Annelies Tanghe en Sam Pieter Janssens a.k.a. And Then Came Fall brachten sinds de Covid pandemie met “Please Don’t Disappear”,“Chasing the Sun”, “Love Like Gold”, “Photograph” en"Better" fel gesmaakte singles uit die zowel bij Studio Brussel, Radio 1, Radio 2 en Willy regelmatig te horen waren.
Hun tour als support van De Mens werd wegens het vervloekte beestje meermaals uitgesteld, maar werd eindelijk afgelopen zomer succesvol afgerond. Onder de noemer van“The Art of Love” kondigt de band de release aan van niet minder dan 2 EP’s in een productie van David Poltrock . Twee aparte digitale releases die samen één geheel zullen vormen zowel muzikaal als grafisch, met de verbindende kracht van de Liefde als leidraad. Beide EP's verschijnen komend voorjaar samen op LP en CD gevolgd door een album release tour.
Sinds de release in 2018 van hun door Koen Gisen geproduceerde debuut plaat is de band doorlopend on the road geweest met a rato van zo’n 50 optredens per jaar, in Nederland en België waaronder o.m. supports voor K’s Choice, Absynthe Minded, Joan as Police Woman, Sarah Blasko en Donavon Frankenreiter.
Op Belgische en Nederlandse radio was And Then Came Fall te gast met interviews en sessies bij Radio 1, Radio 2 en Classic 21; en in Nederland op Radio 5 en Radio 2 bij Leo Blokhuis.
Photograph mag deze EP openen en kwam reeds eerder uit. In het begin lijkt het een spoken word te worden, maar gaandeweg horen we de zeemzoete engelenstem van Annelies Tanghe. Droom lekker weg en beeld je het beeld in waarover dit nummer gaat. Het einde klinkt lekker lentefris, met toch een vleugje Halloween. Ook Better was een single en begint met een lekkere bas. Gaandeweg krijgen we frisse klanken en zeemzoete backings.
Time is een nieuwe nummer dat klinkt als een kabbelend beekje, waarbij de engelachtige stem boven het zachtjes kabbelen van het water uitklinkt. Ik ben echter geen fan van de vervormde stemmen (net op het moment dat het geluid crescendo gaat), geef me eerder die zachte piano klank.
Left Us Long Ago kent een iets sneller tempo, een toff bas en een synth die allerlei geluiden voortbrengt terwijl Annelies de vocale koorden bewandelt van hoog naar laag en vice versa alsof het maar een spelletje is. Het is duidelijk waarom dit reeds eerder uitkwam!
Too Long Maybe mag deze EP afsluiten en klinkt lekker luid waarbij zowel de drums, de synths als de bas het beste van zich laten horen. De backings klinken ook hier lekker zoet. Ergens voel ik hier wel single potentieel.
Het is een mooie EP geworden, al heb ik hier en daar toch wel een gevoel dat er iets mist. Let op: Annelies heeft nog steeds een knappe stem, maar ik mis hier en daar dat ietsje meer (we zijn ook wel in het verleden serieus verwend geweest, dus misschien ligt het net daaraan). Ik wens de band alvast veel succes toe!
Find the artist here:
Live: 4/11/22 Le Botanique - Brussel (met Thomas Dybdahl)
Tickets hier
