Turisas- Stand up and fight!

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  levi deluycker    28 maart 2011

Toegegeven, je zal lang mogen zoeken in mijn platenkast voor je viking/folk/pagan/hoe je het ook wil noemen metal aantreft(uiteindelijk haal je er primordial en tyr uit, twee bands met een toch wel eigenzinnig en origineel geluid). Dus heb ik niet echt een band met het genre. Toch hielden ik me  voor dat dit niet mocht meespelen in mijn oordeel over de laatste van Turisas. Oogkleppen zijn immers voor paarden, nietwaar? En uiteindelijk bleek dat ik te beschikken kreeg over een amusant doch ietwat braaf plaatje.


De plaat trapt af met the march of the varangian guard, een lied dat meteen na beluistering in je hoofd blijft zitten. Het levert de plaat wel een zachte start op want zanger Matthias warlord zingt in het begin heel zachtjes, op het fluisterende af. En dat trucje herhaalt hij ook op enkele andere songs ook soms. Hierna volgt take the day! waarin grunts het refrein een strijdvaardige toets meegeven. Persoonlijk mijn favoriet op het hele plaatje. Hunting pirates is dan weer zo’n lied waarop je haast niets anders kan dan dansen. Thematisch kan je het natuurlijk linken aan Alestorm maar muzikaal is dit weer op en top Turisas. De zanglijnen in de strofe komen trouwens heel speels over, iets wat natuurlijk raar klinkt om hier te lezen, maar je moet het horen om het te verstaan. Met venetoi! Prasinoi! Krijgen we een instrumentaaltje voor de kiezen. Hier steunt de muziek vooral op de arrangementen.

Titeltrack Stand up and fight kenmerkt zich door een herhalende gitaarlijn. Het valt me hierbij  op dat de band toch wel heel erg het principe strofe-refrein-strofe aanhoud. Wat meer avontuurlijke songstructuur af en toe zou zeker geen kwaad kunnen. The great escape herbergt wat rock ’n roll invloeden wat bij ondergetekende warm onthaalt word. Jammer genoeg komt dat minder tot uiting als de arrangementen ingezet worden. Deze worden nogal veel op de voorgrond geplaatst wat in de ene track in hun voordeel speelt, terwijl een andere daar wat onder lijdt. Fear the Fear verdient een plaatsje net naast Take the day! want ook hier hoor ik een song die me heel erg ligt. Bij deze track merk ik ook op dat een nuchtere jongen als ikzelf toch meegesleept raak in de thematiek van Turisas. Toen ik de woorden televisie hoorde in de song werd ik me er van bewust dat ik voor mijn computer zat in het heden en dus niet langer in de Turisas wereld. Dus qua sfeerschepping scoort Turisas zeker een voldoende. End of an empire is de langste song op de plaat. Hij begint heel traag en als je denkt dat de song gedaan is neemt het hele lied een sneller tempo aan en probeert dat vol te houden voor de rest van de tijd(enkele sporadische onderbrekingen nagelaten). Afsluiter the bosphorus freezes over is een sfeervolle afsluiter waarmee Turisas afscheid neemt van het publiek. Lichtjes slepend, gedragen door de verhalende stem van Matthias Warlord.

We kunnen stellen dat fans van het genre en van Turisas in het bijzonder deze plaat blindelings kunnen aanschaffen. Turisas bouwt voort op het succes dat ze met The varangian way hebben opgebouwt maar voeren terug af en toe de grunts van debuut Battle metal weer op. De orchestratie is toch wel het meest opvallende aan deze plaat. In de biografie spreekt men van een musicalgevoel en dat kan ik zeker niet weerleggen. De combinatie grunt en koorzang zorgt soms voor spannende momenten. Voor ons komt Stand up and fight echter soms ietwat te braaf over. Nooit gaat de band echt voor harde momenten. Maar volgens mij malen turisas fans daar niet echt om en ik raad ze aan dan ook van deze plaat te genieten.