Galvornhathol –II (Eigen beheer)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    31 januari 2022

Galvornhathol klinkt als een geneesmiddel of een chemisch product, maar is naar eigen zeggen een melodieus metal project, dat elementen combineert van alternative, ambient metal, shoegaze, en lichte muzikale hints van melodieuze death en black metal.


Hoewel muzikaal en tekstueel aan de eenvoudige kant, zijn de nummers gebaseerd op gedichten en aforismen over de verstrengelde verbindingen van spiritualisme (zonder religieuze interpretaties) en de natuur. De naam is afgeleid van Tolkiens Sindarin schrift en kan waarschijnlijk betekenen “(donker/zwart) metalen bijl". Een contrast tussen de door mensen gemaakte wereld (bijl, ijzer) en de op natuur en spiritualisme gerichte teksten.

 

 

Eudaemonia is een mooie, experimentele binnenkomer en blijkt nog het meeste weg te hebben van zeer atmosferische black metal. De vocalen ligt in het bereik van schreeuwen. Maar dan eerder het geschreeuw van iemand die al half buiten adem is. We hebben hier m.a.w. niet met de beste zanger te maken, maar zijn relatief zacht gekrijs past wonderwel bij de muziek. Der Wind begint met het geluid van de wind en dat is wel erg toepasselijk in deze stormige dagen. Stilistisch zit de band bij dit nummer duidelijk in het black metal hokje. Falling Water is de eerste Engelstalige song op dit album en een atmosferisch blackened death doom nummer. Before The Fall doet aan Cradle Of Filth-achtige black metal denken. Feuerhalle brengt wederom atmosferische black metal. Net zoals de vorige nummers, is dit meer dan de licht muzikale hint van black metal waarvan sprake in de inleiding. Het alternative en het shoegaze element zijn daarentegen moeilijker te vinden.

Was Fehlt brengt de ambient metal,waarnaar ik zo nieuwsgierig was. En eindelijk komt de shoegaze hier duidelijk naar voor. De mix ontbreekt wat aan evenwicht tussen stem en muziek, maar verder is dit een uiterst interessant nummer. Na dit rustige nummer krijgen we bij wijze van contrast met Ynntal een hevig black metal nummer. Sword of the Sun vangt aan met ambient keyboardtonen maar schakelt snel enkele versnellingen hoger en evolueert zo naar sfeerrijk zwartmetaal met toch wat positiviteit, zoals Lustre. Die Zeit gaat meer richting goed gebrachte blackened doom. Gipfelmeditation tenslotte is een spoken-word, eigenlijk meer een spoken-grunt track begeleid door een mix van nordic folk en ambient.

Conclusie:
Ik denk dat velen iets anders verstaan onder melodieuze metal en de black metal is niet slechts als een hint aanwezig in de muziek van Galvornhathol, maar vormt duidelijk een hoofdbestanddeel van deze eclectische mix. De ambient, shoegaze en death metal elementen zijn eerder subtiel in het klanktapijt geweven. ‘II” is een mooi voorbeeld van black metal van het atmosferische en lichtere genre. Dit interessante album verdient een labeldeal.
 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015