Christian Death – Evil Becomes Rule (Season Of Mist)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    5 mei 2022

De peetvaders van de deathrock hebben tegelijkertijd hun kenmerkende sound geperfectioneerd en geherdefinieerd. Volgens de promopraat is “Evil Becomes Rule” niet slechts een muzikale onderneming, maar een artistieke expressie die elementen van gothic rock, post-punk, en donkere pop mengt, en een poëtische esthetiek cultiveert die zeker de volgende golf van gothic rock zal blijven beïnvloeden.


he Alpha and The Omega komt meteen al verrassend uit de hoek me tamelijk langzame theatrale rock. Dit is alleszins niet de deathrock die ik verwachtte. Ook New Messiah zit op dezelfde lijn, al bevatt het al wat meer typische deathrock elementen. Het geluid blijft echter nog zeer ingetogen.Op Elegant Sleeping wordt het gaspedaal eindelijk ingedrukt. Maitri neemt de microfoon over van Valor en neemt vocaal de hele song voor haar rekening. Op het erg gotische Blood Moon beperkt ze zich dan weer tot de backing vocals en is het vooral Valor die zijn ding kan doen. Helaas kan Valor me vocaal niet helemaal overtuigen op dit album. Misschien heeft hij nog nooit zo mooi en melodieus gezongen maar ik mis een zeker ruwheid in zijn stem.

 

 

Abraxas We Are is een topnummer en biedt deathrock op zijn best. The Warning begint met allerlei vocal samples en biedt eindelijk de ruwheid waarnaar ik verlangde. Het cynische Beautiful, gezongen door Maitri, voegt een psychedelisch sfeertje toe. De eenvoudige refreinen nodigen bovendien uit tot meezingen. Rise and Shine biedt aanstekelijke gotische deathrock en is wederom een topnummer. Titeltrack Evil Becomes Rule begint met een verontrustende soundcollage, maar weldra is daar het typische Christian Death geluid. Een nummer met een goede aanhef, maar dat me ook met het gevoel achterlaat dat het onaf is en er dus veel meer in had kunnen zitten. Who Am I (Part 1) vermengt akoestische gitaar en strijkers met een elektrificerende rock sound. Who Am I (Part 2) tenslotte is een kort fade-out nummer met KWA-B, die als gastvocalist, voor een bluesy rap zorgt.

Conclusie:
Na een langzame bizarre theatrale start, waarin het zoeken is naar enige sporen van deathrock, bewijst Christian Death op de rest van het album waarom ze de peetvaders van deathrock genoemd worden. Ondanks dat Valor wellicht nog nooit zo ‘mooi’ en melodieus geklonken heeft en ik daardoor enige ruwheid en hardheid in zijn stem mistte, is dit een sterk deathrock album geworden. Ik ben overigens bijzonder onder de indruk van Maitri’s stem die mooier en krachtiger dan nooit tevoren klinkt. Kortom een interessant album voor wie zijn donkere, gotische rock graag eens op een andere manier wil proeven.