“Lost XXIII” is het 21ste album van de Duitse heavy metal/hardrock gitaargrootheid Axel Rudi Pell. Het album werd ook deze keer uitgebracht bij Steamhammer, het metallabel van SPV, waar Axel Rudi Pell zich al decennia thuis voelt.
XXIII is het Romeinse cijfer voor 23 en staat voor W, de 23e letter van het alfabet. Wat in dit geval een afkorting is van ‘world’, dus je zou het album ook ‘Lost World’ kunnen noemen. Het is een verwijzing naar de momenteel behoorlijk alarmerende staat van onze planeet.
Lost XXIII Prequel Intro heeft iets gotisch, maar heeft ook een hoog episch gehalte. Jammer dat deze intro zo vlug voorbij is. Survive blijkt catchy klassieke metal. Sommigen zulle dit niet bijster origineel vinden, maar ik word er wild van. No Compromise zal in moderne oren wel als hardrock klinken, maar persoonlijk houd ik het bij meeslepende traditionele metal. Down On The Streets kent ook dat vintage jaren 80 gevoel. Gone With The Wind is een gevoelige, lang uitgesponnen hardrockballad, die doet denken aan de hoogdagen van Bon Jovi, Guns ‘N’ Roses en Aerosmith. Ideaal voor het betere luchtgitaarwerk. Fright Train roept beelden op van wijdbeense hardrock snarenplukkers, spelend in de woestenij, met een passerende vrachttrein op de achtergrond. Follow The Beast trapt het gaspedaal in. Ik merk ook voor het eerst wat slijtage op de stem van Johnny Gioeli. Bij Fly With Me mag toetsenist Ferdy Doernberg zijn pianokunsten , toch wordt hij overklast door het gitaarwerk van Axel Rudi Pell. The Rise Of Ankhoor lijkt wel een duel tussen gitaarheld Axel Rudi Pell en drummer Bobby Rondinelli. Deze battle resulteert in een krachtig instrumentaal nummer op. Titelsong en afsluiter Lost XXIII balanceert tussen oprechte emoties en overdreven cheesiness, geaccentueerd door de keyboardtonen.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
