Niettemin behoudt het veel van de kenmerken die de vorige poging zo lovende kritieken opleverden: de uitstorting van rauwe emotie die materialiseert door weidse droomlandschappen, aangrijpende refreinen en het betoverende samenspel tussen vocalisten Andreas Pettersson en Maria Oja.

De EP borduurt ook voort op de visuele en thematische benadering van zijn voorganger - die van vastzitten in een donkere en dystopische futuristische metropool, waar gevaar om elke hoek op de loer ligt.

Dit is de eerste keer dat ik een release van De Arma beluister. Al bij de eerste tonen van Shame Drifter valt me de sterke synthpopinvloed op. Toch kun je de song nog categoriseren onder gothic rock. De wisselwerking van Andreas Pettersson en Maria Oja geeft bovendien een tamelijk origineel cachet aan deze erg elektronisch gerichte gothic rock. After Dark, You're There mengt elementen van The Cure met echo’s van Tears For Fears. Het resultaat zou zowel gothrockers als darkwavers moeten aanspreken. Sunset Dreams is erg dromerige gothic rock dat zeker raakvlakken heeft met shoegaze en dreampop.