Friends Of Hell bevat (ex-) leden van Electric Wizard, Reverend Bizarre, Impaled Nazarene en Sentenced. Ze putten uit de meest baanbrekende bronnen van doom metal en ze eren de grote werken van Pentagram, Candlemass, Saint Vitus en Cathedral.
Afgaande op wat de band op de openingstrack Out With The Wolves serveert, mag ik een album vol klassieke doomrock verwachten. Shadow Of The Impaler begint met vreselijk gekrijs en biedt onderhoudende horrordoom. De primitieve horrorpunk van Into My Coffin refereert duidelijk naar de hoogdagen van de Hammer Film Productions. Friends Of Hell pakt uit met een heel erg oldschool riffbeladen doom geluid. The Gateless Gate knipoogt naar het satanisme van Anton Szandor LaVey. Het duivelse Evil They Call Us neemt je mee op de snelweg naar de hel. Dat belooft een zeer interessante roadtrip te worden. Orion Beast blijkt de volgende halte in het helse avontuur, begeleid door traditionele doomrock. Belial’s Bell lijdt onder repetitieve riffs, maar wordt rechtgehouden door Albert Witchfinder’s boeiende zang. Afsluiter Wallachia is het langste nummer van dit album en lijkt zich op een tergend langzame manier voort te slepen. Toch een beetje jammer dat zo’n interessant album op zo’n wijze moet eindigen.
