Op 9 september verscheen ‘Introducing The Analogues Sideshow’, het nieuwe en eerste album met eigen nummers van de inmiddels internationaal gevierde Nederlandse Beatles-tributeband The Analogues. Singles "Goodfoot", "Patience" en "Can't Figure You Out" deden het al erg goed op de radio's en de streaming platformen. “Onze day job blijft het integraal live spelen van Beatles-albums. Onze eigen muziek brengen we daarom uit als The Analogues Sideshow", zegt Fred Gehring, drummer en mede-oprichter van The Analogues.
The Analogues is de groep Nederlandse muzikanten die de afgelopen jaren in binnen- en buitenland lovende kritieken kreeg voor hun spectaculaire live-vertolkingen van The Beatles’ studioalbums. Multi-instrumentalisten/vocalisten Bart van Poppel, Felix Maginn, Fred Gehring, Jac Bico en Diederik Nomden delen een diepgewortelde passie voor het latere werk van The Beatles en hebben hun muzikaliteit de afgelopen jaren in het teken gesteld van de live-recreatie van de iconische Beatles albums van eind jaren zestig.
Gehring: "Toen alles stil kwam te liggen vanwege corona zaten we midden in onze ‘Let It Be: ABBEY ROAD’ tour. De laatste twee albums van The Beatles en dus als zodanig ook voor ons de laatste twee mega reproductie-projecten. Opeens hadden we veel tijd beschikbaar. En het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Iedereen had liedjes of ideeën en van het een kwam het ander. Uiteindelijk besloten we er voor te gaan: het ondenkbare idee van de Beatles tributeband die een eigen plaat maakt. En uitbrengt".
"Die hele serie iconische Beatles-albums die tussen 1966 en 1969 werden gecreëerd maar nooit live werden gespeeld hebben we nu ontrafeld en gereproduceerd. De benodigde collectie vintage instrumenten en versterkers is compleet. Dus dat deel van het project zit er op”, zegt musical-director Bart van Poppel, “al gaan we die albums uiteraard nog ontzettend vaak live spelen - in binnen en buitenland. Dus The Beatles blijven nadrukkelijk onze belangrijkste focus. Maar het maken van de eigen plaat heeft ook enorm veel plezier gegeven. Ons nieuwe album is dus een sideshow, maar dat wil niet zeggen dat we het niet serieus nemen. Integendeel. Net als wanneer we muziek van The Beatles spelen. Het komt allemaal voort uit dezelfde drijfveer: liefde voor muziek”.
De collectie van 13 nieuwe liedjes op ‘Introducing The AnaloguesSideshow’ bevat bijdragen van alle bandleden. De songs zijn divers, barsten van het speelplezier en ademen creatieve vrijheid, natuurlijk met als inspiratiebron de periode eind ‘60s, begin ‘70s.
Patience is het eerste nummer en klinkt inderdaad lekker retro, met dat tikkeltje van bij The Beatles. De zang klinkt bijzonder aangenaam, net als de backings en de gitaarklanken. Ik snap ook waarom dit een single was!
Say That You Will is een prachtige piano ballad met bijpassende zanglijnen. Af en toe moet je toch een traantje wegknijpen omdat het toch wat emoties oproept (dat is de sterkte van dit geniaal nummer). Ik kan me best inbeelden dat dit nummer ook live tot zijn recht komt!
Don’t Fade Away klinkt bijzonder zeemzoet, met lekkere 60’s klanken (beetje normaal als je weet dat ze spelen met originele instrumenten uit de jaren 60’ en ’70.
Nothing Can Hurt Me Today doet me denken aan één of ander nummer uit een ver verleden: knappe zang, lekkere retro gitaar klanken en een leuke studio mix! De hoge tonen van de zan geven het nummer net dat speciaal iets wat het nodig heeft om uit te blinken! Goed teamwork ook! Ik hoor ook wat vleugjes van sir PaulMcCartney in de zang.
Pawn In Your Pocket is een leuk nummer met toch een paar verschillende stemmen, een leuke mix van verschillende instrumenten en een zeemzoete ondertoon. Het gitaarwerk is schitterend, net als de percussie en de viool!
Damned If You Do laat ons weer hun Paul McCartney kantje horen. De fans zullen het maar al te graag horen! Geniet ook van de breekbaarheid van dit nummer! Grandioos werkje!
Turned Into Sand begint met iets wat me vaag aan Nick Cave doet denken en dan toch wat dieper in de tijd gaat graven en een haast psychedelische rock richting inslaat.
Goodfoot is een goede keuze als single want het nummer heeft iets wat blijft hangen, blazers en een zeemzoete toon die je doet denken aan de helden uit de jaren ’60!
Can’t Figure You Out: een piano, een bas, een zachte drum en een zeemzoete stem die de zon in je huis laat schijnen! Het lijkt alsof de lente plots opduikt!
Magnetic Fields past perfect bij een vuurhaard, in een koude winter. Ik hoor zo het hout en het vuur knetteren bij een bijzonder romantisch moment!
Through Thick And Thin gaat verder de romantische tour op en weerklinkt lekker zacht en zoet waarbij je af en toe ook een beetje wil meezingen.
Yeah Yeah Yeah weerklinkt iets rauwer en ruiger: een beetje rocken mag zeker!
Still Waiting mag afsluiten met nog meer zeemzoeterigheden en een bijzonder leuke klank, hier krijg ik een beetje een Hunky Dory gevoel (David Bowie), maar dat is uiteraard een compliment. Prachtig strijkers moment om even alles uit de kast te halen en met een knal af te sluiten!
Het was eens iets anders en ben vooral een Rolling Stones fan, maar dit was zeker de moeite om te beluisteren en te reviewen! Deze schijf is nieuw en toch ademt ze authentieke ’60 en ’70 klanken die je echt terug in de tijd terugbrengen op een meesterlijke wijze! Chapeau!