Het Kortrijks voorprogramma had ik nog nooit gezien en de headliner al evenmin, maar mijn 8-jarige dochter was helemaal weg van hun muziek en wou hen absoluut zien, zelf was ik ook wel verkocht dus liet ik deze kans niet schieten en keerde ik met veel plezier terug naar de Botanique. Mijn dochter wou ook voor het eerst zelf een review schrijven dus heb ik haar conclusies ook toegevoegd.
Het was lang geleden dat ik nog eens naar een optreden in de Botanique ben geweest. Ik moet toegeven dat het inderdaad moeilijker geworden is om gratis parkeerplaats te vinden, tenzij je extra wil afdokken om op een betaalparking te staan en dat is ook wat me tegenwoordig afschrikt: extra kosten. Gelukkig was dit niet te merken aan de opkomst, maar de rennovatiewerken die aan de gang zijn maken deze locatie voorlopig ook minder aantrekkelijk: ik mis de planten en de vissen in het water die zorgen voor een tropische sfeer, want nu was het eerder koud (omwille van de ventilatieregels).
The RG’s: vier jonge mannen uit Kortrijk mogen de boel hier aftrappen. Ik hoor lekkere gitaarklanken, flinke gitaarsolo’s, een drummer die zijn best doet en voldoende weet te variëren en twee gitaristen die de vocals (lead & backings) op zich nemen. De momenten waarop beide heren samen zingen zorgt voor de meeste snedigheid. Na drie nummers zit de sfeer er al goed in! Bij het voorlaatste nummer steken ze zelfs een vette vinger op richting Poetin en zorgen daarvoor voor de nodige vonken en vuur. Afsluiten doen ze met een bommetje!
Conclusie 1 (Filip: snedige youngsters die leuke retro grunge / rock brengen met een fijne Rage Against The Machine attitude!
Conclusie 2 (Melania): De muziek was een beetje te hard voor me. Er was een man op het podium die echt zot aan het doen was (de man die af en toe meezong en ook gitaar speelde).
Tijd voor Black Mirrors en het valt me op dat er véél mensen rondlopen met een T-shirt aan van deze band, het is ook overduidelijk dat ze een thuismatch spelen! Beginnen doen ze met Anthropocene. Het is een stevig begin en dat belooft voor de rest van de set! Lost in Desert is één van de singles en klinkt live uitstekend waarbij het publiek zorgt voor de nodige positieve feedback. Toen ik het album reviewde haalde ik de Este groep Sibyl Vane aan als vergelijkingspunt en live klopt dit plaatje ook helemaal: dit is een talentvolle groep die bruist van de energie met een retro toets. Vervolgens horen we een snuifje blues rock met The Mess waarbij de Oh Oh Oh’s ervoor zorgen dat het publiek die uit volle borst meezingt! De slopende gitaarsolo, het beukwerk van de drummer en de danspassen van de zangeres zorgen ervoor dat dit nummer echt wel een streepje voor krijgt! Collapsology (Raise Your Voice) is live duidelijk een bombtrack! Gelukkig geven ze ons af en wat tij dom naar adem te happen! Hierna schakelen ze zelfs naar een nog hogere versnelling en spelen het ene nummer na het andere zonder een echte overgang. Wat een knallers en wat fijn om het publiek zo te zien genieten (de fans achter me zorgen er haast voor dat ik vrees dat ze me nog doof gaan brullen). Gelukkig hebben ze ook iets rustigere nummers in de set waardoor we hierna ook wat simpelweg kunnen genieten van de mooie en loepzuivere stem van Marcella Di Troia.Vervolgens nemen ze ook wat tijd om 2 jarige fans een gelukkige verjaardag te wensen en aan te stippen dat het leuk is om zoveel mensen te zien die ze persoonlijk kennen (naast de internationale fans die hen op voet volgen). Of ze nu rocken of de gevoelige tour op gaan: alles kunnen ze aan en brengen het met veel brio!Tears To Share is een mooi kippenvel moment! Als het nummer gedaan is volgt er overigens een lange en luide staande ovatie! Met het laatste nummer uit hun reguliere set gooien ze nog eens een bommetje! Wat een energie! Marcella mag ook nog eens haar danspasjes bovenhalen! Het publiek klapt hartelijk mee tijdens de korte break halverwege het nummer wat ook aangeeft hoe goed de sfeer is! Wederom ervaar ik een machtig moment! Tijd ook om iedereen hierbij te bedanken en tijdelijk het podium te verlaten!
