The fucking wrath zou je kunnen omschrijven als het bastaardkind van Karma To burn en Mastodon, die vaak pinten gaat pakken met oom Black Flag. Inderdaad, dit is van die vuile metalpunk met lichte stoner invloeden. Een blik werpen op het kwartet uit California en het wordt je al duidelijk dat dit geen doetjes zijn. De band deelde ook het podium met o.a.: Blue Cheer, High On Fire en Tragedy.
Valley Of The Serpent’s Soul is het tweede full-album van deze band en de heren brengen het uit via Tee Pee records uit. Persoonlijk ben ik verknocht geraakt aan deze band. De kletterende bas, de zich onder lagen distortion bevindende gitaarsound, de schreeuwende houthakker aan de micro,…Mijn favoriete song van dit album is The Question geworden waar de rock en roll invloed zich het meest duidelijk laat merken. Het meest interessante aan The Fucking Wrath is hoe de band met snelheden speelt. Zo kan de band gedurende een song heel log overkomen om op het einde het gaspedaal volledig in te trappen (bv. op The Neuroddysey en Altar Of Lies). Ook de solo’s op dit album doen ons watertanden.
Nu zal The Fucking Wrath niet echt iedereen aanspreken maar zowel stonerfans met een scherp hoekje aan of metalheads die even zonder al te veel gezeik de lange haren willen wapperen hebben hier een kluif aan. Met enkel acht songs weet The Fucking Wrath toch wel een goeie 40 minuten te vullen en wat ons betreft moeten ze met een opvolger niet te lang wachten!
