Cult Of Luna - The Long Road North (Metal Blade Records)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    12 februari 2022

Al meer dan twee decennia heeft het Zweedse Cult Of Luna een geluid gesmeed, dat onvergelijkbaar is geworden met dat van anderen. "The Long Road North" is een nieuw hoogtepunt, in hun toch al indrukwekkende muziekcarrière.


Ambitieus, episch, visceraal en doordrenkt van emotie, maken ze vaak liedjes die klokken op meer dan acht minuten, maar elk moment laten tellen.

Met “A Dawn To Fear “uit 2019 leverden ze een carrièrehoogtepunt af en op “the Raging River” EP uit 2021 vervolgden ze de reis die begon met die plaat, een die eindigt met “The Long Road North”, die staat als een van hun meest dynamische en mooiste werken tot nu toe.

"Ik denk dat een van de redenen waarom we de afgelopen jaren zo productief hebben kunnen zijn, is dat we consequent vanuit het hart hebben geschreven. We hebben ons door onze instincten laten leiden en ik denk dat het steeds duidelijker wordt waar we naartoe gaan", zegt zanger/gitarist Johannes Persson, die sinds de oprichting een van de belangrijkste drijvende krachten achter de band is geweest. "Een ander belangrijk aspect van hoe we het proces hebben kunnen versnellen, is dat ik na vijftien jaar in Stockholm terug ben verhuisd naar Umeå. Het maakte het heel gemakkelijk om elkaar te ontmoeten en samen te werken in plaats van alles in een paar maar zeer lange sessies te schrijven.”

 

 

“The Long Road North” opent met Cold Burn en ik ben onmiddellijk onder de indruk van het geweldig geluid van Cult Of Luna. Dit belooft een topalbum te worden. Wat Cult of Luna doet, is eerder muzieklandschappen schilderen dan gewone songwriting. En hoewel we eerder over schreeuwen dan zingen kunnen spreken, stoort dit allerminst. Het voegt integendeel nog een extra emotionele dimensie toe aan de muziek. The Silver Arc is een rustiger en relatief dromerig progressive post-metal nummer. Beyond I telt een vrouwelijke vocale gastbijdrage en vormt een mooi, mysterieus intermezzo. An Offering to the Wild roept beelden op van rustig marcherende 18de-eeuwse soldaten in gala-uniform en van een brandend vuur in de wilde natuur en vervolgens van wilde oermensen die met brandende toortsen door het bos lopen om de boze geesten af te schrikken. Deze song zorgt voor een haast religieus maar vooral erg spiritueel gevoel. Het filmische Into the Night zorgt voor een reis naar het diepste van je ziel. De zang is hier overigens erg clean en warm. Het mooie, instrumentale, hypnotiserende Full Moon is veel te vlug voorbij en je hebt het gevoel, dat deze song onaf is en hier veel meer had in kunnen zitten. Titeltrack The Long Road North begint geheimzinnig en brengt je in een halfwakkere/halfslapende toestand totdat het schreeuwen begint. Dan word je meegezogen naar een ander universum, gebiologeerd door de muziek.
Blood Upon Stone blijkt harde, hoogvliegende, groovy ,progressive metal, gevolgd door een zachte landing. Beyond II betekent een kort en veel te vroeg afscheid van dit intense muzikaal avontuur.

Conclusie:
Cult Of Luna heeft zich met “The Long Road North” overtroffen. Dit is een waar meesterwerk gesmeed uit de puurste post-metal en de prachtigste progressive metal. Eerder dan songs zijn de tracks intense muzikale schilderijen, die je nu eens hypnotiserend en dan weer verontrustend in een andere dimensie werpen. Dit is ongetwijfeld één van de beste albums van het jaar.
 
 

 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015