Tijdelijk, inderdaad: want het publiek laat maar al te duidelijk horen dat ze meer willen! De bisronde is dus niet meer dan terecht. Daar waar Marcella een paar nummers terug even een gitaar omgorde bij de vorige ronde komt ze nu op met een akoestische gitaar om terug de zachtere kant van de groep op te zoeken. Dat de groep de wereld bewust wil maken van het feit dat we onze planeet naar de vaantjes aan het helpen zijn onderstrepen ze nog eens door aan te geven dat de keuze maken om kinderen op de wereld te zetten echt wel een steeds lastigere keuze is geworden. Ode To My unborn Child zal je toch ook wel even aan het denken zetten en misschien zelfs even een traantje doen wegpinken: machtig en magistraal gebracht waarbij je duidelijk voelt dat ze het menen en dat de tekst vanuit het diepste van hun hart komt! Afsluiten doen ze met Snake Oil waarbij ze een laatste keer alle remmen los gooien en afsluiten met een oorverdovende wall of sound! Leuk om vast te stellen dat mijn voorspelling ivm dit nummer klopt: het is inderdaad een ideaal nummer om een set mee af te sluiten!
Conclusie 1 (Filip): Ik ben maar al te blij dat ik deze Brusselse groep eindelijk heb gezien en hoop hen zeker nog eens aan het werk te zien! Hier zat pit in en de groep loopt duidelijk over van het talent! Ik heb duidelijk kunnen vaststellen dat er voldoende variatie (rock, grunge, ballades), geëngageerde teksten, leuke klanken, energie enz in zit! Woorden schieten haast tekort om te beschrijven hoe goed deze band ook op een podium klinkt. Marcella is bovendien een topper voor wat betreft haar aanwezigheid op het podium! Een topper die het zeker verdient om verder internationaal door te breken!
Conclusie 2 (Melania): Marcella mocht wat meer zingen wat ze heeft een mooie stem en droeg ook een mooie jurk. Ik ben blij dat ik ze in het echt heb gezien al was het wel laat toen het eindigde. De drummer had geen T-shirt aan, dat vond ik een beetje raar. Het was leuk om te zien hoe hard en hoe goed Marcella kan zingen. Ik zag haar ook graag dansen. Van mij moest ze geen gitaar spelen, want er zat sowieso al veel gitaar in. Ik was ook blij dat ik op het podium mocht zitten om te kijken, want het was een hoog podium, anders had ik niets kunnen zien (al was er niet veel plaats). Ik ben blij dat mijn papa de CD heeft gekocht om de groep te steunen! Dank je dat ik naar dit rock concert mocht meekomen!
Check Engelstalig interview met de groep:
SNOOZECONTROL - Black Mirrors (BE) interview about their excellent new album!
Check Engelstalige review van hun nieuw album:
SNOOZECONTROL - BLACK MIRRORS - Look Into The Black Mirror (Napalm Records)
BLACK MIRRORS current line-up:
Marcella Di Troia (Vocals)
Pierre Lateur (Lead Guitar)
Yannick Carpentier (Drums)
Pierre Guillaume (Guitar, Synths, Backing Vocals)
Connect with Black Mirrors
www.blackmirrors.net
www.facebook.com/blackmirrorsmusic
www.instagram.com/blackmirrorsmusic
https://www.youtube.com/watch?v=SviCq0vvUd4
foto's gemaakt door Filip Van Muylem.