De zondag was de derde en laatste festivaldag voor mij op de ‘prison ground’ van het Alcatrazfestival. Ik heb enorm veel respect voor de kamperende festivalgangers die reeds van donderdag aanwezig waren en constant de hitte hebben getrotseerd om van live van hun favoriete muziek te kunnen genieten.
Foto: Tom Vanderginste
Diamond head is een groep die stamt uit mijn geboortejaar en maakte deel uit van de New Wave of British Heavy Metal beweging. Met andere woorden een heel oude heavy metal band. Ze speelden op zondagnamiddag want het is dan dat de bejaarden uit hun tehuis mogen. Alle gekheid op een stokje, respect voor deze oude knarren. Want hun belegen metal is best aangenaam om naar te luisteren. Diamond Head probeerde om de sfeer erin te houden. It’s Electric is één van hun topnummers, maar de vonken sloegen niet over op het publiek. De band sloot af met het alombekende Am I Evil?,dat o.a.gecoverd werd door Metallica.
Het Amerikaanse Misery Index verwerkt hardcore punk en grind core elementen in hun death metal. Deze thrashy metal band kon me echter niet overtuigen, zodat ik me naar de Morgue begaf voor het Belgische WildHeart. Dzee band is sterk beïnvloed door hard rock en glam metal van de jaren 80. Denk hierbij aan Whitesnake, Mötley Crüe, RATT, Dokken en Van Halen en je kan je voorstellen in welk soort rock ‘n’ roll feestje ik terecht kwam.
Lacuna Coil begon als een gothic metal band met die typische vocale Schone en het Beest bezetting. Ondertussen zijn ze wel meer dan gohic metal en zou je hun stijl kunnen omschrijven als een soort van alternative metal. Ik was wel zeer blij dat ze ook oude nummers brachten, weliswaar in een hedendaags jasje. Hoogtepunt van hun set was Heaven’s A Lie.
Gotthard werd aangekondigd als rock uit Zwitserland. Ik herinner me dat ze in begin van de jaren 90 een belangrijk band waren. Nu bleken ze één van de ‘zachtste’ en melodieuze bands op Alcatraz. Er werd op een gegeven moment zelfs een akoestiche gitaar bovengehaald. De band zorgde alleszins met een hoog Bon Jovi-gehalte voor meezingers. Een leuk optreden, maar ik dacht dat Gotthard in het verleden harder was.
Foto: Tom Vanderginste
Electric Callboy ken ik eigenlijk onder hun vorige naam van Eskimo Callboy. Ik weet dat nog dat ik zeer tevreden was over het album “Rehab” uit 2019. Sindsdien ben ik ze wat uit het oog verloren en heb zo de evolutie van Eskimo Callboy naar Electric Callboy met nieuwe zanger en nog meer electro in hun metalcore. Op 2 jaar kan er enorm veel veranderen. Als Eskimo Callboy zag ik ze als Duitse evenknie van Bring Me The Horizon, als Electric Callboy zie ik ze nu als een absolute topper in feestelijke electronicore. Want wat een party was dat! Toen ze opkwamen dacht ik dat ik al op Kamping Kitsch beland was. En vanaf de eerste noten was het ook een wild feestje met heel veel jonge fans. Het publiek had duidelijk de moves en de security had het druk met het groot aantal crowdsurfers. Dit was een unieke gelegenheid om deze band op Alcatraz te zien, want het zou me niet verbazen dat Electric Callboy volgend jaar op grote mainstream festivals als Rock Werchter of Pukkelpop staat.
Het Engelse Tesseract brengt progressive metalcore/djent. Hun muziek ging er als zoete broodje s in bij het aanwezige publiek. Interessante band, degelijke set, goede en energetische zanger, …maar toch konden ze me niet helemaal overtuigen. Maar ja, dat ligt er misschien aan, dat ik te oud geworden ben voor deze muziek die het enorm goed lijkt te doen bij het jonge volk.
Tesseract - Foto: Tom Vanderginste
Na het vurige en spectaculaire optreden van Behemoth ligt de lat der verwachtingen van black metal bands bij mij zeer hoog. Iets te hoog voor Abbath, die een degelijke maar sobere show gaven. Met corpsepaint en kwalitatief zwartmetaal alleen kom je er niet. Dus volgende keer hopelijk meer show.
Korpiklaani pakte uit met het type folkmetal dat men niet al te ernstig hoeft te nemen. En ik ook wel zuipfolkmetal durf te noemen. Ik versta geen Fins, maar volgens mij gaat elke song van Korpiklaani over drinken of over stommiteiten die men in bedronken toestand uithaalt. Voor de ene was dit een feestje voor een ander zoals ik had dit niet gehoeven, daar ik meer van heidense folkmetalbands met diepgang zoals Eluveitie houd.
Korpiklaani - Foto: Tom Vanderginste
De melodieuze death metal band Arch Enemy had de eer om het festival af te sluiten. De band bestaat uit ervaren topmuzikanten, maar het is toch vocaliste Alissa White-Gluz die met de meeste aandacht gaat lopen. En dit niet enkel om haar verschijning, maar vooral ook door haar indrukwekkend stemkunsten. Dit was de eerste keer dat ik de band zag optreden en ik was diep onder de indruk van hun hoogstaand en vurig ooptreden.
Foto: Tom Vanderginste
