Augustijn – Kweethetnie

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Van Muylem    1 april 2022

Augustijn Vermandere (zoon van Willem Vermandere) ken ik via zijn bijdrage in de Belgische Gothic rock band: Your Life On Hold. Deze man heeft echter ook zijn eigen muziek: gezongen in het gezapige Oostends. Ik geef toe: het ligt ietwat buiten mijn comfortzone, maar af en toe daag ik mezelf uit en voor onze Belgische scene wil ik af en toe wel eens een inspanning doen!


Efficiënt is gezongen met een half hese stem en een piano, tot de drummer een beetje op zijn pedalen begint te trappen en er ook een beetje elektronica komt bovendrijven. Het nummer voelt vrij kort aan, alsof het gerust nog een paar minuutjes langer mocht aanblijven. Bas begint met een beetje percussie, een bas lijn en een akoestische gitaar. Het tempo ligt iets hoger. Mijn Land is geen Rammstein noch een Jacques Brel cover maar een cover van Willem Vermandere: een verhaal over de grote oorlog en de pijn van de scherpe kogels. Gaandeweg horen we af e toe een beetje elektronica. Het droevige gevoel van de teksten overheerst ook in de muziek, al is er ook een plekje voor dromen en een toekomstvisie. Hypochonder klinkt ondanks de tekst best grappig en heeft een licht disco/catchy gevoel en kan gerust een single worden! Compassie klinkt ietwat gezapiger en zeemzoetiger waarbij het woord merci een grote rol speelt. Ik hoor ook iets meer instrumenten als bij de vorige nummers. Ja Santé trekt het meest op de muziek die ik ken van zijn vader en geeft een mooie blik op wat ons land aan drank kan bieden. Het nummer kan live een hit worden: zeker omdat het een hoog meezinggehalte heeft (niet alleen dankzij de backings). Het refrein zal al vrij snel gekend klinken en voor je het weet zing je mee. De instrumenten klinken ook lekker ouderwets. Ossan Zeer (met Peter Slabbynck van Red Zebra) kennen jullie allicht reeds omdat het gebruikt werd voor een goed doel. De tekst is gebaseerd op getuigenissen van mensen met chronische pijn, op muzikaal vlak is het een ingetogen West-Vlaamse versie van ´I can't live in a livingroom´ (Red Zebra). Zin klinkt ingetogen en stelt zingevingsvragen op het tempo van een piano en een bas. Kop brengt een mooie mix van akoestische instrumenten en elektronica, terwijl de stem vrij ingetogen klinkt. Geliek heeft een refrein die blijft hangen en een tekst die je aanspoort om eens iets nieuws uit te proberen (dat maakt je schoon en sympathiek). Halverwege krijgen we zelfs even een luide bas te horen. Het is een leuk nummer! Een klein gebaar weerklinkt dan weer breekbaar en rustig (enkel stem en een synth). Omweg gaat de elektronische weg op en kijkt ietwat terug op hoe het was toen we wat jonger waren en of we wel de goede weg hebben gekozen om te geraken tot waar we ons nu bevinden. Ook hier blijft het refrein hangen. Tis Ni Woa (het is niet waar) klinkt als pop/rock. Geduldig zijn brengt meer op dan alles snel willen doen ten koste van al de rest en toch is het niet waar. Het laatste nummer op dit fijn album is Machine. Elektronica versus een laagje kleinkunst. Ergens voelt het ook een beetje aan als Vlaamse New Wave. Het einde, met het voorlezen van de gebruiksaanwijzing doet me ietwat aan Arbeid Adelt denken (omwille van het absurdisme die vaak aan bod komt bij deze groep).

Het is eens iets anders! Het was genieten van het sappige Oostends accent, de kleine verhalen, de mooie melodieën en een schoone stem om het in het Oostends te zeggen! Ik hoop dat dit album de aandacht krijgt die het verdient!