Rebel Songs" transformeert dit besef in twaalf nummers vol veranderlijkheid die niet alleen een geest van optimisme verspreiden door hun lyrische karakter, maar ook een gevoel van "wij" overbrengen dat sterker dan ooit is.

Om het achtergrondverhaal van 'Rebel Songs' te vertellen, moet je eigenlijk een blik werpen op de hele discografie van de zanger die zich over meerdere decennia uitstrekt. Toen Boysetsfire in de jaren 90 hun eerste nummers uitbrachten, uitte Nathan Gray in interviews zijn politieke woede over hen, vaak door te praten over linkse politiek en communisme. In de loop van de tijd is het beeld echter veranderd. De liedjes van de zanger werden meer introspectief en gingen over innerlijke strijd - zelfs op zijn nieuwste soloplaten. "Het is geen geheim dat ik altijd iemand ben geweest die gepassioneerd is door politiek en hoe deze de wereld beïnvloedt", blikt Gray terug op zijn eigen traject als persoon en muzikant. "Maar er kwam een ​​moment in mijn leven dat het voor mij van cruciaal belang was om te stoppen en me te concentreren op mijn eigen demonen, hartzeer en groei. Die dingen waren bijna verstikkend, en ik moest er doorheen om meer op macroniveau te kunnen denken en handelen. Toen de mist een beetje optrok, werd het me duidelijk dat ik klaar was voor mijn volgende stap, maar ik wist niet helemaal zeker wat dat betekende. "

Gray heeft eindelijk die stap gevonden in een plaat die de zanger meer politiek laat zien dan hij in lange tijd is geweest, terwijl hij er zeer persoonlijke gevoelens van solidariteit, cohesie en reflectie aan toevoegt. "Rebel Songs" is dan ook een album dat als een dwarsdoorsnede is van de hele geschiedenis van de Boysetsfire-zanger en tevens een verband legt met de huidige wereldsituatie. "Toen de pandemie toesloeg, werd het plotseling pijnlijk duidelijk dat het politieke heel persoonlijk is", zegt Gray. "We hadden dit wereldwijde incident dat we allemaal tegelijkertijd meemaakten, maar op heel verschillende manieren, vaak gescheiden door politieke voorkeuren. Het beïnvloedde hoe serieus mensen het virus namen, of ze nu wel of niet moesten maskeren, of scholen al dan niet moesten sluiten, of mensen wel of geen financiële hulp verdienden om te herstellen van een jaar niet kunnen werken. Het wierp een licht op hoe vreselijk achtergesteld veel specifieke groepen waren - vrouwen, mensen van kleur, de lagere klasse, de middenklasse, mensen die dakloos waren en LGBTQIA+-mensen. Elke dag zagen we hoe ze in gevaarlijk kwetsbare situaties werden gebracht, en het brak mijn hart om de verdeeldheid van mensen te zien. Ik wil ons er allemaal aan herinneren dat we nog steeds strijd in ons hebben, en dat de mensen de machine kunnen besturen. De gemeenschap is krachtiger dan wat dan ook, en het hebben van die drive om onze gemeenschap te verbeteren, is waar politiek om draait."

The Reckoning schippert tussen rock en Punk en kan zo op een album van The Clash. Look Alive blijkt een mooie poppy rocksong. Op dit nummer werkt Gray zelfs samen met de rapper Eugenius. Het is een samenwerking die verbazingwekkend natuurlijk aanvoelt in de gevarieerde soundscape van het album. De titeltrack Rebel Songs bevat niemand minder dan Tim McIlrath van Rise Against, die zijn kenmerkende stem leent aan het opstandige en verenigende melodieuze punknummer. Radio Silence klinkt als Rage Against The Machine in een wel heel erg zachte stemming. Fired Up bestaat vooral uit melodieuze punkrock. Capitol Stairs klinkt als een mengeling van The Proclaimers en U2.No Pasaran had een sterke ‘rebel song’ kunnen zijn, mocht de muziek niet zo vrolijk geklonken hebben. Daardoor komt de tekst niet zo sterk binnen, als de bedoeling is. Million serveert ondanks de sterke tekst toch vooral radiovriendelijke rock. Don't Wait Up heeft wel wat weg van het oeuvre van The Jam. Lost blijkt een degelijke poprocksong, waarin het rebelse ver te vinden is. Grace lijkt beïnvloed door Billy Joel en klinkt dus zeker niet slecht. That Said is een gezellige oorworm, maar veel te soft voor mij. Tenslotte krijgen we nog twee remixes, die de muziek van Gray in een voorheen volledig onbekend licht laten zien: Jaya The Cat tovert een groovy dub-nummer uit Look Alive en de in München woonachtige soft-grunge artiest Elena Rud geeft Grace een flinke dosis orkestratie en melancholie.