Mr. Myst is een band waarvan je de muziek misschien niet kent, maar de bandnaam en het gezicht van zanger Mr. JSD wel een belletje doen rinkelen, zeker als je bv. op Alcatraz ettelijke keren bent blootgesteld aan de video van de festivalzomer van StuBru.
Mr. Myst is een hardrockband uit Oostende en omstreken met een voorliefde voor glam- en sleazy rock ’n roll. Hun vorig album “We Will Rise” kwam in 2019 uit op het Griekse Sleazy Rider Records en kreeg veel positieve feedback. Het verbaast me dan ook, dat “7 Deadly Sins” net als de uiterst interessante “Red Light District” EP uit 2018, in eigen beheer wordt uitgebracht.
Mr. Myst bestaat uit leadzanger Mr. JSD (Rock Circus, Psychogeneration), gitarist Atticus Myst (Ostrogoth), bassist Eddy en drummer Vy Severus (Dyscordia). De band speelde meer dan 100 shows voornamelijk in de Benelux maar ook in Duitsland en Frankrijk als voorprogramma van bands als Eclipse, Crazy Lixx, John Corabi, Marco Mendoza... en een aantal geweldige festivals zoals Wildfest, Paulusfeesten, Coqrock, Zandrock.
Spiritus Sancte blijkt een intro die start met regen en gedonder. Op de achtergrond van deze storm hoor je plots een metronoom. Tot dan allemaal erg klassieke intromateriaal. Verrassend is wel de inbreng van een akoestische gitaar, gevolgd door koorpartijen en fragmenten uit een Latijnse mis, opgegraven uit de archieven van het Vaticaan. Al bij al is het een korte, spannende intro, die hoop ik veel gebruikt zal worden op de live optredens. Ik heb al bands gezien met saaiere of te lange intro’s, maar deze van Mr. Myst zit wel goed. Het eerste echte nummer Ghosts doet me aanvankelijk door het gebruik van synth-tonen denken aan Deathstars en Rammstein. Maar dat misverstand is snel uit de wereld geholpen. Ghosts is wel degelijk een catchy hardrock nummer. met slechts een kleine knipoog naar industrial metal.
Titeltrack 7 Deadly Sins heeft een sterk eighties geluid en nog sterker gitaarwerk van Atticus Myst. Je hoort hier een solide band, een straffe zanger en een knappe compositie. Breakdown schiet met bravoure uit de startblokken. Je hoort op deze track dat er in de Shellshock Studio van Pieter Nyckees aan dit nummer gewerkt is om effecten en een extra laag aan toe te voegen. Met als resultaat een aanstekelijke, energetische hardrock song. This Is What Women Do koppelt een modern keyboardsound aan een klassieke hardrockstructuur. Deze song lijkt het resultaat van vele frustraties en komt emotioneel zowel boos als verdrietig over. En toch is het, net zoals dat vaak het geval is bij het werk van Mr. Myst, een echte meezinger. Goodbye My Friend is een duet van JSD met Piet Overstijns van Dyscordia. Beide zijn zeer goede zangers, dus vocaal zal dit nummer best te pruimen zijn, dacht ik op voorhand. En jawel hoor, Maar ook de compositie zit zeer goed in elkaar. Het neigt een beetje naar een power ballad, maar heeft toch meer ritme. En af ten toe lijkt het alsof Slash van Guns ‘n’ Roses meespeelt. Hoe meer ik naar deze song luister, hoe meer ik ervan overtuigd ben, dat hiervoor een video dient opgenomen te worden, want dit zou wel eens bij een groter publiek aanslaan en zowel de doorbraak van Mr. Myst als Dyscordia betekenen.
Maniac is een synthpophit van Michael Sembello voor de film Flashdance in 1983. Mr. Myst is niet de eerste band die het nummer covert. Er zijn anderen met min of meer geslaagde herwerkingen van het nummer. Dat is een teken, dat het toch geen makkelijk nummer is om te brengen. Bovendien past het lied meer in het kraam van JSD’s andere band Rock Circus. Hoe dan ook, is deze hardrockversie van Maniac door Mr. Myst , waarbij synths door gitaren worden vervangen, uiterst geslaagd. Overigens is het een traditie geworden om op elke Mr. Myst release met een overtuigende cover uit te pakken. Op “Red Light District” brachten ze ‘I’m Still Standing” van Elton John, op “We Will Rise” ‘The Look’ van Roxette en dan nu ‘Maniac’ van Michael Sembello. Jack D is een oud Mr. Myst-nummer dat hier een ander jasje krijgt toegemeten. Het was de eerste video van de band in 2015. Ik heb dit meeslepende nummer dan ook al enkele keren live gehoord, maar deze versie is toch weer anders. Ik ga, dan ook niet, zoals menig collega, de oude video delen, daar die niet meer representatief is voor de band, zoals die nu is, en deze versie van het nummer. Maar deze video blijft natuurlijk altijd leuk om te zien. Net zoals alle Mr. Myst video’s overigens. Jack D anno 2023 heeft een moderner geluid. De stem van JSD klinkt meer sleazerock, terwijl die in 2015 nog veel echo’s van zijn gothic rock band Psychogeneration bevatte. Het was altijd al een sterke song en het werd godverdomme tijd dat dit nummer op een officiële release werd uitgebracht.Op afsluiter Vanity krijgt JSD gitarist Atticus Myst als vocale sparringpartner. Het is een nummer dat je best betere keren beluistert, vooraleer je mening te vormen. Dit album is van een hoog niveau, mede door een imposante productie en prominente songssmederij. Naar het einde toe heb je de neiging om nog een bommetje te verwachten. Vanity is wellicht minder explosief dan verwacht, maar moet zeker niet onderdoen voor de andere songs op het album. Kortom, een mooie afsluiter.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
