De tweede dag van Sinner’s Day Summer startte onder een zonnige hemel. Een windje voerde pollen mee, wat herinneringen opwekte aan het heidens dorp van het Wave-Gotik-Treffen, dat ook in een parkomgeving plaatsvindt.
Kalte Nacht mocht de tweede festivaldag op gang schieten. Het begon als soloproject van Nikos Konstantinidis in 2017 en werd al heel snel een duο met Myrto Stylou op zang. Kalte Nacht is een project dat donkere wave combineert met atmosferische soundscapes. Hun geluid kenmerkt zich door analoge synthesizers, drummachines en de diepe donkere stem van Myrto Stylou, die wat doet denken aan die van Fenne Kuppens van Whispering Sons. Kalte Nacht klonk overigens als een kruising van Whispering Sons en She Past Away. En dat zijn zeker geen slechte referenties.
Der Klinke had het thuisvoordeel, want hun frontman komt uit Oostende. Deze Belgische darkwave/new wave band begon met’ Dance In Darkness’. En ik betrapte me op de gedachte dat de Der Klinke mastermind en zanger Geert ‘Chesko’Vandekerkhof het wel eens te warm zou kunnen hebben in zijn gekleed jasje. Hun erg dansbare wave sloeg aan bij het publiek en zorgde voor beweging. Daarna volgde het al even dansbare ‘Someone Who SMiles’. ‘Still alone’ is een relatief nieuwe song, maar ging er vlot in bij het dansend publiek. Chesko gaf wat uitleg bij ‘The Shallow Shadow’ en ook bij ‘Curtains’. Bij ‘Curtains’ mocht ook bassist Sam Claeys, gekend van Red Zebra en PESCH, hier en daar wat meezingen. ‘The Facts Of Life’ met zijn langzame machinale staccatobeat bleek ook een goede keuze om het publiek mee te krijgen. De set eindigde met de new wave hit ‘The Doll’. Chesko mende het publiek en zweepte hen op om nog wilder te dansen en luidkeels mee te zingen. Missie geslaagd voor Der Klinke. Hopelijk krijgen ze volgende keer een hogere plek op de affiche.
IST IST is een band uit Manchester, opgericht in 2014. Ze brachten reeds 3 albums en een reeks EP’s en singles uit. Toegegeven, ik had nog nooit van IST IST gehoord, maar al vanaf het begin van hun set zat ik met het gevoel dat deze band wel eens heel groot zou kunnen worden. Dit was hun eerste optreden in België en ik vind hen klinken als een mengeling van Editors, Interpol en Joy Division Ze begonnen met het stomende ‘Stamp You Out’ , gevolgd door ‘Fat Cats’, ‘WYWM’, ‘Fools’, ‘Black’, ‘Emily’, ‘Greed’, ‘ISWIS’, ‘You’re Mine’ om uiteindelijk te besluiten met ‘Slowly’. Deze songtitels zeggen u wellicht niks, maar met enig geluk, kunt u deze nummers over een paar jaar woord na woord meezingen.
Disorientations is een Belgische post-punkband die graag luid speelt. Ze werden op het laatste moment aan het programma toegevoegd omdat Test Dept wegens ziektegevallen forfait moest geven. Bij het begin van hun set worstelden ze met technische problemen, die gelukkig snel verholpen werden. Ze vingen aan met ‘Wandering’ . Daarna volgden ‘Words’, ‘Leftover’, ‘A Noise’, ‘Allied’,’ Waiting for’, ‘watching you go’, radiohitje ‘Don’t’ en ‘Close To Disappearing’. Ze sloten af met ‘Zinfandel’. De regen verdreef het meeste volk naar drogere plekken. Maar die paar dapperen, die bleven staan, genoten wel van een sterk optreden.
