Op donderdag, volgde na een lange reis een lange dansnacht in de bijzondere club Kätz. Ik wil hierbij nog eens DJ Phoenix bedanken voor zijn goede smaak in muziek en omdat hij enkele van mijn verzoekjes inwilligde. Na slechts een paar uurtjes slaap was op vrijdag de officiële eerste dag van het 29ste Wave-Gotik-Treffen aangebroken. In mijn geval betekende dat eerst een ontbijt in het Sleepy Lion Hostel en daarna het nodige opkalefaterwerk om toch enigszins ‘toonbaar’ (naar Wave-Gotik-Treffennormen) met de tram naar de Agra Messegelande te rijden voor het ophalen van mijn bandje en perspas. En daar aangekomen natuurlijk wat genieten van de mooie en vaak extravagante verschijningen en een beker mede.

Na het nuttigen van voormelde mede (Lieblich) en een aangenaam gesprek, besloot ik naar het Heidnisches Dorf te trekken. In dit heidens dorp met vroeg-middeleeuwse inslag zijn naast vele standen met drinkhoorns, juwelen,, absinth, mede,…, bakkerijen, barbiers en vele mooie mensen ook goede bands met een folky inslag te zien en horen. Stormseeker mocht als eerste band op het podium in het Heidnisches Dorf” aantreden. Hun aanstekelijke mix van folk- en pirate metal werd door het publiek duidelijk gesmaakt. En ook ik was niet immuun voor deze overtuigende liveband. Maar toen Stormseeker het publiek zittend op de grond aan het ‘roeien’ kreeg, heb ik toch gepast. Dit was kortom een puik en enthousiasmerend optreden. Alleen jammer dat Stormseeker zo vroeg gepland was, want deze band verdient een groter publiek.

Later in de namiddag ging het richting Felsenkeller. Van opener Devil M kon ik nog de laatste songs meepikken. Deze flink opgemaakte band kon me onmiddellijk charmeren niet enkel met hun verschijning maar nog meer met hun industrial metal muziek. Na de duivelse muziek van Devil M, bracht Soulbound op voortreffelijke wijze een hybride stijl van alternative en industrial metal. Soulbound was iets spaarzamer met de zwarte bodypaint omgesprongen, maar dat hield hen niet tegen om minstens even hard te rocken. De duivels waarover de uitstekende zanger het had, zijn in dit geval vooral zijn innerlijke demonen. Het Tsjechische Blitz Union speelt naar eigen zeggen EDM-rock, dat zich kenmerkt door scherpe gitaar riffs, pop-stijl electro hooks, dansbare industrial beats en natuurlijk de kenmerkende zang van leadzanger Mark Blitz.

Het Amerikaanse Dawn Of Ashes wou ik zeker gezien hebben, aangezien ik erg onder de indruk ben van hun albums. Wat ik echter niet verwacht had en wel gebeurde, was dat ik compleet omvergeblazen werd door hun optreden. Het begon al met het visuele thrash-queen aspect: een soort van crossdressing voor zombies waar Marilyn Manson and the Spooky Kids een puntje aan kunnen zuigen. En dan dat massieve maar dansbaar geluid dat je zou kunnen omschrijven als industrial metal met aggrotech- en hellektro-invloeden. Voeg daarbij de energetische frontpersoon Kristof Bathory, die misschien niet de beste zanger is, maar wel heel het publiek meekrijgt.

Als laatste trad de Britse industrial metal band rond Rob Holliday, Sulpher op. De band kan ondanks het beperkt aantal releases toch een grootheid binnen de scene, die zowel een gothic als metal publiek aantrekt, worden genoemd. Fans van Nine Inch Nails moeten zeker eens naar Sulpher luisteren. De charismatische en bezeten lijkende Rob Holliday gaven een intens optreden. Ik maak me de bedenking dat ik geluk heb om Sulpher in een relatief kleine zaal als Felsenkellerte zien, want het zou me niet verbazen dat ze binnenkort in de grote zalen en op hoofdpodia van festivals staan.