In Flames, The Hu, Mötley Crue, Sixx:A.M., Escape The Fate, e.a. als labelgenoten hebben, bewijst dat Asking Alexandria heel wat in zijn mars heeft. Ik geeft toe dat het artwork van dit nieuwe album me niet aanspreekt. Ik vermoed dat de band opzettelijk voor een sobere albumcover om de titel “See What’s On The Inside” in de verf te zetten. Het lijkt alsof enkel de muziek op deze schijf voor hen telt. Natuurlijk hebben ze daarin gelijk, maar een mooi artwork kan een album nog aantrekkelijker maken.

De rustige Intro heeft veel weg van progressive softrock. Deze korte aanloop is slechts van korte duur. Met Alone Again levert Asking Alexandria al direct een knaller van formaat af. Deze energetische heavy rock ‘anthem’ doet me aan Thirty Seconds To Mars denken. Faded Out biedt moderne heavy crossover muziek met een poppy twist. Dit is wat we jaren geleden als nu-metal zouden bestempeld hebben. Never Gonna Learn gaat nog meer de richting van labelgenoten en veteranen Papa Roach en van de jonkies Bad Wolves uit. Hoewel Asking Alexandria een Britse band is hebben ze duidelijk grootse Amerikaanse voorbeelden. Hun moderne mix van heavy rock, emo en nu-metal is duidelijk een geslaagd recept. Deze band zal vroeg of laat een dikke hit scoren.

If I Could Erase It is het soort van nummer dat je live bij de lurven grijpt, je volledig overweldigt en je zodanig beïndrukt, dat het nog dagenlang in je hoofd blijft rondspoken. Bij Find Myself denk je, door het introverte begin even dat het een ballad is, maar het nummer ontwikkelt zich als een mooie rocksong met enkele hevige uithalen. Asking Alexandria bewijst hier voor de zoveelste keer dat ze een steengoede band zijn met een impressionante zanger. You’ve Made It This Far blijkt een gevarieerd gepolijst rocknummer met een geweldige productie, waarin melodie het vaak wint van hardheid. Het zou me dan ook niet verbazen dat dit enorm aanslaat bij jongeren.

Titelsong See What’s On The Inside is een perfect samenspel van melodie en energetische uitbarstingen. Een rustige bluesy variatie op Metallica’s ‘One’ wordt vermengd met uitbarstingen, zoals we die kennen van Disturbed en afgewisseld met hardrock gitaarsolo’s, zorgt voor een indringende oorworm. Als je wilt weten, hoe je tegenwoordig een hit schrijft, moet je bij Asking Alexandria zijn. De popmetal van Misery Loves Company bewijst dat de band klaar is om arena’s plat te spelen. Fame is een relatief harde en kritische song, waarvan de scherpste kantjes weliswaar weggepoetst zijn. Het blijft dus nog een geschikte track voor een jonger publiek. Het spektaculaire slotvuurwerk wordt afgestoken met het explosieve The Grey.