dEUS – How To Replace It (PIAS)

dEUS meldt zich na tien jaar terug met een nieuw album. Tien jaar lijkt erg lang, maar ze zijn nooit echt weggeweest. Er was de “Selected Songs 1994-2014” compilatie om samen te stellen, de Soft Electric tour, talrijke festival optredens, en verjaardagen om te vieren - hun magnum opus, “The Ideal Crash”, werd 20; een 65-date Europese tournee ervoor nam meer dan een jaar in beslag in voorbereiding en uitvoering..

Onderscheidend en inventief, melodieus en toch uitdagend. Uniek. En bovenal onmiskenbaar dEUS. Dat blijkt al uit de eerste maten van opener en titeltrack How To Replace It. Pitch-shifted pauken luiden de terugkeer in van een band die er een deugd van heeft gemaakt om conventie te trotseren. Must Have Been New heb je misschien al op de radio gehoord. Een korte intro maakt plaats voor een zelfverzekerde en vurige Tom Barman met rammelende akoestische gitaren bestrooid met vervormde licks en percussie. Gospelachtige achtergrondzang voegt een fris en majestueus gevoel toe aan het refrein, waardoor dit een epische en opmerkelijke trip wordt van iets minder dan 4 minuten.

Man of The House kenmerkt zich door intrigerend toetsenwerk, sterke zang en sporadisch gillende gitaren. Het resultaat is een sterke single-waardige song. Op 1989 klinkt dEUS typisch dramatisch en vol ideeën. Met Linn-drums, synths en knipoogjes naar zwoele 80s pop klinkt het nummer heel erg 1989. Zanger en leider Tom Barman kanaliseert zijn innerlijke Leonard Cohen; rokerig, verleidelijk en een beetje nors.

Faux Bamboo blijkt een mooie indiepop-compositie, die je halfdromerig onder een zacht zonnetje meeneemt op een trip naar een onbekende exotische bestemming. Op Dream Is A Giver hoor ik zowaar ingetogen rap. Het nummer doet me denken aan die typische softrock uit de tachtiger jaren, maar dan met een vleugje hiphop. Pirates heeft meer weg van Loveboat en andere geïdealiseerde cruisetoestanden dan aan een aanval van bonkige piraten geleid door een rumdronken kapitein op een snel naderend piratenschip. Simple Pleasures is nog zo’n intrigerende song, waarop de band rond Tom Barman zich op succesvolle wijze heruitvindt.

Never Get You High laat zowel een zwoel en tropisch geluid als een inteliigente indiepopsound horen. Cadillac zet dEUS op cruise control. Deze track is een roadmovie waard. Love Breaks Down blijkt de tearjerker van dienst op dit album. Hou dus je zakdoekjes binnen handbereik. Le Blues Polaire, tenslotte, is dEUS nouveau style met de Franse slag en een sterke fascinatie voor Serge Gainsbourg.