Antimatter brengt op “A Profusion Of Thought” tien nooit eerder gehoorde songs van de schrijfsessies voor “Leaving Eden”, “Planetary Confinement”, “Black Market Enlightenment”, “The Judas Table”, “Fear of a Unique Identity” en “Lights Out”.
Antimatter, een Britse dark rockband, is het soloproject van Mick Moss. Het project was oorspronkelijk een duo bestaande uit stichtend lid Duncan Patterson (voormalig bassist/songwriter van Anathema) en Moss, in wezen een samensmelting van twee soloprojecten die met elkaar samenwerkten, waarbij elk lid zijn eigen nummers schreef en arrangeerde en ze later in de studio samenvoegde tot een album. Op deze manier bracht het duo samen drie albums uit, “Saviour”, “Lights Out” en “Planetary Confinement”, waarna Patterson in 2005 vertrok om een andere band te beginnen. Moss zette Antimatter voort en bracht in 2007 het vierde album” Leaving Eden” uit. Moss volgde met “Live@An Club”, “Alternative Matter”, “Fear of a Unique Identity”, “The Judas Table”, “Too Late”, “Welcome To The Machine”, “Live Between The Earth & Clouds”, en Black Market Enlightenment.
De dromerige opener No Contact is een nummer dat al vrij vroeg uit de running werd genomen voor “Fear of a Unique Identity”, onder andere omdat het meer een “Leaving Eden” album-achtige vibe had en Antimatter-mastermind Mick Moss echt op zoek was naar een nieuw geluid om mee verder te gaan in plaats van terug te grijpen naar het verleden. Paranoid Carbon werd oorspronkelijk geschreven in de voorbereidingstijd voor “Planetary Confinement” in 2003-04. Mick Moss nam er twee demo's voor op maar het werd van de shortlist geschrapt omdat het niet zo goed werkte als de andere nummers, die in akoestische vorm veel meer emotionele resonantie hadden. De song klinkt als een afwisseling van triphop met gezwollen rock die we kennen van Nickelback, Kings Of Leon en Alter Bridge.
Het verrassend sterke Heathen is het eerste van 3 nummers die van de shortlist van 'Black Market Enlightenment' zijn geplukt. Tekstueel richt dit nummer, volgens Mick Moss zich cynisch op zijn18-jarige ik en het is waarschijnlijk het meest sarcastische dat hij ooit tegen mezelf heb gezegd (tot nu toe). De song haalde “Black Market Enlightenment” niet omdat de melodie van het refrein voor hem misschien net iets te commercieel aanvoelde, en (vreemd genoeg, als tegenhanger) het middendeel veel te chaotisch leek. Verder was er letterlijk niets 'mis' met het nummer in zijn ogen, maar dit zijn het soort beslissingen die je neemt als je een album samenstelt uit te veel materiaal.
Templates is een ander pakkend stuk, dat niet geselecteerd werd “Black Market Enlightenment”. Het nummer gaat over een ingebakken cultuur van straatdrugs en het idee dat de geschiedenis zich voortdurend herhaalt, generatie na generatie. Het verloor zijn plaats op het album omdat het qua stijl en opbouw erg leek op het nummer 'Liquid Light', dat het uiteindelijk won omdat zijn lyrische boodschap veel essentiëler was voor het algemene verhaal van “Black Market Enlightenment”.
Fold is een wondermooi en emotioneel intens, hoofdzakelijk akoestisch nummer. Redshift blinkt uit in kalme muzikale schoonheid en emotionele diepgraverij. Fools Gold brengt prachtige, progressive, folky doomrock, een spel van lichtvoetigheid in contrast met een zware grafstemming. Entheogen vangt aan met het geluid van de golven en een verhakkelde misthoorn en evolueert naar een relatief rustige futurepop song. Breaking The Machine blijkt het moment waar tranen vloeien en neuzen snotteren. Kortom een heus zakdoekmoment. Kick The Dog kent een Mono Inc.-actig begin, doch wat volgt heeft nog weinig met die Hamburgse band te maken en des te meer met donkere progressive rock.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
