Riptunes (Starman Records)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Van Muylem    25 september 2022

Op een dag stapte een fan naar Luc Dufourmont toe. Hij vroeg of die een nummer kon maken voor June, zijn pasgeboren dochtertje. Het kind werd zo goed als doof geboren en de vader wou een gezongen nummer als geboortekaartje. “Ik kan wel iets schrijven voor uw kindje”, zei Dufourmont. “Maar mijn vriend Wouter Spaens heeft altijd wel wat muziek in de schuif zitten.” En zo ontstond Riptunes, een nieuw Belgisch duo van beslagen muzikanten. Het zou al snel niet bij één nummer blijven.


Luc Dufourmont kennen we van de legendarische cultband Ugly Papas en tientallen muzikale nevenprojecten (hij is nog altijd actief bij IDIOTS en Two Russian Cowboys). Wouter Spaens is eveneens actief in IDIOTS. In het verleden speelde hij al studioalbums in voor Bruce Bherman (met leden van Lambchop, Jack White,… ) in Nashville en Mooneye (Big Enough). Startte in 2022 StudioPiro, een muzikaal project waar ‘Tafels Van Vermenigvuldiging’ op muziek wordt gezet, met Maaike Cafmeyer, Mathias Sercu, Gianni Marzo, Mario Goossens,

In de Closed Session Recording Studio werd met producer Pieterjan Maertens (Tamino, Het Zesde Metaal) een volledig album opgenomen met cellist Frans Grapperhaus (The Wallace Collection, Broeder Dieleman en Wannes Capelle), pianist Gunter Callewaert (Waar is Ken?) en drummer Ruben Vanhoutte (Tamino, Faces on TV), die ook deel uitmaken van de live band. Ook Sarah Devos (Selah Sue, Filip Kowlier) en James de Graef (Loverman, Shht) speelden het album mee in.

De eerste single Sheila zag een tijdje geleden het licht. Op dit album staan 8, allen vernoemd naar een meisje of een vrouw. Wij fileren ze één per één voor jullie!

Het album verscheen reeds op 9/9, maar dat was voor me ietwat moeilijk wegens net een volledig nieuwe job gestart in een volledig andere wereld: die van de witjassen en met een opleidingsperiode van 6 weken!

Maurene begint met getokkel op een akoestische gitaar en een vent die een beetje dronken lijkt te wauwelen. Volgens mijn vrouw kan ik het bijzonder goed nadoen, ook al ben ik geen zanger. Gaandeweg komt er ook nog een elektrische gitaar bij en een vrouw (Sarah Devos) die op de achtergrond de rol van reddende engel speelt. Naar het schijnt is het een slaapliedje en zo denkt mijn dochter er ook over.

Clementine begint met Senegalese klanken, maar krijgt gaandeweg ook iets bluesy. De piano zorgt voor de vrolijke noten. Zang hoor je hier echter niet en dus is het mijn ding niet (ik val op goede stemmen).

Sheila kennen sommigen al als zijnde de single van dit album en al vrij snel is het duidelijk waarom net dit nummer: het klinkt warm en diepgaand. De zang klinkt ook net iets anders (Sarah’s backings geven het een zeemzoete toets). Af en toe klinkt het alsof ik Lou Reed hoor zingen, waarbij ik me toch even in de arm moet knijpen.

Elodie keert terug naar het akoestische gedeelte, waarbij de troubadour van dienst zingt dat hij zich goed voelt, alsof hij ergens thuis komt en daarbij gaat mijmeren over de goede tijden (allicht in de nabijheid van Elodie). Ook hier is de vocale bijdrage van Sarah een meerwaarde!

Sue zou wel een kunnen verwijzen naar die ene Belgische artieste, alleen lijkt de muziek weggelopen te zijn uit één of andere Amerikaanse Country achtige bruine kroeg. De backings klinken bijzonder soulvol!

Martha gaat een beetje het gelijknamige nummer achterna: bluesy, met accordeon en ietsje minder alcohol en sigaretten verslaving. Lou Reed is dichterbij dan Tom Waits.

Janine gaat van start alsof het een Cowboy Junkies track is (sorry: ben grote fan), alleen is het hier een man die zingt. Gaandeweg horen we meer instrumenten en krijgt het nummer meer klank en meer vulling. De cello zorgt voor een warme klank. Sarah klinkt ook hier wondermooi!

Norma begint met gepingel op een akoestische gitaar en eindigt ook zo, ik was vergeefs aan het wachten op een stem die het nummer zou inkleuren.

Met Grace kan de groep nog is lekker vettig uithalen, al loert de blues en de bruine kroeg om de hoek. Het is een waardige afsluiter!

Dit album is niet mijn ding, maar af en toe verplicht ik mezelf om even buiten mijn comfortzone te gaan. Ik heb het uitgezeten en besproken en daarmee heb ik toch wel een Belgische artiest in de spotlights kunnen plaatsen. De fans zullen vast en zeker blij zijn met deze review waarbij ik toch wat positieve noten hoorde en met goede noten mocht afsluiten!

Muziek – Wouter Spaens

Tekst – Luc Dufourmont & Wouter Spaens

Wouter Spaens – gitaar

Luc Dufourmont – vocals

Frans Grapperhaus – cello

Gunter Callewaert – piano, accordion, Hammond

Ruben Vanhoutte – drum

Guests:

James De Graef – synth

Sarah Devos – vocals

Producer – Pieterjan Maertens