In 2021 stapte Mirabelle van de Put (bass & backing vocals bij Nightwitches, Barbie Bangkok, Buffoon) uit haar comfortzone om zich te wagen op onbekend terrein; het nastreven van een soloproject. HAZE werd haar nieuwe muzikale onderneming. Ondanks de uitdagingen van een pandemie en volledige lockdown, werd het titelloze debuut warm onthaald.
Op haar tweede album, “Out of Sight”, verlegt Mirabelle haar focus naar het experimenteren met sound en samples. Nieuwsgierig naar wat net buiten haar bereik ligt. Alledaagse geluiden worden vervormd en in de muziek verweven, waarbij steriele en hoekige geluiden vermeden worden ten gunste van organische, enigszins dissonante geluiden.
Het doel was een eerlijke en menselijke plaat te maken. A.I. komt er niet aan te pas, niet in de muziek, noch in het artwork. De schoonheid werd gezocht in de beperkingen en de onverwachte tegenslagen, deze te gebruiken in plaats van ze te willen veranderen of controleren.
Om haar visie tot leven te brengen, werkte Mirabelle samen met muzikant en soundwizard Stijn Vanmarsenille, bekend van zijn werk met Waldorf, Elefant en Future Old People Are Wizards. Frederik Segers, bekend van zijn bijdragen aan Intergalactic Lovers, Hooverphonic en als muzikant bij Stadt, PJDS en Sioen, producete het album en zorgde dat alles een mooi geheel vormde.
Het resultaat van deze samenwerking is een collage van klanken en sferen die imperfecties omarmt en het onverwachte accentueert, terwijl ze trouw blijft aan de essentie van elk nummer.
Jakob Nachtergaele (Absynthe Minded, Mauger) nam de drums voor zijn rekening. Miguel Moors (Blackup, Harvesters) speelde een gitaarpartij op het nummer ‘1000 neurons’ en Tom Goethals (Barbie Bangkok, Sioen) tokkelde een fraaie gitaar partij op het nummer ‘Hiding’.
Out of Sight: zacht akoestisch getokkel en een hemelse stem van Mirabelle die de lente op zachte wijze weet op te roepen. Een hemels mooi nummer!
Everyone You Need: klinkt een beetje beangstigend en roept beelden op van Lost Highway. Halverwege krijg je er dan weer het tromgeroffel bij die me even doet denken aan Cat People van David Bowie (de soundtrack versie). Het is duidelijk een nummer met vele gezichten, want naar het einde toe krijgen we zelfs een glimlach en een paar positieve noten. De gitaarklanken weerklinken nogal apart.
Poets of Mod klinkt lekker experimenteel (een beetje zoals bij de eerste stapjes van Daan, toen hij nog in een groep speelde). Mirabelle gooit er haar zeemzoete stem bovenop en maakt er iets lekkers maar toch ook wel iets geheimzinnigs van.
Sous Le Silence begint met een jazzy iets, met daarbovenop een vreemde maar repetitieve toon. De baslijnen klinken lekker vet, terwijl de lead gitaar het geheel een bluesy toon geeft. Voor het eerst hoor ik Mirabelle in het Frans zingen en dat valt echt mee (het is zeker niet zoals Soko in het Engels). Hemels, zeemzoet, lekker dromerig en mag gerust in de galerij der allergrootste Franse chanteuses komen te staan!
Hiding begint met een basgitaar en een zangstem die me ietwat doet denken aan de film noir (van de tijd dat series als Les Gendarmes nog spiksplinternieuw was). Lekker sensueel en met een Franse achtergrond. De nieuwe Brigitte Bardot is opgestaan en ze kan hemels goed zingen!
Roger klinkt lekker zacht, rustgevend (ook al is de tekst dat niet).
1000 neurons is single material. Voel de warmte, proef de zoetigheden, laat je veroveren door haar stem en droom lekker weg!
Perfect Pitch is een mooie en waardige afsluiter waarbij we nog een laatste keer kunnen genieten van haar hemelse zangstem en daarbij is ze ook nog eens bijgestaan door fenomenale muzikanten met wie ze een perfect en coherent geheel weet te vormen!
Dit album is een meesterwerkje! Ik hoop dat we ze nog veel op de radio zullen mogen horen en wie weet ook nog eens live aan het werk zien!? Deze dame heeft stijl en heeft alles om het nog ver te schoppen! Dikke bravo!
