In hun beginjaren (2014-2016) schreef het trio dat de band oprichtte (Jelle & Seppe Baetslé en Glenn Thienpont) enkel instrumentale metal. Met de toevoeging van Thomas De Wispelaere en Stijn Beeckman in januari 2017, werd hun muziek gekneed tot een mix van verschillende genres. Het was op dat moment dat de vijf jongeren de stoner metal visie van Glenn en Stijn probeerden te mengen met de post-hardcore invloeden van Thomas. Een mix die vrij goed zou uitpakken...

Na het uitbrengen van hun eerste EP 'Mankind's Worst To Know' in 2018, veroverde de band veel verschillende podia en kreeg een geweldige ontvangst. Hetzelfde jaar won Our Common Sense de finale van een Nederlandse wedstrijd 'Steenworp' en in 2019 werden ze uitgekozen om deel te nemen aan een landelijke wedstrijd (Humo's Rock Rally 2020). In maart 2020 werden ze ook op de radar van Alcatraz Metal Festival gezet. Dankzij het blad 'Rock Tribune' kon Our Common Sense mee kunnen doen aan een wedstrijd om de strijd aan te gaan met andere bands om een plek op het festival te claimen.

Slow Crush combineert heavy rock ‘n roll met slepende post-metal. Het ene moment lijkt je te maken te hebben met een wild garagebandje en het andere moment voel je een doom-sfeertje. Abyss gaat wild tekeer met resonanties van stoner en garagepunk. Titeltrack Harbinger Of Calamity begint zeer kalm. De rust wordt echter ruw verstoord door brulboei Thomas. Hij grunt en hij schreeuwt. Hij zingt, spreekt en bezweert. Net zoals in de vorige nummers telt ook deze track veel variatie. De band komt relatief origineel uit de hoek en dat kan ik wel waarderen. Ze maken van Icarus Complex een gevaarlijke mentale stoornis. Althans zo klinkt het in mijn oren. U bent bij deze gewaarschuwd. De band gaat met een zelfde bezetenheid door op Hammer Of Witches. Our Common Sense lijkt haar verstand te verliezen. Zijn ze misschien als kind in de ketel met heksenbrouwsel gevallen?

Medusa mag Thomas tot een van haar gestoorde priesters rekenen. Instrumenten worden gemarteld om er een duivels geluid uit te krijgen. Inhale...weeft wanhoop en woede tot een stekelig geluidstapijt. Ook aan Take The Shot kun je je behoorlijk prikken. En dan heb ik het nog niet gehad over de gehoorschade die je door Our Common Sense kunt oplopen. Dit is echt harde muziek. En daarmee doel ik niet enkel op de luidruchtigheid, maar ook de hardheid waarmee deze muziek binnen komt. Ondertussen zijn we aan Exhale … aangekomen. Wie denkt om eens rustig uit te ademen, heeft het mis. Wel ‘rolt’ de muziek een stuk lekkerder. Sorrow sluit het album af. Wie op een kalmte rekende, heeft het mis. Wederom krijgen we uit prut en slijk opgetrokken post-metalen muzieksculpturen.