Boytronic schoten hun set op gang met het opgewekte ‘Triggertrack’. ‘Time After Midnight’ heeft wat weg van Depeche Mode, ‘ All You Can Eat’ klinkt dan weer eerder als electropop uit de jaren 80. ‘Luna Square’ lijkt wel een Engelstalige versie van een Welle:Erdball song. ‘Diamonds’ was erg aanstekelijk ‘Hurts’ , klonk ondanks de titel uiterst optimistisch. Bij ‘Red Chips’ werden stemeffecten toegepast, zodat de zanger als een robot klonk. Terwijl ‘Under The Red‘ eerder disco dan duistere electro was. My Baby Lost It’s Way’ bleek degelijke electropop en het zelfde kan gezegd worden van afsluiter ‘You’.
Talk To Her blijkt een Italiaanse electro-wave-rockband met een donker, indringend & krachtig geluid. Dit is duidelijke een goede band, alleen jammer dat ze nog relatief onbekend zijn. Ze startten met ‘Truth’, gevolgd door ‘The Caller’, ‘Hollow’, ‘Forest’ ‘Set Me Free’, ‘Zodiac’, ‘ Smoother View’ , ‘Disco’, ‘Nightfall’, ‘ Away Afraid’ en ‘Innocence’. Dit was een set zonder zwakke nummers. Ze mogen van mij gerust nog eens terugkeren.
Diary Of Dreams begon met 3 recentere, hardere nummers: ‘’Inferno’, ‘Epicon’ en ‘Listen And Scream’. Met ‘She And Her Darkness’ volgde een rustig ontroerend intermezzo. Zanger Adrian Hates beklemtoonde dat ‘Butterfly Dance’ al 22 jaar oud was en dat hij dus ook zelf al serieus oud wordt. Maar het is net met zo’n klassieker dat je het publiek warm krijgt. Sommige mensen in het publiek – mijzelf inbegrepen -kunnen zelfs alles woord voor woord meezingen. Hetzelfde geldt voor ‘The Curse’, waarvan het simpele refrein door de toehoorders vlotjes werd meegebruld. ‘Decipher Me’ is dan weer een recenter nummer. ‘Kindrom’ kunnen we ook als een klassieker beschouwen. Adrian Hates kreeg bij dit nummer dus veel vocale ondersteuning van het publiek ‘Undevidable’ was de emotionele afsluiter van een veel te korte set. Dit was echt heel goed
Nitzer Ebb bracht een strakke set. Al hoorde ik iemand klagen dat hij ontgoocheld was dat de tweede zanger Douglas McCarthy er niet bij was. Ze begonnen hun set met Control, om te vervolgen met ‘Hearts And Minds’, ‘Blood Money’, ‘Lightning Man’, ‘Captivate’ , ‘Come Alive’, ‘Once You Say’, ‘Join In The Chant’, ‘Down On Your Knees’ en ‘Murderous’.
Nadat hij klaar was met de Sex Pistols, vormde John LydonPublic Image Ltd (PiL), de pioniers van de post-punk. Hun muziek en visie leverde hen 5 UK Top 20 Singles en 5 UK Top 20 Albums op. Met een wisselende bezetting en een uniek geluid - een samensmelting van rock, dance, folk, pop en dub - leidde Lydon de band van hun debuutalbum 'First Issue' in 1978 tot 'That What Is Not' in 1992, voor een onderbreking van 17 jaar. PiL gaf een bevredigend optreden, startend met ‘Death Disco’ en eindigende met ‘Rise’ voor een beperkt kennerspubliek. Maar wederom was de set veel te kort. Want ook dit was zeer goed.
De futurepop- grootheden VNV Nation zorgden voor de afsluiter van de dag. Hun elektronische dansmuziek met bezielende teksten ging er als zoet broodjes in bij de toeschouwers. Hoogtepunten waren ‘When Is the future?’, ‘Control’, ‘Resolution’ en ‘Nova’. En daarmee viel het doek over de tweede dag van Sinner’s Day Summer.
