Met haar tweede langspeler "The Buried Storm" is de gitariste, componiste, tekstschrijfster en producer er duidelijk in geslaagd om zelfs de geliefde alchemistische muzikale formule te verbeteren die stevig verankerd was op DARKHER's debuutalbum "Realms" uit 2016.

DARKHER werd in 2012 bedacht als door de Noord-Engelse zangeres en gitariste Jayn Maiven. Het donkere en melancholische maar ook enorm zware geluid op de titelloze debuut-ep "Darkher" (2013) in combinatie met de uitgesproken zang van de verlegen prerafaëlitische schoonheid veroorzaakte een hoorbaar geroezemoes - vooral in de doomscene en bracht DARKHER een snelle platendeal, wat leidde tot de volgende EP "The Kingdom Field" (2014) die via Prophecy Productions verscheen.

Ondanks dat er niet eens een album uit was, werd DARKHER uitgenodigd voor prestigieuze festivals als Roadburn in Tilburg en Prophecy Fest in de Grot van Balve, waar de Engelsen alom gevierde optredens leverden. In 2016 werd het langverwachte debuut full-length "Realms" eindelijk uitgebracht met veel lof van critici en fans.

In de tussentijd is Jayn's oude drummer Christopher Smith, die al bijdroeg aan eerdere releases, liveshows en opnieuw op "The Buried Storm" toegevoegd als permanent lid aan de line-up van DARKHER.

Sirens Nocturne getuigt van etherische auditieve schoonheid. Het is een nummer die perfect zou passen op de soundtrack van bijvoorbeeld de serie Vikings. Het trage gedrum op Lowly Weep zorgt voor een ritueel karakter.De cello’s zorgen voor droefenis en Jayn Maiven’s stem voor hemelse schittering. In de tweede helft wordt de song dreigender en lijkt het of de donderwolken langzaam maar zeker naderen. Het mystieke Unbound kent een scherpe ondertoon. Where The Devil Waits is prachtige pure dark folk.

Love’s Sudden Death blijkt zwaarmoediger. Deze neerslachtigheid wordt geaccentueerd door laag brommende cello’s. De wondermooie stem van Jayn Maiven zorgt voor een zalvend effect. Ik voel me als het ware gezegend en beschermd. In The Seas sleurt DARKHER’s sirenenzang je de woeste golven in. Dromerig trip ik verder op Immortals. De zee lijkt gekalmeerd en zachtjes drijf ik op het rustige water begeleid door de magische muziek. Fear Not, My King pakt uit met prachtig post-metal, waarbij een deel van de gitaren door cello en piano zijn vervangen.

Website / Facebook / Instagram