Suicide Silence - The Black Crown

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
      12 juli 2011

Goed nieuws want het nieuwste album van Suicide Silence ligt binnen een grote 5 dagen in de schappen. Voor sommigen klinkt dit als muziek in de oren, anderen aanschouwen hun nieuwe album The Black Crown dan weer als een pure hel! Wat we wel mogen zeggen is dat de band doorheen de jaren een hele evolutie heeft meegemaakt.


De groep is begonnen met hun subgenre ‘deathcore’ te spelen in een periode waar muziek amper aandacht kreeg. In 2011 toont de groep aan dat ze het nog steeds kunnen & doen! Toch blijft het afhangen van de fans of de groep in de rij met goede artiesten kan blijven staan of niet.

Met hun derde album wil de band aantonen dat ze meer zijn dan wat de fans van hun horen. Ze willen hun distantiëren van de standaard deathcore gebeuren en proberen dit duidelijk te maken met The Black Crown. Wat het geluid en de instrumenten betreft zit het dus allemaal goed, helaas voor de zanger zal hij dringend eens op bijscholing moeten.

Maar wat maakt dit album nu echt zo speciaal? Dat is heel makkelijk te zeggen nadat ik het volledige album heb beluisterd. Hun goede combinatie van death metal en hardcore. Door dat ze dit zo goed kunnen verwerken tot één geheel blijven ze interessant over de geheel lijn. De groep zorgt voor een ware balans tussen beide genres. Zoals we wel weten van de band heeft Suicide Silence met dit album aangetoond dat deathcore moet blijven leven en blijven bestaan.

Ook de solo’s die de groep in het album verwerkt hebben zorgen voor een persoonlijke touch aan het geheel. Op die manier weten we wat de artiesten kunnen wanneer ze er alleen voor staan. Voor sommigen zullen deze compleet misplaatst zijn maar voor mij passen de meeste solo’s goed in het rijtje.

De band zal in de toekomst moeten vechten om op de grote podia te mogen staan maar momenteel zit dit nog allemaal goed. Ze band weet waar ze mee bezig zijn, geven steeds hun eigen touch aan elk lied en bezorgt de luisteraar een euforisch moment tot het laatste nummer. De echte hardcore/metal fans blijven best uit de buurt van dit album.