Waan je in een eindeloze boottocht door een schilderachtig mediterraan landschap. Genietend van uw leven met een glas bittere amandellikeur, in het gezelschap van interessante medereizigers. Het zonlicht en het gezoem van de motor van de boot strelen u in een staat van mijmering, terwijl de melodieën en de ritmes van het podium van de boot uw geest en lichaam stimuleren.
Pelagos groet van aan de diepe, donkere wateren aan de zuidwestkust van Finland, dezelfde stad als Circle en een paar andere opmerkelijke lokale underground acts. Pelagos' geluid is melancholisch op een onmiskenbaar postindustriële minimalistische, repetitieve stedelijke Finse manier, maar het is ook doordrenkt van romantische reislust en Balearische exotica.
A Song For The Rain opent het album met dromerige psychedelische rock. An Invitation is veel funkier, maar blijft toch in verheven sferen hangen. Door het repetitieve gebruik van steeds dezelfde 2 woorden, lijkt het ook wel wat op een unplugged versie van een techno nummer. De trip gaat verder met Zest, een nummer waarbij je warme zonnestralen op je armen voelt. Tree In A Dream geeft je dan weer het gevoel van op het zachte mos te liggen en te staren naar de voortdrijvende wolken. Bij A Faded Out Vessel drijf je op het water, gekust door de zon en gewiegd door de stroming. Grey By The Sea voegt een flinke slok Finse melancholie toe aan de psychedelische rockmuziek. Machine City biedt wederom mooie dromerige muziek die goed aansluit bij de voorgaande nummers, maar waarbij ik het verband met de titel ‘machine city’ niet begrijp. De muziek lijkt te stromen in een organische flow die ver afstaat van het kille mechanische ritme van een machinestad. Toxic Light werkt meer zalvend, dan toxisch. Moon Confession lijkt me wel goede begeleidingsmuziek om Moeder Natuur aan te roepen. Vraag me niet waarom Swan Ego zo heet. Ik kan me wel voorstellen dat je bij deze song al dan niet imaginaire zwanen ziet voorbijglijden. Op Atlanta verwerkt Pelagos strijkers in de muziek, waardoor je een soort van neoklassiek meets psychedelica krijgt. Het album eindigt met het prachtige en eveneens bedwelmende An Ocean To Disappear.
