Deze Belgische groep draait al jaren mee en zijn volgens sommigen niet meer dan een obscure one hit wonder, de fans daarentegen schreeuwen al jaren dat dit een ondergewaardeerde band is met vele uitstekende nummers. Beoordeel zelf …
The Sisters of Mercy mogen ermee stoppen, Front 242 neemt in 2025 definitief afscheid van hele live gebeuren en deze live opname lijkt me het ideale medium om ermee te stoppen, bovendien krijgen hier ook nog eens het bezoek van Sietse Willems (Meltheads) en Stijn Meuris (Noordkaap, Monza, …). De show was uitverkocht en dat hoor je af en toe, de fans waren aanwezig. Ik niet en omdat ik deze toegezonden kreeg krijgen jullie mijn bespreking erbovenop!
Openen doen ze met They Wanted Us Away : een typische Doom wave tracks waarbij de synth en de drums een belangrijke rol spelen. Old school New Wavers gaan haast spontaan zweven bij het aanhoren van deze track. Het is een excellente opener die meteen de juiste stemming neerzet.
Rise and Fall is een schreeuwerige doom wave track met fijne gitaren en uitstekend drumwerk. Ik vraag me af of dit nummer aanleunt bij Ziggy Stardust (fans weten wat ik bedoel).
Sick In Your Mind doet me denken aan die Aalsterse groep die het nooit verder schopte dan de underground scene, ik vraag me af wie er het eerste bij was met dit nummer. De grandioze gitaarklanken en synth bezorgen me alvast een hoogtepunt.
Twijfels is het eerste Nederlandstalige nummer en om één of andere reden is het hard voor me om de tekst te begrijpen in het begin. Eens ik in de zone geraak kan ik toegeven dat het een goede live versie is, alleen ben ik ondertussen een grote fan geworden van De Delvers (hebben ook iets weg van Siglo XX, DE grootste band binnen dit genre) en klinken die stukken beter (en is de zang verstaanbaarder).
Pijn is een stevige rocker met uitmuntende muzikanten. An dit nummer hoor je ook waarom deze band meer is dan dat ene nummer welk iedereen kent (of toch alvast iedereen die iets kent van de underground scene). In dit nummer hoor je ook de duidelijke mix tussen New Wave en punk (en komen daarbij in het vaarwater van de Belgische grootheid binnen dit genre: Red Zebra, ja ik mis ze, want live is de zanger een echt podiumbeest).
Naïef is een nummer van Meltheads en Sietse Willems mag mee op het podium om zijn nummer te brengen, meteen ook een excellente introductie voor de mensen die deze band niet kennen.
Bad Company is een doorslagje van En Toen Was er niets meer, met een duidelijk doom randje. Wederom valt het me op hoe goed de muzikanten zijn (beter dan de zanger).
Lowdown (geschreven door Colin Newman en Graham Lewis) is geen eigen nummer en klinkt daarom ook ietsje anders dan hun reguliere nummers. Af en toe hoor ik een beetje chaos, een beetje punk, een beetje van: doe maar …
My Night doet ons weer zweven met de hulp van de synth. De zang spreekt me hier iets minder aan, terwijl de muzikanten echt wel top zijn.
O Brother laat zich niet overtuigen door de zanglijnen (er zit vermoeidheid op, wat ik snap en klinkt ook niet altijd even zuiver). Het is één van de zwakkere nummers in deze set (alvast op vocaal vlak).
The Scream is een kort nummer en voor je het weet is het voorbij (ik moest zelf even terugspoelen toen ik even niet aandachtig was). Verwacht hier geen zang, laten we het omschrijven als de korte versie van Bastogne (Red Zebra), met iets meer synth.
Goes Like This sluit naadloos aan bij het vorige nummer. Na een traag begin knalt het nummer je haast letterlijk omver eens het zover is.
If There Is Something klinkt een beetje als een zwanenzang: het einde is nabij, de energie is bijna op, maar de meet is in zicht en dus mag een beetje melancholie. De synth klinkt hier als een piano en dat zorgt toch een beetje voor magie. Dit is trouwens een cover van Brian Ferry.
Nasty Little Lonely (A.T.V. cover) klinkt haast als het origineel, waarbij ze het punk rock origineel een mooi eerbetoon bezorgen.
Kontrole krijgt met mede Limburger Stijn Meuris nog extra vocale steun. Een nieuw hoogtepunt (om niet te zeggen: HET hoogtepunt)! Luister naar het massaal meezingende publiek: om kippenvel van te krijgen! De tekst is ook enorm actueel! Wat een klepper, wat een duet!
En Toen Was Er Niets Meer: hierop zaten velen te wachten, zoveel is duidelijk! Het blijft een tijdloos nummer en je hoort goed hoezeer de fans hiervan genieten!
Eruit is de perfect afsluiter die zorgt voor een laatste explosie waarbij iedereen het laatste greintje energie geeft en samen zorgen voor een explosief einde! Eindigen met een climax, zoals alleen de besten dat kunnen! Bravo!
Het is mooi geweest, dit is een uitstekende afsluiter. Voor de fans is dit een cadeau voor de sceptische misschien iets wat hen kan overtuigen dat er meer is dan het ene nummertje welke ze kennen?
