Met hun persoonlijke mix van black metal en death metal (met de nadruk op de eerste) legt Úlfúð op het debuutalbum” Of Existential Distortion” de desolate uitgestrektheid van de vulkanische woestenij vast zoals alleen IJslanders dat kunnen. Úlfúð's eerste full-length is volgens de promopraat een masterclass in songwriting, met een verbluffende balans van meeslepende sfeer, beklijvende melodie en brutaal geweld.
Where Strange Lights Dance schiet het album op martiale wijze in gang.De excellente atmosferische black metal mag dan niet super origineel zijn, maar wordt wel op een meedogenloze en perfecte manier uitgevoerd. Tears Of Terra bevat een zeker tristesse, maar eigenlijk nog veel meer woede. Mockery Theatre blijkt nog zo’n degelijk black metal nummer. Technisch zit het zeer goed in elkaar, maar ik mis toch de kille schoonheid van IJsland. Faceless is een lekkernij voor de liefhebber van exquise black metal. Het palet van grijze en zwarte tinten is goed in evenwicht. Toch wens je dat de kok zich wat minder door het recept en wat meer door zijn gevoel en het experiment zou laten leiden. Gods Left Behind biedt interessante zwartmetalen kunststoten van een hoog niveau. Het begin van Questions klinkt zeer goed, maar wat volgt is gewoon degelijk zonder volledig de verwachtingen in te lossen. An Elegy To A Paradise Out Of Reach brengt geweldige black metal. Toch heb ik het gevoeld dit al eerder gehoord te hebben. Het overtuigende nummer Leviathan Dreams sluit het album en daarmee deze lintense black metal trip af.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
